Gorilla Monsoon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gorilla Monsoon

Gorilla Monsoon (1977)
Imię i nazwisko	Robert James Marella
Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1937 Rochester, Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	6 października 1999 Willingboro, New Jersey
Przyczyna śmierci	Zawał mięśnia sercowego
Współmałżonek	Maureen Marella
Dzieci	czworo, w tym dwie córki (Sharon Byrne i Valerie Marella) i dwóch synów (Victor Quiones i Joey Marella)
Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy ringowe	Gorilla Monsoon
Wzrost	200 cm[1]
Masa ciała	181 kg[1]
Zapowiadany z	Mandżuria
Debiut	1959
Emerytura	1981
Multimedia w Wikimedia Commons

Gorilla Monsoon, właśc. Robert James Marella (ur. 4 czerwca 1937 w Rochester, zm. 6 października 1999 w Willingboro) – amerykański wrestler włoskiego pochodzenia.

Robert James Marella^[2], znany też jako Gino Marella^[3] urodził się 4 czerwca 1937 roku^[2] w Rochester w stanie Nowy Jork^[1]. Jego rodzice byli włoskiego pochodzenia^[1]. W liceum zaczął trenować zapasy^[3].

Studiował wychowanie fizyczne na Ithaca College^[1]. W tym czasie nadal trenował zapasy^[1]. W 1959 roku zajął drugie miejsce w zawodach zapaśniczych, organizowanych przez National Collegiate Athletic Association w 1959 roku^[1]. Na tych samych zawodach pobił rekord uczelni, dokonując przypięcia w 18 sekund^[1].

Po ukończeniu studiów^[1] pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego^[3].

Jego kariera wrestlerska zaczęła się w 1959 roku na arenie Rochester War Memorial Arena^[1]. Pracował dla organizatorów walk wrestlingu Vincenta Jamesa McMahona i Tootsa Mondta^[1]. W swoim pierwszym występie został przedstawiony jako Gorilla Monsoon (z ang. Goryl Monsun), były azjatycki mistrz, pochodzący z Mandżurii^[1]. Miał też menadżera Wilda Reda Berrego^[1]. Gorilla Monsoon od początku był heelem^[1] i udawał dzikusa^[4]. Jego charakterystycznymi ruchami były Manchurian Splash i Airplane Spin^[4]. W swoim debiucie dokonał szybkiego przypięcia swojego przeciwnika Pauncho Lopeza^[1].

14 listopada 1963 roku z Killerem Kowalskim zdobył mistrzostwo drużynowe United States Tag Team Championship, pokonując Skulla Murphyego i Brute'a Bernarda w Waszyngtonie^[1]. 18 listopada zmierzył się z mistrzem Heavyweight Bruno Sammartino w starym Madison Square Garden^[1]. Ich walka trwała 90 minut i zakończyła się bez rozstrzygnięcia^[1]. 28 grudnia w Teaneck w stanie New Jersey Monsoon i Kowalskim stracili mistrzostwo drużynowe, przegrywając walkę z tag teamem Tolos Brothers^[1].

W kwietniu 1965 roku ponownie zdobył mistrzostwo drużynowe United States Tag Team Championship, tym razem z Cowboyem Billem Wattsem, pokonując Gene'a Kiniskiego i Waldo Von Ericha^[1]. Trzy miesiące później mistrzowie stracili tytuł, przegrywając z Miller Brothers^[1].

W 1969 roku Gorilla Monsoon miał swój face turn w telewizji^[1]. Został zaatakowany przez The Sheika, kreowanego na jeszcze większego heela^[1]. Na ratunek przybył mu były rywal Bruno Sammartino^[1]. Wkrótce Monsoon odprawił menadżera Wilda Reda Berrego i zaczął zachowywać się bardziej jak face, zyskując aprobatę publiczności^[1].

W 1981 roku zakończył karierę wrestlerską^[1]. Vincent James McMahon powierzył mu rolę konferansjera i komentatora^[1]. Często występował w duecie z Jessem Venturą^[1].

Od początku istnienia organizacji wrestlingu WWF był jej częściowym udziałowcem^[4]. Vincent James McMahon planował, że Gorilla Monsoon zostanie jego następcą jako właściciel firmy^[1]. W 1982 roku Vincent Kennedy McMahon wykupił jego udziały^[4].

Razem z Bobbym Heenanem współprowadził program Prime Time Wrestling w USA Network^[4]. Tworzyli duet komediowy, w którym Heenan był heelem, a Monsoon face'em^[4]. Ich współpraca zakończyła się w 1993 roku, kiedy Monsoon wyrzucił manifestacyjnie Heenana z Manhattan Center^[4].

W 1994 roku został wprowadzony przez Jima Rossa do WWF Hall of Fame^[4].

W 1995 roku został w kayfabe prezesem WWF, jednak zrezygnował ze stanowiska w 1997 roku ze względu na pogarszający się stan zdrowia^[4].

Po jego śmierci gazeta The New York Times podała informację, że przeżyła go żona Maureen Marella, dwie córki, Sharon Byrne z Marlton w New Jersey i Valerie Marella z Willingboro, syn Victor Quiones z San Juan w Portoryko, jego matka Connie Marella z Las Vegas w Newadzie, trzy siostry i czworo wnucząt^[3].

Jego syn Joey Marella został sędzią wrestlerskim i wykonywał ten zawód aż do swojej przedwczesnej śmierci^[4] w wypadku drogowym w 1999 roku^[3].

Chorował na cukrzycę i miał dolegliwości serca^[3]. Zmarł 6 października 1999 roku w swoim domu w Willingboro w stanie New Jersey^[3] z powodu zawału mięśnia sercowego^[5]. Został pochowany na cmentarzu Lakeview Memorial Park w Cinnaminson w New Jersey^[6].

Wrestler Boiled Haggerty wcielał się w postać wzorowaną na Gorilli Monsoonie w filmie Micki i Maude z 1984 roku^[1].

Pojawił się w 5. sezonie w grze WWE SuperCard^[7].

• Galeria sław uczelni Ithaca College (1973)^[1]
• National Wrestling Hall of Fame and Museum (2011)^[8]

• American Wrestling Alliance
  • AWA San Francisco United States Heavyweight Championship (1 raz)^[9]
• Capitol Sports Promotions
  • WWC North American Heavyweight Championship (2 razy)^[9]
• George Tragos/Lou Thesz Professional Wrestling Hall of Fame (2011)^[10]
• Professional Wrestling Hall of Fame and Museum (2010)^[11]
• World Championship Wrestling
  • IWA World Heavyweight Championship (1 raz)^[9]
• World Wide Wrestling Federation
  • WWWF United States Tag Team Championship (2 razy) – z Killerem Kowalskim (1 raz) i z Cowboyem Billem Wattsem (1 raz)^[9]
  • WWF Hall of Fame (1994)^[10]
• World Wrestling Alliance
  • WWA World Tag Team Championship (1 raz) – z Lukiem Grahamem i El Mongolem^[9]