H-dur – Wikipedia, wolna encyklopedia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/B-major_g-sharp-minor.svg/220px-B-major_g-sharp-minor.svg.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/53/B_major_chord_for_guitar.svg/150px-B_major_chord_for_guitar.svg.png)
H-dur – gama muzyczna oparta na skali durowej, której toniką jest dźwięk h[a]. Gama H-dur zawiera dźwięki: h, cis, dis, e, fis, gis, ais. Tonacja H-dur zawiera pięć krzyżyków.
Zapis nutowy[edytuj | edytuj kod]
Gama H-dur zapisana za pomocą | ![]() |
Gama H-dur zapisana za pomocą | ![]() |
Pokrewną jej molową tonacją paralelną jest gis-moll[1], jednoimienną molową – h-moll.
Akord[edytuj | edytuj kod]
H-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (h), trzeciego (dis) i piątego (fis) stopnia gamy H-dur.
Akord H-dur | ![]() |
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
Znane dzieła w tonacji H-dur:
- Igor Strawinski – fragment baletu Ognisty Ptak
- Fryderyk Chopin – Nokturn H-dur op. 62 nr 1
- Jerzy Matuszkiewicz – ballada z filmu Jak rozpętałem drugą wojnę światową
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo dźwięku H jest różne w różnych krajach, co może prowadzić do nieporozumień.
Częstotliwość Nazwa polskojęzyczna Nazwa angielskojęzyczna 493,883 Hz H B 466,164 Hz b Bes, B♭, B flat W polskojęzycznej Wikipedii stosowane są nazwy polskie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Franciszek Wesołowski , Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- B major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- B major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).