Hala Jaworzyna pod Furkaską – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hala Jaworzyna pod Furkaską lub po prostu Hala Jaworzyna – dawna hala pasterska w polskich Tatrach Zachodnich na zachodniej stronie Doliny Chochołowskiej, pomiędzy Halą Chochołowską a Halą Krytą^[1]. Łączna powierzchnia hali wynosiła 85,05 ha, w tym pastwiska stanowiły 3,0 ha, nieużytki 11,75 ha, las 28,25 ha, kosodrzewina 42,05 ha, a dodatkowa powierzchnia serwitutów wynosiła 262,48 ha. Wypas w przeliczeniu na owce wynosił 238 sztuk, wypasano głównie bydło^[2]. Hala obejmowała obszary doliny Głębowiec i Doliny Długiej z takimi polanami, jak: Długa Polana (która potem odłączyła się od tej hali), polana Jaworzyna pod Furkaską, Polana pod Jaworki i polana Przysłop pod Furkaską^[1][3]. Polany te były koszone, zasadniczy wypas odbywał się w serwitutowych lasach i na północnych zboczach Bobrowca i wschodnich zboczach Parzątczaka. Powodował ogromne zniszczenia lasów i cennej roślinności alpejskiej na wapiennych zboczach Głębowca^[2]. Z rzadkich w Karpatach gatunków roślin stwierdzono występowanie złoci żółtej (na wysokości 1330 m)^[4].

W XIX i XX w. na hali tej wypasali mieszkańcy miejscowości: Ciche, Czarny Dunajec, Ratułów, Stare Bystre i Witów^[1]. Tereny te są własnością Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi. Gdy zostały włączone do TPN, wypas na Hali Jaworzyna został zniesiony.

 Zobacz też: Hale tatrzańskie.