Henryk Ettinger – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Ettinger (ur. 19 stycznia 1859, zm. 14 czerwca 1929 w Warszawie) – polski adwokat żydowskiego pochodzenia, ojciec Mieczysława Ettingera.

Był jednym z adwokatów, którzy podejmowali się obrony oskarżonych w procesach politycznych rewolucji 1905. W 1916 r. został przewodniczącym Komisji Prawa Karnego w Departamencie Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został członkiem Komisji Kodyfikacyjnej, w ramach której przygotowywał Kodeks Karny, wprowadzony w życie już po jego śmierci w 1932 r., nazwany później kodeksem Makarewicza. W 1927 r. był jednym z adwokatów, którzy bronili w procesie w Warszawie Borysa Kowerdy (rosyjskiego zamachowca z Wilna), zabójcy posła ZSRR w Polsce. Wielokrotnie był członkiem Naczelnej Rady Adwokackiej. Był prezesem sekcji karnej Towarzystwa Prawniczego.

Henryk Ettinger jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 24, rząd 2)^[1][2]. Jego nagrobek jest dziełem Abrahama Ostrzegi.

• Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 38. ISBN 83-90-66296-5.