Honoriusz I – Wikipedia, wolna encyklopedia

Honoriusz I

Honorius

Papież Biskup Rzymu
Data urodzenia	brak danych
Data i miejsce śmierci	12 października 638 Rzym
Papież
Okres sprawowania	27 października 625–12 października 638
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	27 października 625
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Honoriusz I (ur. w Kampanii, zm. 12 października 638 w Rzymie^[1]) – 70. papież w okresie od 27 października 625 do 12 października 638^[2].

Był synem konsula Petroniusza. Został papieżem dwa dni po śmierci swojego poprzednika Bonifacego V, a niezbędnej zgody cesarskiej udzielił egzarcha Izaak^[1]. W chwili wyboru nie był kardynałem. Za swojego mistrza uważał Grzegorza I i podzielał jego poglądy dotyczące mnichów (także zamienił swój rzymski dom w klasztor i zatrudniał mnichów w papieskiej kancelarii)^[1].

Jako papież podjął kroki mające na celu zgodę pomiędzy Rzymem a Rawenną, siedzibą egzarchy^[1]. W tym celu ufundował kościół poświęcony św. Apolinaremu i zainicjował msze ku jego czci^[1]. Ponadto w 634 roku nadał paliusze arcybiskupom Yorku i Canterbury, nakazując by, w przypadku śmierci jednego, drugi mianował następcę^[1]. Wysłał do zachodnich Sasów Birinusa z misją ewangelizacyjną, a także wysłannika na 6. synod w Toledo, by ponaglić ich w nawracaniu Żydów (638 rok)^[1]. Znamienne jest, że Honoriusz dokonał pierwszej odnotowanej egzempcji opactwa w Bobbio^[1].

Oceniany jest jako dobry administrator: dbał o zapasy zbóż, odrestaurował rzymskie wodociągi, bazylikę św. Piotra i bazylikę św. Agnieszki^[1].

W 638 roku Honoriusz wdał się w spór pomiędzy patriarchą Konstantynopola Sergiuszem I, a patriarchą Jerozolimy Sofroniuszem I^[2]. Sergiusz, chcąc pogodzić monofizytów egipskich z Kościołem Rzymskim zdecydował się rozstrzygnąć kwestię dwóch natur Chrystusa wprowadzając monoteletyzm, czemu stanowczo sprzeciwił się Sofroniusz^[2]. W celu zakończenia sporu zwrócono się z prośbą do Honoriusza, który nie był zbyt obeznany z teologią grecką^[2]. W swoim liście stwierdził, że należy poprzeć ten drugi pogląd (monoteletyzm), co doprowadziło do tego, że na soborze w Konstantynopolu papież został potępiony i uznany za heretyka^[2]. Aż do XI wieku Honoriusza wyklinali kolejni papieże, a na soborze watykańskim I w 1870 przeciwnicy dogmatu o nieomylności papieża powoływali się na jego pomyłkę^[2].

• Pope Honorius I. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-10-01]. (ang.).

• bp Michał Nowodworski: Honoriusz papież. Ultra montes. [dostęp 2012-10-01]. (pol.).