Sergiusz I (papież) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sergiusz I
Sergius
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 650
Palermo

Data i miejsce śmierci

8 września 701
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

15 grudnia 687–8 września 701

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Kreacja kardynalska

27 czerwca 683
Leon II

Kościół tytularny

św. Zuzanny na Kwirynale

Pontyfikat

15 grudnia 687

Święty
Sergiusz
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

8 września

Sergiusz I (ur. w Palermo, zm. 8 września 701 w Rzymie) – święty Kościoła katolickiego, 84. papież w okresie od 15 grudnia 687 do 8 września 701[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był Syryjczykiem, z rodu pochodzącego z Antiochii, ale urodził się w Palermo na Sycylii[2]. Przybył do Rzymu w okresie pontyfikatu Adeodata II[2]. Otrzymał w tym okresie święcenia kapłańskie, a jeden z następców Adeodata Leon II mianował Sergiusza prezbiterem kościoła św. Zuzanny na Kwirynale[2].

Po śmierci papieża Konona w 687 doszło do podwójnej elekcji; jedno ze stronnictw wysunęło archidiakona Paschalisa, drugie – archiprezbitera Teodora. Paschalis był popierany przez egzarchę raweńskiego, gdyż ten przekupił go 100 funtami złota[2]. Ostatecznie papieżem został Sergiusz, jako kandydat kompromisowy, zatwierdzony przez Teodora, a następnie także przez Paschalisa (który po cichu namawiał egzarchę Jana Platyna, do unieważnienia elekcji, do czego jednak nie doszło)[2].

Pontyfikat

[edytuj | edytuj kod]

W okresie pontyfikatu Sergiusza I doszło do poważnego sporu z Bizancjum[1]. Papież odmówił uznania uchwał zwołanego przez cesarza Justyniana II soboru trullańskiego (w 692, gdzie m.in. ograniczono władzę papieską i potępiono celibat), cesarz w odpowiedzi nakazał uwięzić papieża. Nie doszło jednak do aresztowania, w obronie papieża stanął lud Rzymu oraz wojsko; wysłannicy cesarscy zostali wypędzeni[1].

Interesował się także sprawami Kościoła na Zachodzie – nadał paliusz arcybiskupowi Canterbury Bertwaldowi, przywrócił na stanowisko biskupa, Wilfryda z Yorku, a także konsekrował biskupa Rawenny, Damiana[2].

Papież Sergiusz I nakazał odrestaurować bazylikę św. Piotra oraz swój dawny kościół tytularny św. Zuzanny; 8 stycznia 688 uroczyście przeniesiono szczątki papieża Leona I Wielkiego do grobowca w bazylice św. Piotra[2]. Sergiusz wprowadził zmiany liturgiczne – zwyczaj śpiewu Agnus Dei (Baranku Boży) do mszy, święto Ofiarowania Pańskiego do kalendarza liturgicznego, święto Podwyższenia Krzyża Świętego, procesje maryjne w święta Zwiastowania, Zaśnięcia, Narodzin i Oczyszczenia[1].

Udzielił sakry biskupiej późniejszemu świętemu, Willibrodowi[3].

Został pochowany w bazylice św. Piotra. Uznany za świętego, wspominany jest w katolickim kalendarzu liturgicznym 8 września[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 44. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c d e f g John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 119-120. ISBN 83-06-02633-0.
  3. Hubert Jerzy Kaczmarski: Poczet Papieży: Biskupi Rzymu od św. Piotra do Jana Pawła II. Warszawa: Novum, 1986, s. 171.
  4. San Sergio I Papa. santiebeati. [dostęp 2012-10-13]. (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]