Język baktryjski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Język baktryjski – wymarły język zaliczany do południowej podgrupy języków wschodnioirańskich[1], używany w starożytności na terenie Baktrii. Zapisywany był alfabetem greckim, wprowadzonym na tym obszarze w czasie podbojów Aleksandra Macedońskiego. Należał do rodziny języków indoeuropejskich.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 30, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).