Sanskryt klasyczny – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sanskryt klasyczny – język średnioindyjski, jedna z postaci sanskrytu, wywodząca się z języka wedyjskiego. Trwał od II do XVI wieku nowej ery[1]. Pierwszą gramatykę sanskrytu klasycznego opracował Panini[2][3][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański: Słownik terminologii językoznawczej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 504–505.
- ↑ Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański: Słownik terminologii językoznawczej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 697.
- ↑ sanskryt, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-10-23] .
- ↑ Sanskrit language, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-10-23] (ang.).