Jeremy Stephens – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jeremy Stephens

Stephens w 2017
Pseudonim	Lil Heathen
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1986 Des Moines
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	175 cm
Masa ciała	70 kg
Styl walki	Brazylijskie jiu-jitsu
Debiut	2005
Federacja	UFC
Kategoria wagowa	lekka (2005–2012, 2021–obecnie) piórkowa (2013–2020)
Klub	Alliance MMA
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	51
Zwycięstwa	29
Przez nokauty	19
Przez poddania	2
Przez decyzje	8
Porażki	21
Nieodbyte	1
↑ Bilans walk aktualny na 2 kwietnia 2023.

Jeremy Stephens (ur. 26 maja 1986 w Des Moines^[1]) – amerykański zawodnik MMA wagi piórkowej oraz lekkiej. Były zawodnik oraz wieloletni weteran UFC. Aktualnie związany z PFL^[2].

Urodził się w Des Moines w 1986 roku. Kiedy miał osiem lat jego rodzice rozwiedli się i stale zmieniał szkoły, a jednocześnie mieszkał w różnych mieszkaniach, schroniskach, a nawet w samochodzie matki, zanim przeniósł się do Norwalk z ojcem, który otrzymał prawo opieki nad Stephensem, gdy ten był w piątej klasie. Dorastając grał w baseball, koszykówkę, a także trenował zapasy. Uczęszczał do Norwalk High School, gdzie wyróżniał się w baseballu i zapasach, powracając do ich trenowania na ostatnim roku nauki. Treningi mieszanych sztuk walki rozpoczął za namową swojego dziadka, który również namówił go do współzawodnictwa w zapasach. Rozpoczynając karierę w mieszanych sztukach walki, inspirował się Joshem Neerem, z którym później się zaprzyjaźnił.

W wieku 16 lat zaczął trenować mieszane sztuki walki, jako amator w wieku 18 lat zaczął trenować w pełnym wymiarze godzin. Został mistrzem UGC i MCC wagi lekkiej^[3].

W swoim debiucie dla UFC został pokonany dźwignią na staw łokciowy w drugiej rundzie przez weterana, Dina Thomasa na gali UFC 71 26 maja 2007 roku^[4].

Pierwsze zwycięstwo w amerykańskiej federacji odnotował w walce z Diego Saraivą podczas gali UFC 76 przez jednogłośną decyzję^[5].

Swoje drugie zwycięstwo w oktagonie UFC zanotował po pokonaniu Cole’a Millera przez TKO w drugiej rundzie na UFC Fight Night 12.

W finale amerykańskiego reality show - The Ultimate Fighter 7 zmierzył się z byłym trenerem i przyjacielem, Spencerem Fisherem^[6]. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję^[7].

Po porażce, w kolejnej walce zwyciężył nad posiadaczem czarnego pasa BJJ i przyszłym mistrzem UFC w wadze lekkiej, Rafaelem dos Anjosem, podczas gali UFC 91^[8]. Mimo że przegrał dwie pierwsze rundy, w trzeciej odsłonie znokautował dos Anjosa. Zwycięstwo przyniosło mu nagrodę w postaci bonusu finansowego za nokaut wieczoru^[9].

Następnie wszedł na zastępstwo za Hermesa Francy, mierząc się przeciwko Joe Lauzonowi 7 lutego 2009 roku na UFC Fight Night 17^[10]. Przegrał walkę przez poddanie pod koniec drugiej rundy^[11].

1 kwietnia 2009 roku na UFC Fight Night: Condit vs Kampmann, został pokonany przez Gleisona Tibau i przegrał swoją drugą walkę z rzędu przez jednogłośną decyzję^[12].

Stephens miał powrócić do oktagonu 16 września 2009 roku, gdzie podczas UFC Fight Night: Diaz vs. Guillard miał zmierzyć się przeciwko debiutującemu w organizacji, Ronnysowi Torresie, jednak Torres doznał kontuzji podczas treningu i został zastąpiony przez Justina Buchholza^[13]. Po kilku mocnych ciosach ze strony Stephensa i rozcięciu głębokiej rany na czole Buchholza, lekarz był zmuszony do przerwania walki w połowie pierwszej rundy^[14]. Zwycięstwo przez techniczny nokaut przyniosło mu nagrodę za nokaut wieczoru^[15].

Oczekiwano, że Stephens zmierzy się z Nikiem Lentzem 11 stycznia 2010 roku podczas UFC Fight Night 20, jednak Stephens doznał kontuzji i został zmuszony do wycofania się z walki^[16].

8 maja 2010 na gali UFC 113 pokonał Sama Stouta przez niejednogłośną decyzję. To zwycięstwo przyniosło mu nagrodę za walkę wieczoru^[17].

Stephens przegrał z Melvinem Guillardem 25 września 2010 roku na gali UFC 119 przez niejednogłośną decyzję^[18].

1 stycznia 2011 roku na UFC 125 zmierzył się z Marcusem Davisem. Po prawdopodobnych przegranych dwóch pierwszych rundach Stephens wyszedł bardziej agresywnie w trzeciej rundzie i złapał Davisa w kontrę, w wyniku czego wygrał przez KO. Po zwycięstwie otrzymał bonus za nokaut wieczoru

Oczekiwano, że stoczy walkę z Jonathanem Brookinsem 4 czerwca 2011 roku podczas finału The Ultimate Fighter 13, jednak Brookins został zmuszony do walki z kontuzją i zastąpiony przez Danny’ego Downesa. Stephens pokonał Downesa przez jednogłośną decyzję po zdominowaniu wszystkich trzech rund^[19].

Na gali UFC 136 Jeremy przegrał przez niejednogłośną decyzję (29-28, 28-29, 29-28) z Anthonym Pettisem 8 października 2011 roku^[20].

15 maja 2012 roku na gali UFC on Fuel TV: Korean Zombie vs. Poirier zastąpił kontuzjowanego Yvesa Edwardsa przeciwko Donaldowi Cerrone. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję^[21].

Oczekiwano, że Stephens zmierzy się z Yvesem Edwardsem 5 października 2012 roku na UFC on FX 5, jednak walka została odwołana z powodu aresztowania Stephensa w dniu wydarzenia pod zarzutem napadu, który sięga 2011 roku. Walka ostatecznie odbyła się 8 grudnia 2012 roku na UFC on Fox 5^[22]. Edwards wygrał przez nokaut w pierwszej rundzie, będąc pierwszym zawodnikiem, który pokonał Stephensa przez nokaut^[23].

W wadze piórkowej zadebiutował przeciwko debiutantowi Estevanowi Payanowi 25 maja 2013 roku na UFC 160. Krwawą walkę wygrał jednogłośną decyzją^[24].

Oczekiwano, że Stephens zmierzy się z Ronym Jasonem 9 października 2013 roku podczas UFC Fight Night 29^[25], natomiast Jason wycofał się z walki powołując się na kontuzję (przepuklinę lędźwiową)^[26]. Walka ostatecznie miała miejsce 9 listopada 2013 roku podczas UFC Fight Night 32 i wygrał ją Jerem przez nokaut na początku pierwszej rundy^[27][28].

25 stycznia 2014 roku na UFC on Fox 10 Stephens zmierzył się z Darrenem Elkinsem. Wygrał walkę jednogłośną decyzją^[29].

Kolejną walkę przegrał walkę z Cubem Swansonem przez jednogłośną decyzję 28 czerwca 2014 roku podczas UFC Fight Night 44. Pomimo tego otrzymał nagrodę za walkę wieczoru^[30].

Następnie zmierzył się z Charlesem Oliveirą 12 grudnia 2014 roku podczas finału The Ultimate Fighter 20. Przegrał walkę jednogłośną decyzją^[31].

Stephens zmierzył się z Dennisem Bermudezem 11 lipca 2015 r. na UFC 189. Wygrał walkę przez TKO dzięki latającemu kolanu i ciosom po wyrównanych dwóch pierwszych rundach^[32].

12 grudnia 2015 r. na UFC 194 przegrał z Maxem Holloway przez jednogłośną decyzję^[33].

Kolejny pojedynek stoczył z byłym mistrzem UFC wagi koguciej Renanem Barão 29 maja 2016 roku, na UFC Fight Night 88. Zaciętą walką odnotował zwycięstwo jednogłośną decyzją^[34]. Obaj uczestnicy otrzymali za swój występ bonus za walkę wieczoru^[35].

12 listopada 2016 roku na UFC 205 zmierzył się z byłym mistrzem wagi lekkiej UFC Frankie Edgarem. Walkę przegrał przez jednogłośną decyzję^[36].

Stephens zmierzył się z Renato Moicano 15 kwietnia 2017 r. na UFC on Fox 24. Walkę przegrał przez niejednogłośną decyzję^[37].

Na UFC 215 9 września 2017 roku wygrał z Gilbertem Melendezem przez jednogłośną decyzję^[38]. Obaj uczestnicy otrzymali za swój występ bonus za walkę wieczoru.

Podczas UFC Fight Night: Stephens vs. Choi. zmierzył się z Doo Ho Choi 14 stycznia 2018 roku. Zwyciężył walkę przez TKO w drugiej rundzie. Obaj uczestnicy zostali nagrodzeni bonusem za walkę wieczoru^[39].

Później znokautował Josha Emmetta przez nokaut w 2 rundzie 24 lutego 2018 roku na UFC on Fox 28. Widowiskowe zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru^[40].

Następnie Stephens zmierzył się z byłym mistrzem wagi piórkowej WEC i dwukrotnym mistrzem wagi piórkowej UFC, Josém Aldo, 28 lipca 2018 roku na gali UFC on Fox: Alvarez vs. Poirier 2. Przegrał walkę przez TKO w pierwszej rundzie^[41].

Kolejną porażkę odnotował w następnej walce z Zabitem Magomiedszaripowem 2 marca 2019 roku na UFC 235. Przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów^[42].

21 września 2019 roku skrzyżował rękawice z Yairem Rodríguezem w głównym walce UFC on ESPN+ 17. Walka została uznana za nieodbytą. Zaledwie 15 sekund po rozpoczęciu pierwszej rundy Rodríguez przypadkowo uderzył Stephensa w lewe oko, uniemożliwiając Stephensowi kontynuowanie walki^[43].

3 porażkę z rządu odnotował w rewanżu z Rodríguezem 18 października 2019 roku na UFC on ESPN 6. Przegrał walkę jednogłośną decyzją^[44]. Otrzymał bonus za walkę wieczoru.

Jego walka z Calvinem Kattarem została zaplanowana na 18 kwietnia 2020 roku na UFC 249, ale 9 kwietnia Dana White, prezydent UFC, ogłosił, że to wydarzenie zostało przełożone, a walka ostatecznie odbyła się 9 maja 2020 roku^[45]. Podczas ważenia ważył ok. 2 kg ponad limit wagi piórkowej. W rezultacie został ukarany grzywną w wysokości 20% swojej gaży. Pomimo dobrego początku w pierwszej rundzie, przegrał walkę przez techniczny nokaut w kolejnej, drugiej rundzie^[46].

7 listopada 2020 roku na UFC na ESPN: Santos vs. Teixeira miał zawalczyć z Arnoldem Allenem, ale zmuszony do wycofania się z imprezy, powołując się na kontuzję^[45].

Oczekiwano, że powróci do dywizji lekkiej, aby zmierzyć się z Drakkarem Klose na UFC on ESPN 22. W dniu imprezy ogłoszono, że walka została wycofana, ponieważ Klose doznał kontuzji kręgosłupa w wyniku popchnięcia przez Stephensa podczas ważenia^[47].

17 lipca 2021 na UFC na ESPN: Machachev vs. Moisés doszło do jego walki z Mateuszem Gamrotem. W nieco ponad minutę Polak poddał go kimurą w 1 rundzie^[48].

Pod koniec stycznia 2022 roku ogłoszono, że po prawie 15-latach i 33 stoczonych walkach w UFC, kontrakt Stephensa nie został przedłużony po jego ostatniej przegranej walce^[49].

Po tym jak nie został odnowiony przez UFC, podpisał kontrakt z Professional Fighters League^[2].

Jest z pochodzenia Meksykaninem. Ma dwie córki i jest bliskim przyjacielem byłego zawodnika UFC, Antona Kuivanena^[50].

5 października 2012 roku, kiedy to miał walczyć na gali UFC on FX: Browne vs. Bigfoot, został aresztowany w Minneapolis przez policję z tego miasta. Oskarżono go o napaść i włamanie, wynikające z incydentu, który miał miejsce w Des Moines w 2011 roku. Stephens został następnie poddany ekstradycji do więzienia w Des Moines, gdzie przebywał przez 15 dni, po czym został zwolniony. Większość zarzutów została jednak ostatecznie oddalona, a Jeremy przyznał się do winy za jedno wykroczenie, jakim jest zakłócanie porządku publicznego^[51].

• Remis (z Andersonem Silvą) za drugie miejsce w historii UFC pod względem liczby obaleń (18)^[52]