Mateusz Gamrot – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mateusz Gamrot
Ilustracja
Gamrot podczas oficjalnego ważenia przed galą KSW 30 (20.02.2015)
Pseudonim

Gamer

Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1990
Bielsko-Biała

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

178 cm

Masa ciała

70 kg

Styl walki

zapasy

Trenowany przez

Andrzej Kościelski (dawniej)
Bartosz Jezierski (obecnie)
Mike Brown (obecnie)

Debiut

2012

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

lekka (2012-obecnie) piórkowa (2018)

Klub

Ankos MMA (przed 2017)
Czerwony Smok (2017–obecnie)
American Top Team[1]

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

28

Zwycięstwa

24

Przez nokauty

8

Przez poddania

5

Przez decyzje

11

Porażki

3

Remisy

0

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 18 sierpnia 2024.
Strona internetowa

Mateusz Gamrot (ur. 11 grudnia 1990 w Bielsku-Białej[2]) – polski zapaśnik i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Dwukrotny mistrz Europy w amatorskim MMA z 2012 oraz 2013. W latach 2016–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze lekkiej oraz w latach 2018–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze piórkowej. Aktualnie związany z UFC[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Gamrot urodził się w Bielsku-Białej, jednak dość szybko przeprowadził się z rodziną do Kudowy-Zdrój, gdzie mieszkał i dorastał. W gimnazjum przeniósł się z rodzinnej Kudowy do Milicza[4]. Jako 20-latek przeprowadził się na stałe do Poznania. W sierpniu 2021 poślubił żonę Agatę, z którą ma dwójkę dzieci[5].

Przeszłość sportowa

[edytuj | edytuj kod]

W wieku gimnazjalnym przeprowadził się do internatu w Miliczu, by tam trenować zapasy w stylu wolnym. Ucząc się w technikum, należał do kadry narodowej, zdobywał medale juniorskich i młodzieżowych mistrzostw Polski.

Od 2002 roku rozpoczął przygodę ze sportami walki, zaczynając od zapasów. W tym okresie odniósł wiele sukcesów w Polsce i na arenie międzynarodowej. Stoczył ponad 300 pojedynków na macie, walcząc między innymi na Mistrzostwach Europy i Świata. Od 2011 roku trenuje mieszane sztuki walki (grappling, muay thai, brazylijskie jiu jitsu, zapasy, boks). Swoje doświadczenie treningowe zdobywał pod okiem doskonałego trenera Andrzeja Kościelskiego – Mistrza Świata w zapasach[6].

Dwa razy z rzędu (2013,2014) zdobywał złoty medal na Mistrzostwach Polski w brazylijskim jiu-jitsu w kat. purpurowych pasów (Luboń). W 2014 roku wygrał Mistrzostwa Europy ADCC w kat. do 77 kg[7].

18 lutego 2017 podczas gali Poznań Fight Night zremisował grapplerski pojedynek z przyjacielem Borysem Mańkowskim[8]. W lipcu 2021 roku został nominowany do czarnego pasa brazylijskiego jiu jitsu[9].

Kariera MMA

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy w amatorskim MMA (Bruksela) a rok później obronił tytuł mistrzowski ponownie zdobywając złoto w kategorii 70 kg (Budapeszt)[10].

W zawodowym MMA zadebiutował 4 lutego 2012 na gali XFS – Night of Champions, wygrywając przed czasem z pochodzącym z Czeczenii – Arbim Szamajewem[11]. Do końca roku stoczył dla tej federacji jeszcze dwa zwycięskie pojedynki po czym związał się z KSW.

Początki w KSW i walka dla Cage Warriors

[edytuj | edytuj kod]

8 czerwca 2013 stoczył pierwszą walkę w KSW, pokonując Mateusza Zawadzkiego przez TKO[12].

28 września na KSW 24 zastąpił w karcie walk kontuzjowanego Macieja Jewtuszkę i zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Andre Winnerem[13][14]. Po zaciętym boju zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[15].

Na gali KSW 27, które odbyło się 17 maja 2014 w Ergo Arenie zmierzył się z Jeffersonem George’em[16]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (2 x 30-27, 30-26)[17].

13 września 2014 stoczył swój pierwszy zagraniczny pojedynek dla brytyjskiej organizacji Cage Warriors[18]. Podczas Cage Warriors 72 w Newport pokonał Walijczyka Tima Newmana przez poddanie w 1 rundzie[19].

Dalsze walki w KSW

[edytuj | edytuj kod]
Gamrot podczas ceremonii ważenia przed walką z Rodrigo Cavalheiro na gali KSW 30.

Do polskiej organizacji powrócił 6 grudnia 2014 roku[20]. Na gali KSW 29 pokonał Łukasza Chlewickiego przez jednogłośną decyzję sędziów[21].

21 lutego 2015 na gali KSW 30 stoczył walkę z Brazylijczykiem, Rodrigo Cavalheiro Correia[22]. Zwyciężył przez TKO na 6 sekund przed końcowym gongiem[23]. Po walce został nagrodzony pierwszym bonusem, w kategorii nokaut wieczoru[24].

Na gali KSW 32: Road to Wembley pokonał Marifa Pirajewa przez TKO w drugiej rundzie, odnosząc dziesiąte zwycięstwo z rzędu na początku swojej kariery[25].

27 maja 2016 na gali KSW 35 stoczył pojedynek o pas mistrza KSW w wadze lekkiej z byłym mistrzem brytyjskiej BAMMA i rosyjskiej M-1 Global Francuzem Mansourem Barnaouim[26]. Walkę zwyciężył po trzyrundowym pojedynku[27]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[28].

Do pierwszej obrony tytułu przystąpił 1 października 2016 roku na gali KSW 36: Materla vs. Palhares, mierząc się z Renato Gomesem Gabrielem[29]. Gamrot udanie obronił tytuł, pokonując Brazylijczyka przez poddanie drugiej rundzie[30].

27 maja 2017 roku zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Normanem Parke na gali KSW 39: Colosseum[31]. Wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[32].

Do rewanżu obu zawodników doszło na KSW 40: Dublin, które odbyło się 2 października 2017[33]. W czwartej rundzie walka została przerwana z powodu przypadkowych faulów w oczy, które uniemożliwiły Parke’owi kontynuowanie walki. Po walce Parke popchnął Borysa Mańkowskiego, który był w narożniku Gamrota. W odpowiedzi asystujący Gamrotowi Marcin Bilman uderzył Parke’a. W rezultacie Gamrot został ukarany zabraniem mu 30% gaży, a Bilman otrzymał dwuletni zakaz wstępu na gale KSW[34].

3 marca 2018 roku na gali KSW 42: Khalidov vs. Narkun, Gamrot pokonał Grzegorza Szulakowskiego przez poddanie (americane) w czwartej rundzie, broniąc mistrzostwa KSW w wadze lekkiej[35][36].

1 grudnia 2018 na gali KSW 46 zawalczył o drugi pas, tym razem kategorii piórkowej, ze specjalistą od poddań Kleberem Koike Erbstem[37]. Po pięciorundowej dominacji zwyciężył pojedynek, zdobywając drugą koronę organizacji[38].

17 maja 2019 w filmie na kanale Borysa Mańkowskiego na serwisie YouTube ogłosił, że zwakował swoje dwa pasy i nie przedłużył kontraktu z federacją KSW[39].

6 marca 2020 federacja KSW poinformowała o powrocie Gamrota do organizacji[40]. Podwójny mistrz KSW miał powrócić podczas gali KSW 53 w Łodzi, w pojedynku z Brazylijczykiem Edimilsonem Souzą, ale w związku z pandemią koronawirusa gala została odwołana[41].

11 lipca 2020 w walce wieczoru podczas gali KSW 53 stoczył trzeci pojedynek z Normanem Parke[42]. Polak zwyciężył pojedynek w 3. rundzie przez TKO (przerwanie przez lekarza)[43].

29 sierpnia 2020 na gali KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski stoczył swój ostatni w kontrakcie z KSW pojedynek z Marianem Ziółkowskim, który zastąpił kontuzjowanego Szamila Musajewa[44]. Po 5-rundowym pojedynku Gamrot wygrał jednogłośną decyzją sędziów[45].

UFC

[edytuj | edytuj kod]

Od 17 września 2020 zawodnik Ultimate Fighting Championship (UFC)[46]. Podczas debiutu dla tej organizacji 17 października 2020 przegrał swój pierwszy pojedynek z Gruzinem – Guramem Kutateladze przez niejednogłośną decyzją sędziów[47]. Pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[48]. Pierwotnie podczas tej gali Gamrot miał się zmierzyć z Rosjaninem Magomiedem Mustafajewem, który wycofał się z walki z nieujawnionych powodów[49].

10 kwietnia 2021 na UFC on ABC: Vettori vs. Holland po raz drugi wszedł do klatki amerykańskiego giganta. Jego przeciwnikiem był Scott Holtzman[50]. Polak znokautował rywala w 2. rundzie ciosami w parterze, notując tym samym pierwsze zwycięstwo w UFC[51]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[52].

17 lipca 2021 w trzeciej walce dla UFC zwyciężył pojedynek poddając w 1. rundzie kimurą wieloletniego weterana organizacji Jeremy’ego Stephens’a[53]. Kimura którą Gamer poddał Amerykanina okazała się najszybszą w historii federacji UFC[54]. Efektowne poddanie nagrodzono bonusem za występ wieczoru[55].

Podczas gali UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus, która odbyła się 18 grudnia 2021 roku zmierzył się z Brazylijczykiem Carlosem Diego Ferreirą[56]. Pojedynek zwyciężył przez techniczny nokaut w 2 rundzie, gdzie będąc za plecami posłał potężne kolano na żebra rywala odbierając mu chęci do kontynuowania pojedynku[57].

26 czerwca 2022 (wydarzenie rozpoczęło się dzień wcześniej) podczas walki wieczoru gali UFC Fight Night: Tsarukyan vs. Gamrot stoczył walkę z Armanem Carukjanem[58]. Po wyrównanej walce na pełnym dystansie pięciu rund pokonał Ormanina jednogłośną decyzją sędziów[59]. Po walce obaj otrzymali bonus za najlepszą walkę wieczoru[60]. Po wygranej znalazł się na 8. miejscu wśród pretendentów w rankingu kategorii lekkiej, wyprzedzając innymi Conora McGregora[61].

Podczas gali UFC 280, która odbyła się 22 października 2022 roku stoczył walkę z urodzonym w Iranie Amerykaninem, Beneilem Dariushem[62]. Po trzech rundach musiał uznać wyższość rywala, przegrywając przez jednogłośną decyzję sędziów, którzy punktowali 2 x 30-27 oraz 29-28 w stosunku dla Dariusha[63]. Mimo przegranej, Gamrot przesunął się z dziewiątego na ósme miejsce w rankingu kategorii lekkiej[64].

4 marca 2023 roku na UFC 285 zmierzył się z Amerykaninem Jalinem Turnerem, zastępując kontuzjowanego Dana Hookera[65]. Zwyciężył niejednogłośną decyzją sędziowską (29-28, 28-29, 30-27)[66].

W walce wieczoru gali UFC Fight Night: Fiziev vs. Gamrot, która odbyła się 23 września 2023 w Las Vegas doszło do jego walki z Rafaelem Fizievem[67]. Wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, po tym, jak jego rywal nabawił się kontuzji kolana[68].

21 października 2023 miał zostać rezerwowym zastępstwem w razie wypadnięcia jednego z bohaterów walki mistrzowskiej na gali UFC 294[69]. 11 października po wypadnięciu Charlesa Oliveiry nieoczekiwanie nowym zawodnikiem, który zawalczy z Isłamem Machaczewem został nie Gamrot a Alexander Volkanovski[70].

9 marca 2024 podczas UFC 299 w Miami zmierzył się z byłym mistrzem kategorii lekkiej UFC, Rafaelem dos Anjosem[71]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów[72]. Po tej wygranej Gamrot awansował do Top 5 oficjalnego rankingu UFC w wadze lekkiej[73].

W następnej walce, którą stoczył 17 sierpnia 2024 na UFC 305 w australijskim Perth zmierzył się z Danem Hookerem[74]. Mimo pozycji dużego faworyta pojedynku[75] przegrał z Nowozelandczykiem niejednogłośnie na kartach punktowych. Dwóch sędziów wypunktowało zwycięstwo dla Hookera, zaś jeden dla Gamrota[76]. 9 z 16 przedstawicieli mediów wskazało na zwycięstwo Gamrota[77]. Po walce obaj zawodnicy otrzymali od organizacji bonus za walkę wieczoru[78]. Gamrot po tej porażce zanotował spadek oficjalnym rankingu UFC, spadając aż o 3 pozycję[79].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]

Zawodowe

Amatorskie

  • 2011: Otwarte Mistrzostwa Polski w MMA – 1 miejsce w kat. -73 kg (Teresin)
  • 2012: Mistrzostwa Europy w MMA (FILA) – 1 miejsce w kat. -71 kg (Bruksela)
  • 2013: Mistrzostwa Europy w MMA (FILA) – 1 miejsce w kat. -70 kg (Budapeszt)

Zapasy[82][83][84]

[edytuj | edytuj kod]
  • 2008: II Puchar Polski seniorów – 3. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Brzeg Dolny)
  • 2009: Międzynarodowe Mistrzostwa Polski juniorów – 2. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Kraśnik)
  • 2009: Mistrzostwa Polski juniorów – 3. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Krotoszyn)
  • 2010: Młodzieżowe Mistrzostwa Polski – 1. miejsce, st. wolny
  • 2010: Mistrzostwa Polski juniorów – 2. miejsce w kat. 74 kg, st. wolny (Brzeźnica)

Grappling

[edytuj | edytuj kod]
  • 2012: II Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. 74 kg, niebieskie pasy (Luboń)
  • 2013: Mistrzostwa Europy w grapplingu FILA – 1 miejsce no-gi
  • 2013: Mistrzostwa Polski w grapplingu – 1 miejsce w kat. 77 kg (Poznań)
  • 2013: III Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. purpurowych pasów (Luboń)
  • 2014: IV Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. purpurowych pasów (Luboń)
  • 2014: Mistrzostwa Europy ADCC – 1 miejsce w kat. 77 kg (Sofia)
  • 2015: Mistrzostwa Wielkiej Brytanii NAGA – 1. miejsce w kat. 79,5 kg oraz 1. miejsce w kat. 79,5 kg no-gi (Londyn)[85]
  • 2015: Mistrzostwa Europy ADCC – 3. miejsce w kat. 76,9 kg (Turku)[86]
  • 2016: VI Mistrzostwa Polski No-Gi – 1. miejsce w kat 79,5 kg, purpurowe pasy (Luboń)[87]
  • 2016: XII Mistrzostwa Polski ADCC – 1. miejsce w kat. 76,9 kg[88]
  • 2018: Mistrzostwa Europy ADCC – 2. miejsce w kat. 77 kg[89]
  • 2019: Mistrzostwa Europy ADCC – 1. miejsce w kat. 77 kg (Sofia)[90]
  • 2021: Czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu[91]

Lista zawodowych walk MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 24-3 (1) Nowa Zelandia Dan Hooker (23-12) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC 305 17.08.2024 Australia Perth Bonus za walkę wieczoru.
Wygrana 24-2 (1) Brazylia Rafael dos Anjos (32-15) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 299 09.03.2024 Stany Zjednoczone Miami
Wygrana 23-2 (1) Azerbejdżan Rafael Fiziev (12-2) TKO (kontuzja kolana) 2 2:58 UFC Fight Night: Fiziev vs. Gamrot 23.09.2023 Stany Zjednoczone Las Vegas Main Event
Wygrana 22-2 (1) Stany Zjednoczone Jalin Turner (13-5) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC 285 04.03.2023 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 21-2 (1) Stany Zjednoczone Beneil Dariush (21-4-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 280 22.10.2022 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 21-1 (1) Armenia Arman Carukjan (18-2) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC on ESPN: Tsarukyan vs. Gamrot 26.06.2022 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 20-1 (1) Brazylia Carlos Diego Ferreira (17-4) TKO (poddanie się po kolanie na korpus) 2 3:26 UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus 18.12.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 19-1 (1) Stany Zjednoczone Jeremy Stephens (28-18) Poddanie (kimura) 1 1:05 UFC on ESPN: Makhachev vs. Moisés 17.07.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru. Najszybsze poddanie przez kimurę w historii UFC
Wygrana 18-1 (1) Stany Zjednoczone Scott Holtzman (14-4) KO (prawy krzyżowy i ciosy pięściami w parterze) 2 1:22 UFC on ABC: Vettori vs. Holland 10.04.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru
Przegrana 17-1 (1) Gruzja Guram Kutateladze (11-2) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Ortega vs. The Korean Zombie 17.10.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi Debiut w UFC. Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 17-0 (1) Polska Marian Ziółkowski (21-7-1. 1 NC) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski 29.08.2020 Polska Warszawa Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 16-0 (1) Irlandia Północna Norman Parke (28-6-1. 1 NC) TKO (niezdolność do kontynuowania walki – przerwanie przez lekarza) 3 3:02 KSW 53: Reborn 11.07.2020 Polska Warszawa Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Main Event
Wygrana 15-0 (1) Japonia Kleber Koike Erbst (24-4-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 KSW 46: Narkun vs. Khalidov 2 01.12.2018 Polska Gliwice Zdobył pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze piórkowej. Co-Main Event
Wygrana 14-0 (1) Polska Grzegorz Szulakowski (9-1) Poddanie (americana) 4 4:15 KSW 42: Khalidov vs. Narkun 03.03.2018 Polska Łódź Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej
Nieodbyta 13-0 (1) Irlandia Północna Norman Parke (23-6-1) No contest (przypadkowe faule w oczy) 2 4:15 KSW 40: Dublin 22.10.2017 Irlandia Dublin Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Walka została przerwana po kolejnym faulu Gamrota (palce w oczy Parke’a), który został uznany przez sędziego za nieumyślny. Co-Main Event
Wygrana 13-0 Irlandia Północna Norman Parke (23-5-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 39: Colosseum 27.05.2017 Polska Warszawa Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej
Wygrana 12-0 Brazylia Renato Gomes Gabriel (20-8) Poddanie (dźwignia skrętowa na nogę) 2 3:46 KSW 36: Trzy Korony 01.10.2016 Polska Zielona Góra Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej
Wygrana 11-0 Francja Mansour Barnaoui (12-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu 27.05.2016 Polska Gdańsk/Sopot Zdobył pas mistrzowski KSW wadze lekkiej. Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 10-0 Rosja Marif Pirajew (18-0-1) TKO (ciosy pięściami) 2 3:21 KSW 32: Road to Wembley 31.10.2015 Anglia Londyn
Wygrana 9-0 Brazylia Rodrigo Cavalheiro Correia (16-3) TKO (ciosy pięściami) 3 4:54 KSW 30: Genesis 21.02.2015 Polska Poznań Bonus za nokaut wieczoru
Wygrana 8-0 Polska Łukasz Chlewicki (12-3-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 29: Reload 06.12.2014 Polska Kraków
Wygrana 7-0 Walia Tim Newman (13-4) Poddanie (dźwignia skrętowa na staw skokowy) 1 1:37 Cage Warriors Fighting Championship 72 13.09.2014 Walia Newport
Wygrana 6-0 Anglia Jefferson George (4-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 27: Cage Time 17.05.2014 Polska Gdańsk/Sopot
Wygrana 5-0 Anglia Andre Winner (16-7-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 24: Starcie Gigantów 28.09.2013 Polska Łódź
Wygrana 4-0 Polska Mateusz Zawadzki (9-1-1) TKO (przerwanie przez narożnik) 2 5:00 KSW 23: Królewskie Rozdanie 08.06.2013 Polska Gdańsk/Sopot Debiut w KSW
Wygrana 3-0 Słowacja Tomas Deak (6-6) Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 XFS – Night of Champions 5 22.10.2012 Polska Poznań Co-Main Event
Wygrana 2-0 Polska Tomasz Matuszewski (1-1) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:11 XFS – Night of Champions 4 21.04.2012 Polska Poznań Main Event
Wygrana 1-0 Polska Arbi Szamajew (1-0) TKO (przerwanie przez lekarza) 2 3:57 XFS – Night of Champions 3 04.02.2012 Polska Poznań Debiut w zawodowym MMA

[92]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Czungumangu Pisze, Mateusz Gamrot po pierwszym treningu w American Top Team [online], Lowking.pl, 11 stycznia 2021 [dostęp 2024-10-30] (pol.).
  2. ↑ O Mnie | Mateusz Gamrot [online] [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  3. ↑ Mateusz Gamrot nowym nabytkiem UFC!! [online], MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 17 września 2020 [dostęp 2020-09-17] (pol.). Posiadacz czarnego pasa w brazylijskim jiu-jitsu.
  4. ↑ Historia i droga Mateusza Gamrota do UFC. Jak Polak spełnił swój amerykański sen. [online], StrefaMMA.pl – Portal sportów walki, 9 kwietnia 2021 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  5. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Fani nie mogą oderwać wzroku od tego zdjęcia. Tak gwiazdor MMA ogłosił zaręczyny [online], o2.pl, 12 sierpnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (pol.).
  6. ↑ O Mnie | Mateusz Gamrot [online] [dostęp 2020-06-10] (pol.).
  7. ↑ Mistrzostwa Europy ADCC – wyniki Polaków. grapplerinfo.pl, 2014-10-11. (pol.).
  8. ↑ Redakcja, Mańkowski z Gamrotem na remis! Bonus BGC zwycięski, ale rywal odwrócił się do niego plecami... [online], Polska Times, 19 lutego 2017 [dostęp 2021-10-07] (pol.).
  9. ↑ Polsatsportpl, Borys Mańkowski i Mateusz Gamrot promowani na czarne pasy w brazylijskim jiu-jitsu – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-07-31] (pol.).
  10. ↑ Radosław Patroniak: Mateusz Gamrot z Poznania obronił tytuł mistrza Europy w MMA na zawodach w Budapeszcie. gloswielkopolski.pl, 2013-03-29. (pol.).
  11. ↑ Sherdog.com, XFS - Night of Champions 3 [online], Sherdog [dostęp 2024-01-25] (ang.).
  12. ↑ Jakub Bijan, KSW 23 – wyniki oraz relacja z gali | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 8 czerwca 2013 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  13. ↑ Radosław Patroniak, Mateusz Gamrot zmierzy się z angielskim wojownikiem na KSW 24! [online], gloswielkopolski, 8 sierpnia 2013 [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  14. ↑ Wirtualna Polska Media, KSW 24: Mateusz Gamrot vs Andre Winner zapowiedź (wideo) [online], sportowefakty.wp.pl, 28 września 2013 [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  15. ↑ KSW24: Mateusz Gamrot wygrał po zaciętym boju [online], Onet Sport, 28 września 2013 [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  16. ↑ Wirtualna Polska Media, KSW 27: Znamy rywala Mateusza Gamrota [online], sportowefakty.wp.pl, 26 marca 2014 [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  17. ↑ Logan_, KSW 27: Cage Time – wyniki i relacja | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 17 maja 2014 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  18. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Mateusz Gamrot vs. Tim Newman na Cage Warriors 72 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 września 2014 [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  19. ↑ Wirtualna Polska Media, Cage Warriors 72: Efektowne zwycięstwo Mateusza Gamrota i bolesna porażka Pauliny Bońkowskiej [online], sportowefakty.wp.pl, 14 września 2014 [dostęp 2022-06-27] (pol.).
  20. ↑ KSW 29: kto walczy? Karta walk KSW 29 w Krakowie już pełna. Sprawdź zawodników! [SPORT] [online], www.eskarock.pl [dostęp 2023-07-28].
  21. ↑ KSW 29 „Reload”: młodość wygrała z doświadczeniem, Gamrot pokonał Chlewickiego [online], Onet Sport, 6 grudnia 2014 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  22. ↑ Tomasz Nowosielski, Mateusz Gamrot na karcie KSW 30 w Poznaniu | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 20 stycznia 2015 [dostęp 2023-07-28] (pol.).
  23. ↑ Jakub Bijan, KSW 30: Genesis – wyniki, relacja oraz punktowanie redakcji | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 21 lutego 2015 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  24. ↑ KSW 30: Bonusy dla kobiet, Gamera i Japończyka! - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 24 lutego 2015 [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  25. ↑ Jakub Bijan, Wyniki KSW 32 – wyniki i relacja z Wembley Arena | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 1 listopada 2015 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  26. ↑ Mateusz Gamrot vs. Mansour Barnaoui na KSW 35 [online], Lowking.pl [dostęp 2023-07-28] (pol.).
  27. ↑ Radosław Patroniak: Wyniki KSW 35. mmanews.pl, 2016-05-27. (pol.).
  28. ↑ Krystian Młynarczuk, Poznaliśmy bonusy po KSW 35 - wyróżniono aż pięciu zawodników! [online], MMA PL, 30 maja 2016 [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  29. ↑ Mateusz Gamrot vs. Renato Gomes Gabriel na KSW 36 [online], Lowking.pl [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  30. ↑ Polsatsport.pl, KSW 36: Materla znokautował Palharesa! Gamrot i Narkun obronili pasy – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  31. ↑ Zapowiedź walki Gamrot vs Parke na KSW 39: Colosseum | Mateusz Gamrot [online], 13 maja 2017 [dostęp 2022-10-22] (pol.).
  32. ↑ Polsatsport.pl, KSW 39: Wyniki gali na Stadionie Narodowym – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  33. ↑ KSW 40: Gamrot kontra Parke po raz drugi, czyli wyczekiwany i zasłużony rewanż [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2022-10-22] (pol.).
  34. ↑ Skandal w walce Gamrota! Pojedynek uznany za nieodbyty [online], Przegląd Sportowy, 22 października 2017 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  35. ↑ KSW 42: niepokonany Mateusz Gamrot zmierzy się z Grzegorzem Szulakowskim - Sport - polskieradio24.pl [online], polskieradio24.pl [dostęp 2023-07-28] (pol.).
  36. ↑ KSW 42: Mateusz Gamrot nadal niepokonany i nadal mistrzowski, pokaz MMA w wykonaniu Polaka [online], Onet Sport, 3 marca 2018 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  37. ↑ Gamrot vs. Koike Erbst na KSW 46! | Mateusz Gamrot [online], 8 października 2018 [dostęp 2022-10-21] (pol.).
  38. ↑ Łukasz Kłosiński: KSW 46: Mateusz Gamrot mistrzem dwóch kategorii wagowych KSW!. inthecage.pl, 2018-12-01. [dostęp 2018-12-04]. (pol.).
  39. ↑ Jakub Madej, Szokująca decyzja! Mateusz Gamrot zwakował pasy i nie przedłużył kontraktu z KSW! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 17 maja 2019 [dostęp 2019-05-19] (pol.).
  40. ↑ Mateusz Gamrot wraca do klatki na KSW 53 w Łodzi [online], MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 6 marca 2020 [dostęp 2020-03-06] (pol.).
  41. ↑ KSW – Martial Arts Confrontation – Offical KSW Federation website [online], www.kswmma.com [dostęp 2020-04-29].
  42. ↑ Tomasz Dębek, KSW 53. Gamrot i Parke zamkną trylogię. Tomasz Drwal trenował jak „Rocky” [ZAPOWIEDŹ TRANSMISJA ONLINE KARTA WALK] [online], Sportowy24, 9 lipca 2020 [dostęp 2022-11-08] (pol.).
  43. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. KSW 53. Mateusz Gamrot – Norman Parke 3. „Stormin” porozbijany. Polak wygrywa przed czasem! – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 11 lipca 2020 [dostęp 2020-07-12] (pol.).
  44. ↑ Redakcja, Oficjalnie! Marian Ziółkowski vs Mateusz Gamrot o pas na KSW 54 [online], Polish Fighters, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2022-10-21] (pol.).
  45. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. KSW 54. Mateusz Gamrot – Marian Ziółkowski. „Gamer” zatańczył po raz ostatni. Obronił pas – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 29 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-30] (pol.).
  46. ↑ Mateusz Gamrot nowym nabytkiem UFC!! [online], MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 17 września 2020 [dostęp 2020-09-17] (pol.). Posiadacz czarnego pasa w brazylijskim jiu-jitsu.
  47. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. UFC Abu Zabi. Mateusz Gamrot – Guram Kutateladze. Sensacja! Polak przegrał w debiucie – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 18 października 2020 [dostęp 2020-10-17] (pol.).
  48. ↑ Ryan Galloway, UFC Fight Island 6 Bonuses [online], 17 października 2020 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  49. ↑ Doniesienia: Gamrot bez rywala. Mustafaev wycofany z Fight Island [online], NaszeMMA, 1 października 2020 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  50. ↑ Scott Holtzman przeciwnikiem Mateusza Gamrota w drugiej walce w UFC! [online], ŁączyNasPasja - serwis sportowy, 3 marca 2021 [dostęp 2022-10-21] (pol.).
  51. ↑ UFC: Mateusz Gamrot brutalnie znokautował rywala (WIDEO) – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  52. ↑ UFC on ABC 2 bonuses: Mackenzie Dern's armbar finish earns her $50,000 [online], MMA Junkie, 10 kwietnia 2021 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  53. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Gamrot – Stephens. Fenomenalny triumf Polaka! [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-06-27] (pol.).
  54. ↑ a b Bartłomiej Zubkiewicz, Rekordowe poddanie w wykonaniu Mateusza Gamrota. Najszybsza kimura w historii UFC | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 23 lipca 2021 [dostęp 2021-07-29] (pol.).
  55. ↑ UFC Fight Night results: Mateusz Gamrot, Rodolfo Vieira earn bonuses with submission wins [online], ESPN.com, 18 lipca 2021 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  56. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Mateusz Gamrot poznał nazwisko kolejnego rywala! Wystąpi na ostatniej gali UFC w 2021 roku | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 10 listopada 2021 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  57. ↑ (VIDEO) Dewastujące kolano! Mateusz Gamrot pokonał Diego Ferreirę! – Lowking.pl [online] [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  58. ↑ Arkadiusz Hnida, Nieoficjalnie: Mateusz Gamrot zmierzy się z Armanem Tsarukyanem pod koniec czerwca! [online], MMA PL, 5 maja 2022 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  59. ↑ UFC on ESPN 38: Mateusz Gamrot wygrywa bliską walkę z Tsarkuyanem. Niesamowicie ważne zwycięstwo Polaka! [online], MMA PL, 26 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-26] (pol.).
  60. ↑ Telewizja Polska S.A, Piąta walka i czwarty bonus Gamrota. "Przyszły mistrz" [online], sport.tvp.pl, 26 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-27] (pol.).
  61. ↑ Mateusz Gamrot wysoko w nowym rankingu wagi lekkiej UFC! Polak wyprzedził... McGregora! [online], MMA PL, 28 czerwca 2022 [dostęp 2022-11-08] (pol.).
  62. ↑ Telewizja Polska S.A, Gamrot wraca do oktagonu! Hitowa walka z topowym rywalem [online], sport.tvp.pl, 21 lipca 2022 [dostęp 2022-08-18] (pol.).
  63. ↑ Krzysztof Kordys, UFC 280: Mateusz Gamrot pokonany przez Beneila Dariusha! Polak oddalił się od walki o pas | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 22 października 2022 [dostęp 2022-10-22] (pol.).
  64. ↑ Polsatsport.pl, Gamrot przegrał i... awansował w rankingu UFC [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-11-08] (pol.).
  65. ↑ Gamrot poznał rywala w UFC. Nagła zmiana planów. "Tak się dzieje, gdy gonisz za wielkością" [online], Sport.pl [dostęp 2023-02-15] (pol.).
  66. ↑ Krzysztof Kordys, Świetne zwycięstwo Mateusza Gamrota na UFC 285! Polak pokonał Jalina Turnera po bliskiej walce! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 marca 2023 [dostęp 2023-03-05] (pol.).
  67. ↑ Mamy walkę wieczoru! Mateusz Gamrot vs. Rafael Fiziev potwierdzone! [online], Lowking.pl [dostęp 2023-07-28] (pol.).
  68. ↑ Mateusz Gamrot z szóstą wygraną w UFC! Pechowa kontuzja rywala, Polak coraz bliżej walki o pas [online], sport.se.pl [dostęp 2023-09-24].
  69. ↑ Wielka szansa dla Mateusza Gamrota. Niespodziewane wieści od UFC [online], Sport.pl, 7 października 2023 [dostęp 2023-10-07] (pol.).
  70. ↑ Oliveira wypadł z walki wieczoru UFC 294! Gamrot NIE ZOSTAŁ nowym rywalem Makhacheva! [online], StrefaMMA.pl - Portal sportów walki, 11 października 2023 [dostęp 2023-10-14] (pol.).
  71. ↑ Oficjalnie! Mateusz Gamrot poznał rywala. To były mistrz [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-12-13] (pol.).
  72. ↑ Niełatwy bój! Mateusz Gamrot pokonał Rafaela dos Anjosa na UFC 299! [online], Lowking.pl [dostęp 2024-03-10] (pol.).
  73. ↑ a b Historyczny awans w rankingu UFC! Mateusz Gamrot w Top 5 wagi lekkiej, Michael Chandler zdystansowany! [online], Lowking.pl, 12 marca 2024 [dostęp 2024-03-12] (pol.).
  74. ↑ Telewizja Polska S.A, Gamrot poznał rywala. Zawalczy na "wrogim" terenie [online], sport.tvp.pl, 13 lipca 2024 [dostęp 2024-07-15] (pol.).
  75. ↑ Jakub Madej, Mateusz Gamrot jednym z największych faworytów sobotniej gali UFC 305 [online], MMA Rocks, 15 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-18] (pol.).
  76. ↑ Bartosz Cieśla, UFC 305: Mateusz Gamrot przegrywa po zaciętej i emocjonującej walce z Danem Hookerem [online], MMA PL, 18 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-18] (pol.).
  77. ↑ Dan Hooker def.  Mateusz Gamrot :: UFC 305 :: MMA Decisions [online], mmadecisions.com [dostęp 2024-11-13].
  78. ↑ Mateusz Gamrot wyróżniony bonusem za wojnę z Danem Hookerem [online], Lowking.pl [dostęp 2024-08-18] (pol.).
  79. ↑ Adrian Gawłowski, Ranking UFC: Mateusz Gamrot wypada z TOP 5! Duży awans Hookera [online], InTheCage.pl, 20 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-23] (pol.).
  80. ↑ Cloud, Heraklesy polskiego MMA 2021 rozdane! Sprawdźcie kto otrzymał statuetki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 19 lutego 2022 [dostęp 2022-02-19] (pol.).
  81. ↑ Tomasz Chmura, Heraklesy polskiego MMA 2022 rozdane! Sprawdźcie kto otrzymał statuetki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 25 marca 2023 [dostęp 2023-03-27] (pol.).
  82. ↑ Mistrzostwa Polski juniorów – Wyniki. zapasy.org.pl. [dostęp 2017-03-25]. (pol.).
  83. ↑ Bartłomiej Stachura: W drodze na szczyt. lowking.pl, 2012-09-12. [dostęp 2017-03-25]. (pol.).
  84. ↑ Podnoszenie ciężarów, sporty walki. ukstalent.pl. [dostęp 2017-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-25)]. (pol.).
  85. ↑ BJJ | JUDO | ZAPASY | SF | Wpis Mateusz Gamrot zdobywa dwa złote medale na Naga w Londynie – GrapplerINFO [online], www.grapplerinfo.pl [dostęp 2018-11-01] (pol.).
  86. ↑ BJJ | JUDO | ZAPASY | SF | Wpis Medale Polaków na Mistrzostwach Europy ADCC – GrapplerINFO [online], www.grapplerinfo.pl [dostęp 2018-11-01] (pol.).
  87. ↑ Mateusz Gamrot Mistrzem Polski! – Echosportu.pl – Sport w Poznaniu [online], echosportu.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  88. ↑ Mateusz Gamrot Mistrzem Polski ADCC w kategorii 76,9 kg PRO | MMAROCKS [online], www.mmarocks.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  89. ↑ BJJ | JUDO | ZAPASY | SF | Wpis Mateusz Gamrot na drugim miejscu po trialsach ADCC w Rumunii – GrapplerINFO [online], GrapplerINFO! Chwytasz?, 6 października 2018 [dostęp 2019-04-27] (pol.).
  90. ↑ Mateusz Gamrot mistrzem Europy ADCC – jedzie na Mundial ADCC [online], Lowking.pl [dostęp 2019-04-27] (pol.).
  91. ↑ Duży sukces! Gamrot i Mańkowski z czarnym pasem! [online], MMA PL, 28 lipca 2021 [dostęp 2021-07-29] (pol.).
  92. ↑ Mateusz Gamrot ("Gamer") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2024-02-16] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie Konfrontacji Sztuk Walki
Waga ciężka
Waga półciężka
Waga średnia
Waga półśrednia
Waga lekka
Waga piórkowa
Waga kogucia
Waga musza kobiet
Waga słomkowa kobiet
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mateusz_Gamrot&oldid=75224173”