Johnny Mauro – Wikipedia, wolna encyklopedia

John B. Mauro^[1] (ur. 25 października 1910 w Denver, 23 stycznia 2003 w Golden) – amerykański kierowca wyścigowy, uczestnik wyścigów Indianapolis 500.

Mauro urodził się w Denver, ale mieszkał w Lakewood. Na początku ścigał się pod pseudonimem „Jack Morris”, aby jego rodzice nie dowiedzieli się o jego uczestnictwie w wyścigach. W 1947 roku wziął udział w teście dla debiutantów w Indianapolis 500, ale nie zakwalifikował się do wyścigu. W 1948 roku wrócił do Indianapolis 500 przestarzałym Millerem, po czym zakupił Alfę Romeo wystawioną przez Milta Mariona. Na tym samochodzie zakwalifikował się na 27 miejscu, a wyścig ukończył jako ósmy. W latach 1949–1950 podjął nieudane próby zakwalifikowania się do wyścigu. W 1949 roku po niezakwalifikowaniu się przekazał samochód Tony'emu Bettenhausenowi, który również się nie zakwalifikował. Po opuszczeniu edycji 1951 wrócił do wyścigu w roku 1952, ale ponownie się nie zakwalifikował^[2].

Mauro był importerem Ferrari dla regionu Denver i często ścigał się tymi samochodami, jak w Pikes Peak, gdzie w 1952 roku był dziesiąty (rok wcześniej zajął drugie miejsce). Jednym z jego Ferrari Alberto Ascari wystartował w Indianapolis 500. Ostatnim jego wyścigiem AAA był Pikes Peak w 1954 roku, który ukończył na 17 miejscu. Po wycofaniu się z wyścigów przez kilka lat prowadził Duesenberga podczas parady przed Indianapolis 500^[2].

Zginął w wypadku samochodowym w nocy 23 stycznia 2003 roku, zderzając się z siedemnastoletnim Christopherem Basinskim. Basinski również nie przeżył tej kolizji^[2].

Został wcielony do Colorado Motorsports Hall of Fame^[1].

W latach 1950–1960 wyścig Indianapolis 500 był eliminacją Mistrzostw Świata Formuły 1.

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach								Pkt.	Msc.
1950												0	NS
	Johnny Mauro	Alfa Romeo 8C-308	Alfa Romeo 1,5 R8S	-	-	NZ	-	-	-	-
1952												0	NS
	Kennedy Tank	Ferrari 375S	Ferrari 4,5 V12	-	NZ	-	-	-	-	-	-