Kość skrzydłowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kość skrzydłowa (łac. os pterygoideum) – kość leżąca w mózgoczaszce^[1].

Kość skrzydłowa leży po bocznej stronie nozdrzy tylnych. Osiąga niewielkie rozmiary. Znajduje się obok przylegającej doń blaszki pionowej kości podniebiennej oraz wyrostka skrzydłowatego kości podstawnoklinowej. Może się również łączyć z lemieszem, jak to ma miejsce u konia czy przeżuwaczy^[1].

Kość ta to cienka blaszka kostna. U drapieżnych jest ona krótka, kształtem przypomina kwadrat. Posiada wydłużony wolny koniec zwany wyrostkiem skrzydłowatym (hamulus pterygoideus). U owcy czy konia wyrostek ten wystaje za podstawę czaszki^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1: Aparat ruchowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 89. ISBN 978-83-01-16755-4.

[Krysiak1-1] Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1: Aparat ruchowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 89. ISBN 978-83-01-16755-4.

[1]