Książański Park Krajobrazowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2009-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Książański Park Krajobrazowy

park krajobrazowy
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Położenie	Wałbrzych (gm. miejska), Świdnica, Stare Bogaczowice, Dobromierz, Świebodzice (gm. miejska)
Mezoregion	Pogórze Wałbrzyskie
Data utworzenia	1981
Akt prawny	Uchwała Nr 35/81 WRN w Wałbrzychu z 28 października 1981 r.[1]
Powierzchnia	31,55 km²[1]
Powierzchnia otuliny	59,33 km²[1]
Obszary chronione	2 rezerwaty przyrody
Położenie na mapie Polski Książański Park Krajobrazowy
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Książański Park Krajobrazowy
50°51′25″N 16°14′56″E/50,856944 16,248889
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Książański Park Krajobrazowy leży na granicy Przedgórza Sudeckiego i Sudetów Środkowych, natomiast według podziału fizycznogeograficznego Jerzego Kondrackiego – wchodzi w skład Pogórza Zachodniosudeckiego. Książański Park Krajobrazowy od strony północno-zachodniej leży na terenie m. Wałbrzycha oraz graniczy od strony północnej z m. Świebodzice.

• Typy krajobrazów: L/K/W

Ze względu na rzeźbę terenu oraz budowę geologiczną obszar Parku podzielono umownie na 3 podstawowe Zespoły:

• Dobromierski Zespół Krajobrazowy (teren północno-zachodni)
• Książański Zespół Krajobrazowy (teren centralny)
• Lubiechowski Zespół Krajobrazowy (teren wschodni)

Park odznacza się wielkim zróżnicowaniem biotopów. Liczba gatunków roślin waha się od 181 do 229. Szczególnie licznie występują mchy i porosty. 29 gatunków podlega ochronie, z czego 19 całkowitej. Na terenie parku znajduje się 17 pomników przyrody, głównie cisów, m.in. cis Bolko, a także 3 zabytkowe aleje drzew: 2 lipowe i jedna kasztanowa, arboretum – Sudecki Ogród Dendrologiczny oraz 130 drzewa egzotyczne i 126 drzew zabytkowych.

Obszary leśne dzielą się na:

• grądy
• kwaśną buczynę górską
• zespół olszyny podgórskiej

Na obszarze Parku znajdują się 2 rezerwaty przyrody:

• Przełomy pod Książem koło Wałbrzycha chroniący przełomowe odcinki rzeki Pełcznicy i strumyka Szczawnik wraz z różnorodną fauną i florą,
• Jeziorko Daisy, którego celem ochrony jest kopalna fauna górnego dewonu odsłonięta w nieczynnym kamieniołomie wapienia wraz z otaczającym go drzewostanem tworzącym zespół żyznej buczyny sudeckiej^[2].

• piesze
  • – Struga – ruiny zamku Cisy
  • – rozdroże pod Starym Książem – Wąwóz Książ
  • – Szlak Zamków Piastowskich
  • – Cis Bolko – Zamek Książ – Stado Ogierów Książ – Świebodzice
  • – Witoszów – wąwóz Pełcznicy
  • żółto-niebieski – Szlak Ułanów Legii Nadwiślańskiej
• ścieżki spacerowe
  • Ścieżka spacerowa, znaki czerwone: Wałbrzych Podzamcze – Wałbrzych Szczawienko – Zamek Stary Książ – Skiba – Wąwóz Szczawnika – Wałbrzych Podzamcze.
  • Ścieżka spacerowa, znaki niebieskie: Wałbrzych Podzamcze – Borowiec Mały – Zwierzyniec – Wąwóz Szczawnika – Wałbrzych Szczawienko – Wałbrzych Podzamcze.
  • Ścieżka spacerowa, znaki żółte: Zamek Stary Książ – Wąwóz Szczawnika – Dolina Czarnego Potoku – Zamek Cisy

• Książ
• parki krajobrazowe w Polsce

• Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych. dzpk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-24)].