French
DeutschLeon Trojanowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 września 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 1934 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 7 Pułk Ułanów Lubelskich |
| Stanowiska | dowódca szwadronu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
.png){kind=small}
Leon Trojanowski[1] (ur. 30 września 1896 w Jelcu, zm. 26 stycznia 1934 w Warszawie) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 30 września 1896 roku w Jelcu, w rodzinie Stanisława (1861–1920) i Wiktorii. W 1914 roku ukończył gimnazjum w Jelcu. Wakacje spędzał w Zakopanem. Tam zastał go wybuch I wojny światowej. Na początku sierpnia 1914 roku wstąpił do II batalionu Legionów Polskich, a 26 sierpnia tego roku został przeniesiony do szwadronu ułanów Władysława Belina-Prażmowskiego. Po utworzeniu 1 pułku ułanów Legionów Polskich został przydzielony do szwadronu rotmistrza Gustawa Orlicz-Dreszera. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza[2]. W lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został internowany w obozie w Szczypiornie, a później w Łomży.
1 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 7 pułku Ułanów Lubelskich. W szeregach tego oddziału walczył na wojnie z bolszewikami. 19 stycznia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 7 pułk ułanów[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 35. lokatą w korpusie oficerów jazdy[5]. Po wojnie kontynuował służbę w 7 pułku ułanów Lubelskich w Mińsku Mazowieckim[6][7][8]. 31 marca 1924 roku został awansowany na rotmistrza ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku - kawalerii)[9]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 11 Szwadronu KOP[10][11]. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku w korpusie oficerów kawalerii. 23 marca 1932 roku został przeniesiony z KOP do 5 pułku Ułanów Zasławskich w Ostrołęce na stanowisko kwatermistrza[12][13].
Zmarł 26 stycznia 1934 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 105-3-19,20)[14][15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2641
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[16]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[17]
- Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[18]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował, jako Leon II Trojanowski w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko: Leona I Trojanowskiego urodzonego 3 kwietnia 1879 roku, porucznika rezerwy piechoty, posiadającego w 1923 roku przydział do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Warszawie. Rocznik Oficerski 1923, s. 231, 492.
- ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 12.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 29 stycznia 1921 roku, poz. 110.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 250, 922.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 166.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 613, 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 555, 604.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 296, 347.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 174.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 118.
- ↑ Rocznik Oficerów Kawalerii 1930 ↓, s. 61, 79.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 255.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146, 632.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZYGMUNT TROJANOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-08-23].
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 26 z 28 stycznia 1934 roku, s. 8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 190.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 242.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerów Kawalerii 1930. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Leon Trojanowski, Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].