Leszek Dranicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leszek Dranicki

Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1949 Gdańsk
Instrumenty	gitara, śpiew
Gatunki	jazz, cool jazz, ballada jazzowa[1], blues
Zawód	gitarzysta, wokalista, kompozytor, grafik, publicysta, pedagog
Aktywność	od lat 70.
Powiązania	Tadeusz Nalepa, Janusz Muniak, Grażyna Auguścik, Maciej Sikała i in.
Zespoły
Baszta, Krzak, Antiquintet, Sami Swoi, Free Blues Band, Operating Conditions, Orange Trane i in.
Multimedia w Wikimedia Commons

Leszek Dranicki (ur. 3 czerwca 1949 w Gdańsku^[2]) – polski wokalista i gitarzysta wykonujący muzykę z pogranicza jazzu i bluesa; kompozytor, grafik, publicysta, pedagog.

Z wykształcenia jest artystą plastykiem i absolwentem gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (dzisiejsza Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku) oraz autorem wielu projektów i realizacji z dziedziny architektury wnętrz. W 1973 roku został laureatem konkursu Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Zamościu^[3].

W 1976 roku był współzałożycielem legendarnej formacji jazzowej Baszta, nagrodzonej na festiwalu Jazz Nad Odrą '77. Koncertował z nią w klubach Polski, Niemiec, Finlandii i Szwajcarii. W latach 1982–1983 współpracował z grupą Krzak, z którą nagrał album pt. Krzak’i i jeździł w trasy koncertowe. Po rozpadzie śląskiego zespołu wszedł w skład Antiquintetu (w 1983)^[4]. W późniejszych latach współpracował m.in. z Tadeuszem Nalepą, Januszem Muniakiem, Grażyną Auguścik, a także z big bandem Sami Swoi i Free Blues Bandem^[1].

W 1986 roku nagrał pierwszą autorską, solowy album zatytułowany With A Little Help..., z którego utwory posłużyły jako tło do programu telewizyjnego wyemitowanego przez TVP2. Kilka lat później powstał kolejny program telewizyjny pod nazwą Kolory. W obydwu wzięli udział m.in.: Zbigniew Jaremko, Eryk Kulm i Andrzej Cudzich. Gdański muzyk jest także autorem scenariuszy tych produkcji. W latach dziewięćdziesiątych pojawił się w awangardowym projekcie Ryszarda Miśka Teatr Instrumentalny przy Teatrze Muzycznym w Gdyni, w towarzystwie m.in. Olgi Szwajgier i Helmuta Nadolskiego.

Jako publicysta zadebiutował w tygodniku muzycznym WOW!!!, publikując na łamach tego czasopisma obszerne fragmenty własnych autobiografii Byłem klezmerem i Byłem bigbitowcem. Był także felietonistą Dziennika Bałtyckiego (Zapiskami przechodnia) i recenzentem muzycznym. W latach 1998−2000 wokalista nagrał trzy autorskie płyty: Duet, Andaluzja i Kolędy Jazzowe Na Głos, Saksofon i Gitarę (jest również autorem ich szaty graficznej). W nagraniach wzięli udział: Maciej Sikała, Piotr Wojtasik, Leszek Możdżer, Piotr Lemańczyk i Jacek Olter. Gdański muzyk jako muzyk sesyjny pojawił się na płytach: Rudiego Schubertha, Gorana Larsena, Piotra Lemańczyka i innych.

Wykłada na tzw. Małej Akademii Jazzu, jest także grafikiem i projektantem. Jako pedagog od wielu lat prowadzi pracownie rysunku i malarstwa, w Akademii Multimedialnej i w Gdańskim Archipelagu Kultury – Integracyjny Klub Winda. W 2006 roku w gdańskim Teatrze Leśnym odbył się jego benefis z okazji 30-lecia pracy artystycznej. W 2010 roku wokalista nagrał kolejną autorską płytę pt. Listy Jazzujące^[5].

• 1986 – With A Little Help... (Polskie Nagrania)
• 1996 – Duet (Gowi Records)
• 1998 – Andaluzja (Gowi Records)
• 2010 – Listy Jazzujące (Soliton)

Z zespołem Baszta:

• 2010 – Swingujące 3-miasto: Baszta (Soliton)

Z zespołem Krzak:

• 1983 – Krzak’i (Tonpress)
• 1987 – Ostatni koncert (Polskie Nagrania)
• 2006 – Pamięci Skiby Jarocin 1983 (Metal Mind Productions)

Z zespołem Operating Conditions:

• 1989 – Bielszy odcień bluesa (Wifon) (kompilacja)

Z Leszkiem Winderem:

• 1986 – Blues Forever (Polskie Nagrania)

Z zespołem Orange Trane:

• 1998 – My personal Friend (Not Two Records)

Z Maciejem Sikałą:

• 2000 – Kolędy Jazzowe Na Głos, Saksofon i Gitarę (Radio Plus)

• Centrum Virtuo: Nauczyciele
• 50-lecie klubu studenckiego „Żak”
• Blues Club: Leszek Dranicki

• Leszek Dranicki w bazie Discogs (ang.)
• Leszek Dranicki w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych