Lincoln (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lincoln – amerykański film biograficzny w reżyserii Stevena Spielberga z 2012 roku zrealizowany w oparciu o książkę Team of Rivals: The Political Genius of Abraham Lincoln autorstwa Doris Kearns Goodwin.

W tytułową postać, szesnastego prezydenta Stanów Zjednoczonych Abrahama Lincolna, wcielił się Daniel Day-Lewis. Zdjęcia do produkcji ruszyły 17 października 2011, zaś pracę na planie zakończono 21 grudnia 2011^[1]. Film kręcono głównie w Richmondzie i Petersburgu w stanie Wirginia oraz w Chicago^[2]. Światowa premiera Lincolna odbyła się 8 października 2012 podczas New York Film Festival^[3].

DreamWorks zapowiedziało, że film skupi się na walce politycznej Abrahama Lincolna z jednym z członków jego gabinetu w sprawie zniesienia niewolnictwa, a także na końcowym okresie wojny secesyjnej.

• Daniel Day-Lewis jako prezydent Abraham Lincoln^[4]

W styczniu 2005 roku Liam Neeson został oficjalnie obsadzony w głównej roli^[5]. Neeson rozlegle zapoznawał się z postacią Lincolna^[6], jednak w lipcu 2010 roku zrezygnował z występu w filmie, twierdząc, że „jest już za stary, by wcielić się w Lincolna”^[7] (prezydent został śmiertelnie postrzelony w 1865 roku w wieku 56 lat, zaś Neeson odrzucając rolę miał już lat 58^[8]). W listopadzie 2010 Neesona zastąpił Daniel Day-Lewis.

• Sally Field jako Pierwsza Dama Mary Todd Lincoln^[9]

Field powiedziała o roli: „Móc pracować ze Stevenem Spielbergiem i Danielem Day-Lewisem, a także móc wcielić się w jedną z najbardziej złożonych i barwnych kobiet w historii Stanów Zjednoczonych – lepiej być nie może”^[10], zaś Spielberg przyznał, że Field była zawsze w jego oczach pierwszą kandydatką, by pokazać na ekranie kruchość i kompleksowość żony Abrahama Lincolna^[10]. Aktorka specjalnie do roli przytyła 11 kilogramów^[11].

• Joseph Gordon-Levitt jako Robert Todd Lincoln^[12]

Robert Todd Lincoln był najstarszym synem pary prezydenckiej. 14 kwietnia 1865 roku odwiedził Biały Dom, aby zobaczyć się ze swoją rodziną. Tej nocy zginął jego ojciec.

• Jared Harris jako Ulysses Grant^[13]
• Tommy Lee Jones jako Thaddeus Stevens^[12]
• David Strathairn jako William Seward^[14]
• John Hawkes jako Robert Latham
• Lee Pace jako Fernando Wood^[15]
• Gulliver McGrath jako Tad Lincoln

Oryginalna ścieżka dźwiękowa z muzyką z filmu autorstwa Johna Williamsa została wydana 6 listopada 2012^[16].

85. ceremonia wręczenia Oscarów:

• Najlepszy film – Kathleen Kennedy, Steven Spielberg (nominacja)
• Najlepszy aktor pierwszoplanowy – Daniel Day-Lewis (wygrana)
• Najlepszy aktor drugoplanowy – Tommy Lee Jones (nominacja)
• Najlepsza aktorka drugoplanowa – Sally Field (nominacja)
• Najlepszy reżyser – Steven Spielberg (nominacja)
• Najlepszy scenariusz adaptowany – Tony Kushner (nominacja)
• Najlepsza muzyka oryginalna – John Williams (nominacja)
• Najlepsza scenografia – Jim Erickson, Rick Carter (wygrana)
• Najlepsze kostiumy – Joanna Johnston (nominacja)
• Najlepsze zdjęcia – Janusz Kamiński (nominacja)
• Najlepszy dźwięk – Andy Nelson, Gary Rydstrom, Ron Judkins (nominacja)
• Najlepszy montaż – Michael Kahn (nominacja)

BAFTA (nominacje):

• Najlepszy film – Kathleen Kennedy, Steven Spielberg
• Najlepszy aktor pierwszoplanowy – Daniel Day-Lewis
• Najlepsza aktorka drugoplanowa – Sally Field
• Najlepszy aktor drugoplanowy – Tommy Lee Jones
• Najlepszy scenariusz adaptowany – Tony Kushner
• Najlepsze zdjęcia – Janusz Kamiński
• Najlepsza muzyka – John Williams
• Najlepsza scenografia – Jim Erickson, Rick Carter
• Najlepsze kostiumy – Joanna Johnston
• Najlepsza charakteryzacja i fryzury – Lois Burwell i Kay Georgiou

70. ceremonia wręczenia Złotych Globów:

• Najlepszy aktor w dramacie – Daniel Day-Lewis (wygrana)
• Najlepszy dramat (nominacja)
• Najlepszy aktor drugoplanowy – Tommy Lee Jones (nominacja)
• Najlepsza aktorka drugoplanowa – Sally Field (nominacja)
• Najlepszy reżyser – Steven Spielberg (nominacja)
• Najlepszy scenariusz – Tony Kushner (nominacja)
• Najlepsza muzyka – John Williams (nominacja)

Piotr Gociek określił film jako powtórkę z rozrywki dla tych, którzy pamiętają Amistad Spielberga. Patos Lincolna miał być według niego odtrutką na pustą postpolitykę współczesności^[17].

• Lincoln w bazie IMDb (ang.)
• Lincoln w bazie Filmweb