Karabinek MPi-K – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Producent | VEB Fahrzeug und Waffenfabrik "Ernst Thälmann", Suhl |
Rodzaj | |
Historia | |
Produkcja | |
Wyprodukowano | 40 000 szt. |
Dane techniczne | |
Kaliber | 7,62 mm |
Nabój | |
Magazynek | łukowy, 30 nab. |
Wymiary | |
Długość | 870 mm |
Długość lufy | 415 mm |
Masa | |
broni | 4,3 kg (bez magazynka) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | 710 m/s |
Szybkostrzelność teoretyczna | 650-750 strz/min |
Maschinenpistole Kalaschnikow (MPi-K) – licencyjna wersja karabinka AK produkowana w zakładach VEB Fahrzeug und Waffenfabrik "Ernst Thälmann".
Historia
[edytuj | edytuj kod]Produkcję MPi-K uruchomiono w 1958 roku w zakładach należących przed wojną do firmy Sauer. Kolby, łoża oraz chwyty pistoletowe były wykonane z drewna. Początkowe egzemplarze nie posiadały wyciora. W odróżnieniu od karabinków AK produkowanych w ZSRR, niemieckie MPi-K nie miały w kolbie gniazda na przybornik z przyrządami do czyszczenia broni – były one przenoszone oddzielnie. Poza wersją z kolbą stałą (MPi-K), produkowano wersję z kolbą składana – MPi-KmS (Maschinenpistole Kalaschnikow mit Schulterstütze). Produkcję MPi-K zakończono w 1961 roku po rozpoczęciu produkcji karabinka MPi-KM – licencyjnej wersji AKM.
Opis
[edytuj | edytuj kod]MPi-K był bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z długim skokiem tłoka gazowego. Zamek ryglowany przez obrót (2 rygle). Rękojeść przeładowania po prawej stronie broni, związana z suwadłem. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Skrzydełko bezpiecznika/przełącznika rodzaju ognia po prawej stronie komory zamkowej w pozycji zabezpieczonej zasłania wycięcie, w którym porusza się rękojeść przeładowania. Magazynki 30 nabojowe, wymienne z AK i AKM. Kolba stała (MPi-K) lub składana (MPi-KmS). Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika krzywiznowego (nastawy do 800 m).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- John Walter, Ryszard (Tł.) Woźniak, Przemysław (Tł) Kupidura: Broń systemu Kałasznikowa. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2002. ISBN 83-11-09395-4.