Mateusz Masternak – Wikipedia, wolna encyklopedia
Masternak w 2011 | |
Pseudonim | Master |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 2 maja 1987 |
Obywatelstwo | |
Wzrost | 187 cm |
Styl walki | praworęczny |
Debiut | 2006 |
Kategoria wagowa | |
Klub | KKB RUSHH Kielce |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk | 54 |
Zwycięstwa | 48 |
Przez nokauty | 32 |
Porażki | 6 (2 KO) |
Remisy | 0 |
|
Mateusz Masternak (ur. 2 maja 1987 w Iwaniskach) – polski bokser, mistrz Europy federacji EBU w 2012 roku[1], żołnierz zawodowy[2].
Kariera amatorska
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze treningi boksu amatorskiego odbywał w KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. W wieku 15 lat przeprowadził się do Wrocławia, gdzie rozpoczął treningi bokserskie w klubie sportowym Gwardia Wrocław[3].
Jego pierwszymi trenerami w Gwardii byli Mariusz Cieślak i Grzegorz Strugała. Równocześnie ze sportem rozpoczął naukę w Szkole Zawodowej Nr 19 we Wrocławiu.
W 2005 został mistrzem Polski juniorów w wadze średniej (75 kg). Po tym sukcesie został powołany do kadry narodowej juniorów. Pierwszą walkę jako reprezentant Polski stoczył w Tallinnie, na mistrzostwach Europy juniorów. Przegrał w ćwierćfinale. To niepowodzenie powetował sobie na mistrzostwach Polski seniorów, na których zdobył brązowy medal. W następnym roku na kolejnych mistrzostwach zdobył srebrny medal. Do tego czasu na amatorskich ringach wygrał 61 z 70 walk.
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]W marcu 2006 zdecydował się podpisać zawodowy kontrakt. Pierwsze cztery walki, wygrane przez nokaut, stoczył w USA. Wtedy zaproponowano mu walki pod flagą USA, ale on się na to nie zgodził i wrócił do Polski.
W maju 2007 podpisał umowę promocyjną z nowym promotorem, firmą CENG AG. Wystąpił na organizowanej 9 czerwca gali boksu zawodowego Perfect Boxing w Katowicach. Zwyciężył Antona Krasnołuckiego przez techniczny nokaut w czwartej rundzie[4].
3 października 2008 w pojedynku z Alexem Mogylewskim zdobył pas młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, pokonując rywala w piątej rundzie przez techniczny nokaut[5].
24 października 2009 na gali boksu zawodowego w Łodzi pokonał w piątej rundzie przez techniczny nokaut Łukasza Janika[6][7]. 19 grudnia 2009 po raz pierwszy bronił tytułu młodzieżowego mistrza świata federacji WBC. Jego rywal, Jameson Bostic, został poddany przez narożnik między siódmą a ósmą rundą[8][9].
6 marca 2010 po raz drugi obronił tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, zwyciężając w ósmej rundzie przez techniczny nokaut Tunezyjczyka z francuskim paszportem Faïsala Ibnela Arramiego[10][11]. 19 czerwca trzeci raz obronił tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, zwyciężając niepokonanego wcześniej Gruzina Lewana Jomardaszwilego w piątej rundzie przez techniczny nokaut[12][13]. 5 listopada, po 12-rundowym pojedynku, pokonał jednogłośnie na punkty Belga Ismaila Abdula, zdobywając wakujący interkontynentalny pas federacji IBO[14].
11 marca 2011 pokonał w piątej rundzie przez techniczny nokaut Azera Aliego Ismaiłowa, broniąc interkontynentalny pas federacji IBO, po tym jak sędzia, konsultując się drugi raz z lekarzem, przerwał pojedynek[15][16]. 25 czerwca w czasie gali bokserskiej w Ostrowcu Świętokrzyskim pokonał w siódmej rundzie przez TKO Łotysza Artusa Kulikauskisa. Była to pierwsza porażka Kulikauskisa poniesiona przed czasem[17].
4 lutego 2012 zadebiutował jako zawodnik nowego promotora Sauerland Event. W czwartej rundzie pokonał Michaela Simmsa przez techniczny nokaut[18].
15 grudnia 2012 zdobył tytuł Mistrza Europy federacji EBU, pokonując jednogłośnie na punkty (120:108, 120:108 i 120:108) Fina Juho Haapoję. Mateusz Masternak został szóstym Polakiem, który zdobył pas Mistrza Europy[19]. Dzięki temu zwycięstwu doceniono Mateusza Masternaka w branżowych mediach. Został uznany najlepszym polskim bokserem 2012 roku w plebiscycie portalu Boxing.pl oraz telewizji FightKlub[20].
13 kwietnia 2013 pokonał w dziewiątej rundzie Seana Corbina przez techniczny nokaut, zdobywając wakujący pas WBC International Silver[21].
5 października w walce z Grigorijem Drozdem w Moskwie poniósł swoją pierwszą porażkę w ringu zawodowym. W jedenastej rundzie przez techniczny nokaut, tracąc tytułu Mistrza Europy[22].
1 lutego 2014 w duńskim Frederikshavn wygrał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie z Gruzinem Sandro Siproszwilim[23] 12 kwietnia w duńskim Esbjerg wygrał jednogłośnie na punkty z Chorwatem Stjepanem Vugdeliją[24].
21 czerwca w Monte Carlo w walce o pas WBA Interim przegrał niejednogłośnie na punkty z reprezentantem Francji Yourim Kalengą (115:113, 116:112, 115:113)[25].
W sierpniu 2014 jego trenerem został Niemiec Ulli Wegner[26]. 5 grudnia w Paryżu Masternak wygrał na punkty stosunkiem głosów dwa do remisu (99:92, 98:92 i 95:95) z byłym dwukrotnym mistrzem świata – Francuzem Jeanem-Markiem Mormeckiem (37-6, 23 KO)[27].
26 kwietnia 2015 w Belinie pokonał w drugiej rundzie przez techniczny nokaut Argentyńczyka Rubena Angela Mino (26-3, 26 KO)[28]. 6 czerwca w Kempton Park w Południowej Afryce przegrał niejednogłośnie na punkty z Johnny′em Mullerem (18-4-2, 13 KO). Sędziowie punktowali 95:93, co wywołało skandal w polskich mediach[29]. Rodney Berman z Golden Gloves i promotor Mullera zdziwiony werdyktem, stwierdził: Komisja bokserska powinna zająć się tym werdyktem jak najszybciej[30].
5 września 2015 w Dreźnie znokautował w drugiej rundzie Brazylijczyka Carlosa Ailtona Nascimento (12-2, 9 KO), zdobywając pas federacji WBA kategorii junior ciężkiej[31].
12 grudnia w 02 Arena w Londynie po wyrównanym pojedynku o wakat mistrza Europy, przegrał z Brytyjczykiem Tony Bellewem (26-2-1, 16 KO)[32]. Sędziowie punktowali 113:115 i dwukrotnie 112:115.
24 czerwca 2017 w Gdańsku stoczył wyjątkowo wyrównaną walkę z Ukraińcem Ismajiłem Siłłachem (25-4, 19 KO) na gali Polsat Boxing Night 7 - Nowe Rozdanie[33]. Obaj lądowali na deskach. Ostatecznie wygrał jednogłośnie na punkty (95:93, 96:92, 95:93)[34].
21 kwietnia 2018 podczas gali Polsat Boxing Night VIII: Noc Zemsty w Częstochowie doszło do jego rewanżowego pojedynku z Yourim Kalengą (23-5, 16 KO). Przed czterema laty w Monako minimalnie na punkty zwyciężył Francuz, ale tym razem lepszy okazał się Masternak, który zastopował swojego rywala w szóstej rundzie, przy okazji zdobywając pas WBO European w kategorii junior ciężkiej[35].
World Boxing Super Series
[edytuj | edytuj kod]20 października 2018 w Orlando przegrał jednogłośnie na punkty 113-115,112-116 i 115-113-115 z Yunierem Dorticosem (23-1, 21 KO) i zakończył swój udział w turnieju World Boxing Super Series na ćwierćfinale[36].
2020-2022
[edytuj | edytuj kod]26 czerwca 2020 w Kielcach pokonał na dystansie ośmiu rund Ukraińca Siergieja Radczenkę. Sędziowie punktowali 80:71 na korzyść Polaka[37]. Walka odbyła się na gali Suzuki Boxing Night II[38].
19 września 2020 podczas gali Knockout Boxing Night 13 w Tarnowie pokonał jednogłośnie na punkty (100-90, 100-90, 99-91) Gambijczyka Taylora Mabikę (19-6-2, 10 KO)[39].
5 grudnia 2020 w Łodzi pokonał przed czasem Jose Gregorio Ulricha (17-4, 6 KO)[40].
30 maja 2021 roku w Rzeszowie podczas gali Knockout Boxing Night 15 pokonał jednogłośnie na punkty (98-92, 99-91, 99-91) Adama Balskiego (15-1, 9 KO), dzięki czemu wywalczył pas IBF International w kategorii junior ciężkiej[41].
28 sierpnia 2021 roku w Mrągowie podczas gali Knockout Boxing Night 17 zwyciężył przez KO w trzeciej rundzie z Hiszpanem Felipe Nsue (4-2-1, 3 KO)[42].
29 października 2022 roku w Zakopanem podczas gali Knockout Boxing Night 25 pokonał jednogłośnie na punkty (119-108, 117-110, 118-109) Australijczyka Jasona Whateleya[43]. Pojedynek miał status oficjalnego eliminatora do walki o pas mistrzowski federacji IBF w kategorii junior ciężkiej[44].
Walka o pas mistrzowski WBO
[edytuj | edytuj kod]10 grudnia 2023 w Bournemouth zawalczył o pas mistrza świata WBO w kategorii junior ciężkiej, mierząc się z Anglikiem, Chrisem Billamem-Smithem[45]. Na początku ósmej rundy Masternak opóźniał wyjście na środek ringu, po czym sędzia nieoczekiwanie przerwał pojedynek. Okazało się, że narożnik Polaka poddał walkę, z powodu kontuzji żeber, przez którą Masternak nie był w stanie kontynuować pojedynku[46].
Od 2024
[edytuj | edytuj kod]20 kwietnia 2024 we wrocławskiej KGHM Ślęza Arena zmierzył się z byłym mistrzem Unii Europejskiej, Francuzem, Jeanem Jacquesem Oliverem[47]. Zwyciężył przez TKO w 8. rundzie[48].
Powrót do boksu amatorskiego
[edytuj | edytuj kod]25 października 2019 podczas VII Memoriału Leszka Drogosza w Kielcach Mateusz Masternak ogłosił, że wraca do boksu amatorskiego i zostaje zawodnikiem KKB RUSHH Kielce, a jego celem będzie kwalifikacja na Igrzyska Olimpijskie w Tokio.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest żonaty z Darią Masternak, która jako juniorka była amatorską Mistrzynią Polski w boksie. Mają syna Mikołaja (ur. 12 września 2012)[49]. W lutym 2014 urodził się drugi syn pary - Maksymilian[50].
W październiku 2018 rozpoczął służbę wojskową[2]. W marcu 2024 roku Masternak został wyróżniony statuetką za największe wydarzenie sportowe w Wojsku Polskim za ubiegły rok (2023), w którym zawalczył o pas mistrzowski WBO[51].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- 2012-2013: Mistrz Europy EBU w wadze junior ciężkiej
- 2013: Mistrz WBC International Silver w wadze junior ciężkiej
- 2015: Mistrz WBA Intercontinental w wadze junior ciężkiej
- 2018: Mistrz WBO European w wadze junior ciężkiej
- 2018: Ćwierćfinalista turnieju World Boxing Super Series w wadze junior ciężkiej
- 2021: Mistrz IBF International kategorii junior ciężkiej
- 2024: Statuetka za największe wydarzenie sportowe w Wojsku Polskim za rok 2023[51]
Lista walk zawodowych
[edytuj | edytuj kod]Rezultat | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Typ | Runda, czas | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięstwo | 48-6 | Jean Jacques Olivier (15-2-2) | TKO | 8/10, 1:23 | 20 kwietnia 2024 | Wrocław | |
Porażka | 47-6 | Chris Billam-Smith | RTD | 8/12, 0:02 | 10 grudnia 2023 | Bournemouth | Pojedynek o pas mistrzowski WBO w kategorii junior ciężkiej |
Zwycięstwo | 47-5 | Jason Whateley | UD | 12 | 29 października 2022 | Zakopane | |
Zwycięstwo | 46-5 | Armend Xhoxhaj | TKO | 4/8, 3:00 | 23 października 2021 | Zakopane | |
Zwycięstwo | 45-5 | Felipe Nsue | KO | 3/8 | 28 sierpnia 2021 | Mrągowo | |
Zwycięstwo | 44-5 | Adam Balski | UD | 10/10 | 30 maja 2021 | Rzeszów | Zdobył pas mistrza IBF International kategorii junior ciężkiej |
Zwycięstwo | 43-5 | Jose Gregorio Ulrich | TKO | 7/10 | 4 grudnia 2020 | Łódź | |
Zwycięstwo | 42-5 | Taylor Mabika | UD | 10 | 19 września 2020 | Tarnów | Main Event Knockout Boxing Night 13 |
Porażka | 41-5 | Yunier Dorticos | UD | 12 | 20 października 2018 | Orlando | Ćwierćfinał turnieju World Boxing Super Series w wadze junior ciężkiej |
Zwycięstwo | 41-4 | Youri Kalenga | RTD | 6, 3:00 | 21 kwietnia 2018 | Częstochowa | Zdobycie tytułu WBO European |
Zwycięstwo | 40-4 | Stivens Bujaj | TKO | 7 | 21 października 2017 | Newark | Pojedynek rezerwowy turnieju World Boxing Super Series: cruiserweight quarter-final. |
Zwycięstwo | 39-4 | Ismajił Siłłach | UD | 10 | 24 czerwca 2017 | Gdańsk/Sopot, Polska | |
Zwycięstwo | 38-4 | Aleksander Kubich | UD | 8 | 4 marca 2017 | Dzierżoniów, Polska | |
Zwycięstwo | 37-4 | Eric Fields | UD | 10 | 2 kwietnia 2016 | Kraków, Polska | |
Porażka | 36-4 | Tony Bellew | UD | 12 | 12 grudnia 2015 | Londyn, Wielka Brytania | Walka o tytuł Mistrza Europy EBU |
Zwycięstwo | 36-3 | Carlos Ailton Nascimento | KO | 2 | 5 września 2015 | Drezno, Niemcy | Zdobycie tytułu WBA Intercontinental |
Porażka | 35-3 | Johnny Muller | SD | 10 | 6 czerwca 2015 | Kempton Park, Gauteng, RPA | |
Zwycięstwo | 35-2 | Ruben Angel Mino | TKO | 2, 1:23 | 25 kwietnia 2015 | Berlin, Niemcy | |
Zwycięstwo | 34-2 | Jean-Marc Mormeck | SD | 10 | 5 grudnia 2014 | Paryż, Francja | |
Zwycięstwo | 33-2 | Ben Nsafoah | RTD | 5 | 27 września 2014 | Kilonia, Niemcy | |
Porażka | 32-2 | Youri Kalenga | SD | 12 | 21 czerwca 2014 | Monte Carlo, Monako | Walka o tymczasowy pas WBA. |
Zwycięstwo | 32-1 | Stjepan Vugdelija | UD | 8 | 12 kwietnia 2014 | Esbjerg, Dania | |
Zwycięstwo | 31-1 | Sandro Siproszwili | TKO | 4, 2:34 | 1 lutego 2014 | Frederikshavn, Dania | |
Porażka | 30-1 | Grigorij Drozd | TKO | 11, 0:53 | 5 października 2013 | Moskwa, Rosja | Utrata tytułu Mistrza Europy EBU. |
Zwycięstwo | 30-0 | Sean Corbin | TKO | 9, 1:01 | 13 kwietnia 2013 | Frederikshavn, Dania | Zdobycie tytułu WBC International Silver. |
Zwycięstwo | 29-0 | Juho Haapoja | UD | 12 | 15 grudnia 2012 | Norymberga, Niemcy | Zdobycie tytułu Mistrza Europy EBU |
Zwycięstwo | 28-0 | David Quiñonero | TKO | 8, 3:00 | 15 września 2012 | Bamberg, Niemcy | |
Zwycięstwo | 27-0 | Hari Miles | UD | 10 | 19 maja 2012 | Kopenhaga, Dania | |
Zwycięstwo | 26-0 | Felipe Romero | TKO | 10, 2:08 | 31 marca 2012 | Kilonia, Niemcy | |
Zwycięstwo | 25-0 | Michael Simms | TKO | 4, 1:16 | 4 lutego 2012 | Frankfurt, Niemcy | |
Zwycięstwo | 24-0 | Carl Davis | TKO | 3, 2:46 | 10 września 2011 | Wrocław, Polska | |
Zwycięstwo | 23-0 | Artūrs Kuļikauskis | TKO | 7, 2:17 | 25 czerwca 2011 | Ostrowiec Świętokrzyski, Polska | |
Zwycięstwo | 22-0 | Əli İsmayılov | TKO | 5, 2:36 | 11 marca 2011 | Olsztyn, Polska | |
Zwycięstwo | 21-0 | Ismail Abdoul | UD | 12 | 5 listopada 2010 | Chełm, Polska | |
Zwycięstwo | 20-0 | Lewan Dżomardaszwili | TKO | 5, 1:32 | 19 czerwca 2010 | Kielce, Polska | |
Zwycięstwo | 19-0 | Marco Heinichen | TKO | 2, 0:50 | 17 kwietnia 2010 | Magdeburg, Niemcy | |
Zwycięstwo | 18-0 | Faïsal Ibnel Arrami | TKO | 8, 1:46 | 6 marca 2010 | Katowice, Polska | |
Zwycięstwo | 17-0 | Tino Fröhlich | KO | 2, 2:38 | 9 stycznia 2010 | Magdeburg, Niemcy | |
Zwycięstwo | 16-0 | Jameson Bostic | RTD | 7, 3:00 | 19 grudnia 2009 | Radom, Polska | |
Zwycięstwo | 15-0 | Łukasz Janik | TKO | 5, 2:30 | 24 października 2009 | Łódź, Polska | |
Zwycięstwo | 14-0 | Mazur Ali | TKO | 5, 2:36 | 11 lipca 2009 | Newark, New Jersey, USA | |
Zwycięstwo | 13-0 | László Hubert | TKO | 4 | 14 lutego 2009 | Grodzisk Mazowiecki, Polska | |
Zwycięstwo | 12-0 | Jawor Marinczew | UD | 8 | 21 listopada 2008 | Grodzisk Mazowiecki, Polska | |
Zwycięstwo | 11-0 | Alex Mogylewski | TKO | 5, 1:48 | 3 października 2008 | Lublin, Polska | Debiut w kategorii junior ciężkiej |
Zwycięstwo | 10-0 | Arciom Sałomka | UD | 8 | 13 marca 2008 | Dzierżoniów, Polska | |
Zwycięstwo | 9-0 | Dmytro Szarypow | TKO | 5, 0:35 | 15 grudnia 2007 | Ożarów Mazowiecki, Polska | |
Zwycięstwo | 8-0 | Ronny Daniels | UD | 6 | 16 listopada 2007 | Tarnów, Polska | |
Zwycięstwo | 7-0 | Artem Szczehłow | UD | 4 | 18 października 2007 | Iława, Polska | |
Zwycięstwo | 6-0 | Taras Bojko | UD | 6 | 30 sierpnia 2007 | Ostróda, Polska | |
Zwycięstwo | 5-0 | Anton Krasnołucki | TKO | 4 | 9 czerwca 2007 | Katowice, Polska | |
Zwycięstwo | 4-0 | William Chouloute | TKO | 4, 1:37 | 20 października 2006 | Cicero, Illinois, USA | |
Zwycięstwo | 3-0 | Jason Medina | TKO | 1, 1:48 | 15 września 2006 | Chicago, Illinois, USA | |
Zwycięstwo | 2-0 | Gregory Holmes | TKO | 3, 1:09 | 23 czerwca 2006 | Villa Park, Illinois, USA | |
Zwycięstwo | 1-0 | Anton Lašček | TKO | 2, 2:15 | 3 czerwca 2006 | Ostrołęka, Polska | Debiut zawodowy |
TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, DQ – dyskwalifikacja
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mateusz Masternak: chcę jeszcze raz boksować o mistrzostwo świata. sport.onet.pl, 4 września 2020. [dostęp 2021-03-24].
- ↑ a b Telewizja Polska S.A , Z ringu w kamasze. Mateusz Masternak łączy karierę sportową z pracą w wojsku [online], kielce.tvp.pl [dostęp 2022-10-31] (pol.).
- ↑ R. Burda: Zaczynał w KSZO - idzie w ślady Adamka. Wiadomości Świętokrzyskie. [dostęp 2010-10-19].
- ↑ Masternak pokonał Krasnolutsky'ego
- ↑ M.Masternak zdobył mistrzowski pas
- ↑ Janik vs. Masternak
- ↑ Masternak znokautował Janika
- ↑ Masternak vs. Bostic
- ↑ Masternak znokautował Bostica
- ↑ Nie ma kozaka na Masternaka
- ↑ Masternak vs. Arrami
- ↑ www.bokser.org: Masternak przed czasem. [dostęp 2010-06-20].
- ↑ www.ringpolska.pl: Masternak nokautuje i broni tytuł. [dostęp 2010-06-20].
- ↑ Masternak wysoko wygrywa na punkty. bokser.org, 05.11.2010. [dostęp 2010-11-05].
- ↑ Masternak wygrywa przed czasem. bokser.org, 11.03.2010. [dostęp 2010-03-11].
- ↑ Mateusz Masternak vs. Ali Ismailov. boxrec.com, 12.03.2011. [dostęp 2010-03-12]. (ang.).
- ↑ Rafał Soboń: Master wygrał przed czasem. Gala Boksu Zawodowego w Ostrowcu Świętokrzyskim. Echo Dnia. [dostęp 2011-06-26].
- ↑ Udany debiut Mastera. bokser.org. [dostęp 2012-07-23].
- ↑ 'Master' Mistrzem Europy!. bokser.org. [dostęp 2012-12-15].
- ↑ Mateusz Masternak najlepszym polskim bokserem roku!, Boxing.pl, ISSN 2084-5693 .
- ↑ Masternak zastopował Corbina. bokser.org. [dostęp 2013-04-13].
- ↑ Mateusz Masternak przegrał przez TKO z Grigory Drozdem! - STsport : STsport [online], stsport.pl, 5 października 2013 [dostęp 2022-10-31] (pol.).
- ↑ Mateusz Masternak bez problemu uporał się z Sandro Siproszwilim. eurosport.onet.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-01-02].
- ↑ "Master” pokonał twardego Chorwata. echodnia.eu, 2014-03-13. [dostęp 2014-05-11].
- ↑ Robert Małolepszy , Boks. Mateusz Masternak przegrał z Kalengą [online], gazetawroclawska.pl, 24 czerwca 2014 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
- ↑ Ulli Wegner nowym trenerem Mateusza Masternaka. mateuszmasternak.pl, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-28].
- ↑ Mateusz Masternak pokonał Mormecka!. sport.wp.pl, 5 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-05].
- ↑ Szybka robota Masternaka. Bokser.org, 26 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-26]. (pol.).
- ↑ Mateusz Masternak okradziony w RPA!. Bokser.org, 6 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-06]. (pol.).
- ↑ Promotor Mullera o porażce Masternaka: Czuję się zakłopotany. Bokser.org, 7 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-07]. (pol.).
- ↑ Szybki nokaut Masternaka! [online], Polski sport.pl, 5 września 2015 [dostęp 2022-10-31] (pol.).
- ↑ Masternak walczył dobrze, ale nie dał rady Bellew. Anglik mistrzem Europy [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2022-10-31] (pol.).
- ↑ Polsat Boxing Night: Uderzenie szóste - Masternak vs Siłłach - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 20 czerwca 2017 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
- ↑ Polsat Boxing Night: Masternak pokonał Siłłacha po zaciętym boju - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 24 czerwca 2017 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
- ↑ Polsatsport.pl, Polsat Boxing Night: Mateusz Masternak - Youri Kalenga II. Skrót walki - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-10-31] (pol.).
- ↑ WBSS: Mateusz Masternak – Yunier Dorticos (walka) [online], sport.tvp.pl [dostęp 2022-10-31] .
- ↑ Masternak zdominował Radczenkę. bokser.org, 26.06.2020. [dostęp 2020-06-28].
- ↑ Telewizja Polska S.A , Do pięciu razy sztuka? Radczenko kontra Masternak [online], sport.tvp.pl, 25 czerwca 2020 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
- ↑ Knockout Boxing Night 13. Mateusz Masternak vs. Taylor Mabika [WALKA] [online], sport.tvp.pl [dostęp 2022-10-31] .
- ↑ Mateusz Masternak pokonał przez techniczny nokaut Jose Gregorio Ulricha [online], sport.dziennik.pl, 5 grudnia 2020 [dostęp 2022-10-31] (pol.).
- ↑ ZNAKOMITA WALKA! MASTERNAK ROZMONTOWAŁ BALSKIEGO [online], Bokser.org [dostęp 2021-06-06] .
- ↑ MATEUSZ MASTERNAK EFEKTOWNIE NOKAUTUJE W SWOJEJ 50. WALCE [online], Bokser.org [dostęp 2021-08-28] .
- ↑ POPISY MASTERNAKA - WHATELEY POBITY, TERAZ WALKA O PAS IBF! [online], Bokser.org [dostęp 2022-10-30] .
- ↑ OFICJALNIE: ELIMINATOR MASTERNAK vs WHATELEY 29 PAŹDZIERNIKA! [online], Bokser.org [dostęp 2022-10-31] .
- ↑ Mateusz Masternak przed walką o pas WBO: polski boks potrzebuje kolejnego mistrza świata. Telewizja Polska S.A 2023-10-27. [dostęp 2023-12-11].
- ↑ Telewizja Polska S.A , Oficjalnie: znamy powód porażki Masternaka [online], sport.tvp.pl, 11 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-11] (pol.).
- ↑ Telewizja Polska S.A , Masternak wraca do ringu! Zmierzy się z topowym pięściarzem [online], sport.tvp.pl, 14 marca 2024 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
- ↑ TRUDNA, ZWYCIĘSKA WALKA - 'MASTER' PRZED CZASEM! [online], Bokser.org [dostęp 2024-04-20] .
- ↑ Masternak został ojcem. bokser.org. [dostęp 2012-09-13]. (pol.).
- ↑ Joachim Przybył , Mateusz Masternak - tak mieszka i żyje bokser. W ringu nie ma litości, w domu czuły ojciec i mąż pięknej Darii [online], pomorska.pl, 25 marca 2024 [dostęp 2024-03-29] (pol.).
- ↑ a b Arkadiusz Hnida , Polak doceniony! Mateusz Masternak z wojskowym wyróżnieniem! [online], MMA PL, 29 marca 2024 [dostęp 2024-03-29] (pol.).