Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Medal Zwycięstwa
w II Wojnie Światowej
World War II Victory Medal
Awers
Awers
Rewers
Rewers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

6 lipca 1945

Kruszec

brąz

Powyżej

Medal Kampanii Amerykańskiej,
Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu,
Medal Kampanii Azji-Pacyfiku

Poniżej

Medal Armii Okupacyjnej

Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (ang. World War II Victory Medal) – amerykański medal wojskowy, ustanowiony 6 lipca 1945 roku przez Kongres Stanów Zjednoczonych i ogłoszony w Biuletynie nr 12 Departamentu Wojny z 1945 roku[1][2]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej był przyznawany wszystkim członkom Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych (uwzględniając także żołnierzy Armii Filipińskiej, ponieważ Filipiny były wtedy terytorium stowarzyszonym USA) za służbę w czasie II wojny światowej pomiędzy 7 grudnia 1941 roku a 31 grudnia 1946 roku, bez wymogu minimalnego czasu służby[1]. Narodowe Centrum Rejestracji Kadr zgłosiło niektóre przypadki członków personelu wojskowego otrzymujących medal za kilka dni służby. Ponieważ II wojna światowa zakończyła się 2 września 1945 roku, mogły zdarzać się przypadki żołnierzy, którzy wstąpili do szkoły oficerskiej lub byli kadetem albo stażystą w Akademii Wojskowej USA, Akademii Marynarki Wojennej USA lub Akademii Straży Przybrzeżnej USA pomiędzy 3 września 1945 roku a dowolnym dniem w 1946 roku i otrzymali medal, nie będąc w ogóle uczestnikami II wojny światowej. Powodem tego późnego terminu jest to, że prezydent Harry Truman ogłosił oficjalne zakończenie działań wojennych dopiero ostatniego dnia 1946 roku[2].

Ze względu na bardzo niski próg wymagań – każdy członek Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, który służył w jakimkolwiek charakterze od 7 grudnia 1941 roku do 31 grudnia 1946 roku, kwalifikował się do tego medalu – było ponad 12 milionów osób uprawionych do jego otrzymania, co czyni Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej drugiem najczęściej nadawanym odznaczeniem wojskowym Stanów Zjednoczonych w historii po Medalu Służby Obrony Narodowej[3][4].

Medal wykonany z brązu ma szerokość 35 mm. Awers przedstawia spersonifikowaną Wolność stojącą na całej wysokości medalu z głową zwróconą w prawo, patrząc na świt nowego dnia. Jej prawa stopa spoczywa na hełmie boga wojny, a w rękach trzyma złamany miecz. Tuż pod środkiem medalu umieszczono napis WORLD WAR II. Na rewersie znajdują się napisy mówiące o Czterech Wolnościach: FREEDOM FROM FEAR AND WANT oraz FREEDOM OF SPEECH AND RELIGION, oddzielone gałązką palmową, wszystkie w kręgu złożonym ze słów UNITED STATES OF AMERICA 1941 1945[2].

Wstążka medalu ma szerokość 35 mm i składa się z następujących pasków: podwójna tęcza (składająca się z kolorów: niebieskiego, zielonego, żółtego, czerwonego pośrodku, znów żółtego, zielonego i niebieskiego), wewnątrz biały, a pośrodku duży czerwony pas. Tęcza po każdej stronie wstążki jest miniaturą wzoru użytego we wstążce międzynarodowego Medalu Zwycięstwa za I wojnę światową[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Army Regulation 600–8–22 [online], Headquarters Department of the Army [dostęp 2020-03-15] (ang.).
  2. a b c d World War II Victory Medal [online], Naval History and Heritage Command [dostęp 2020-03-15] (ang.).
  3. Data Sources:Department of Defense, ... U.S. Census Bureau, Statistical Abstract of the United States, 2003 (Table 523, page 348) American Community Survey, 2010 and 2013 IPUMS-USA, University of Minnesota, Online Data Analysis System, www.ipums.org Living U.S. World War II Veterans. United States Census Bureau. [dostęp 2020-03-16]. (ang.).
  4. WWII Veteran Statistics. The Passing of the WWII Generation [online], WWII The National Museum New Orlean [dostęp 2020-03-16] (ang.).