Naat – Wikipedia, wolna encyklopedia
Na‘at (arab. نعت) – typ poezji prezentującej wizerunek islamskiego proroka Mahometa[1]. Wielu uczonych we wczesnych wiekach islamu pisało na‘aty. Recytatorzy takiej poezji noszą miano naat-khua'an lub sana-khua'an.
Jakkolwiek gatunek wyrasta z uwielbienia dla proroka Mahometa, należące do niego utwory nie dotyczą wyłącznie osoby założyciela islamu, ale także innych ważnych postaci religii muzułmańskiej, przede wszystkim jego rodziny i niektórych mistrzów sufickich[2].
Utwory z gatunku na‘at nie są przeznaczone do czytania ani nawet deklamowania, ale do publicznego wykonywania[2]. Ceremonia na‘at zakłada udział słuchaczy doznających głębokiego religijnego przeżycia[2].
Tradycja na‘at jest nadal żywa w kulturze islamskiej, mimo pojawiania się głosów krytycznych na temat tej formy[2].
Utwory na‘at są niekiedy recytowane przy wtórze ręcznego bębenka[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Catharina Raudvere: Islam: An Introduction. New York: I.B. Tauris, 2015, s. 150. ISBN 978-1-84885-084-2. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
- ↑ a b c d Hassan Ali Muhammad: Naat (Poem Praising Muhammad). W: Cenap Çakmak: Islam: A Worldwide Encyclopedia. Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2017, s. 1144. ISBN 978-1-61069-217-5. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).