PMD-7 – Wikipedia, wolna encyklopedia

PMD-7

Państwo	ZSRR
Rodzaj	mina przeciwpiechotna
Dane techniczne
Zapalnik	naciskowy
Masa	300 g
Wysokość	51 mm
Szerokość	76 mm
Długość	152 mm
Korpus	drewniany
Materiał wybuchowy	trotyl, 75 g
Użytkownicy
Armia Radziecka

PMD-7 (ros. ПМД-7) – radziecka mina przeciwpiechotna bezpośredniego działania. Korpus drewniany, dwuczęściowy. W dolnej części korpusu znajduje się kostka trotylu. Przy jednym końcu dolnej części korpusu znajduje się oś części górnej, przy drugim otwór z zapalnikiem. Nadepnięcie na minę powoduje obrót górnej części korpusu, zgięcie przez jej krawędź zapalnika chemicznego i eksplozję. Masa potrzebna do uruchomienia zapalnika jest stosunkowo niewielka (1-5 kg). Utrudnia to układanie i maskowanie min tego typu (duże ryzyko eksplozji). Wersja PMD-7ts różni się budową dolnej części korpusu która nie jest zbijana z kilku deseczek, ale wykonana z pojedynczego kawałka drewna.

• PMD-6
• Schützenmine 42

• Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
• Owen, J.I.H.: Brassey's Infantry weapons of the world. London: Brasey's Naval and Shipping Annual Ltd, 1975. ISBN 0-904609-01-4. Brak numerów stron w książce