PWS-42 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji drewnianej/mieszanej |
Załoga | 1 |
Historia | |
Liczba egz. | makieta w budowie (1939) |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik gwiazdowy Gnome-Rhône 14M7 Mars |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość | ok. 9 m |
Długość | ok. 7,1 m |
Wysokość | ok. 2,4 m |
Powierzchnia nośna | ok. 16 m² |
Masa | |
Własna | ok. 1450 kg |
Użyteczna | ok. 450 kg |
Startowa | ok. 1900 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 520 km/h |
Prędkość przelotowa | 380 km/h |
Prędkość minimalna | 100 km/h |
Prędkość wznoszenia | ok. 9 m/s |
Pułap | ok. 8000 m |
Zasięg | 750 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 PWU wz. 36 kal. 7,92 mm |
PWS-42 – projekt polskiego jednomiejscowego samolotu myśliwskiego w układzie dolnopłatu z końca lat 30. XX wieku konstrukcji inż. Zygmunta Jabłońskiego oraz inż. Kazimierza Nowickiego. W 1939 roku w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej trwała budowa makiety samolotu, którą przerwał wybuch II wojny światowej. Prototyp myśliwca miał być gotowy do lotu latem 1940 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wiosną 1939 roku Dowództwo Lotnictwa zamówiło w trzech krajowych wytwórniach projekty tzw. „lekkich samolotów myśliwskich”[1][2]. Kierując się doświadczeniem zakładów i stopniem opanowania technologii produkcji Państwowym Zakładom Lotniczym w Warszawie zlecono budowę samolotu konstrukcji metalowej (PZL.45 Sokół), Doświadczalne Warsztaty Lotnicze otrzymały zadanie stworzenia myśliwca konstrukcji mieszanej (RWD-25), zaś w Podlaskiej Wytwórni Samolotów miała powstać pościgowa maszyna konstrukcji drewnianej[2][3]. Wszystkie samoloty miały być napędzane francuskim silnikiem gwiazdowym Gnome-Rhône 14M Mars[2][4]. Po oblataniu prototypów tych trzech myśliwców i przeprowadzeniu prób w Instytucie Technicznym Lotnictwa Dowództwo Lotnictwa miało wybrać najlepszą konstrukcję, która miała trafić na wyposażenie eskadr myśliwskich[2][5].
W kwietniu 1939 roku inżynierowie Zygmunt Jabłoński i Kazimierz Nowicki rozpoczęli prace nad myśliwcem, dla którego zarezerwowano oznaczenie PWS-42[6][7][a]. Samolot miał być całkowicie drewnianym wolnonośnym dolnopłatem z zakrytą kabiną i chowanym podwoziem[4][6]. Specjalną, laminowaną sklejkę na pokrycie kadłuba planowano pozyskać z wytwórni sklejek braci Konopackich w Mostach[6][8]. Konstruktorzy opracowywali równolegle wariant konstrukcji mieszanej, z kratownicowym kadłubem spawanym z rur stalowych, a także – na wypadek problemów z pozyskaniem niezawodnego mechanizmu chowania kół – rozważali zastosowanie stałego podwozia[4][6].
Do wybuchu wojny projekt konstrukcyjny PWS-42 był w trakcie opracowywania (m.in. gotowe były rysunki skrzydeł i łoża silnika), a w budowie znajdowała się makieta[8]. Prototyp płatowca miał zostać ukończony do lata 1940 roku[6][9]. W archiwach rosyjskich w Moskwie znajdują się zdobyte w 1939 roku obliczenia dla samolotu myśliwskiego o nazwie PWS-46 – być może jest to późniejsze oznaczenie tego samego projektu lub kolejny, ulepszony model myśliwca[6][8].
Opis konstrukcji i dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]PWS-42 miał być jednosilnikowym, jednoosobowym dolnopłatem myśliwskim o konstrukcji drewnianej lub mieszanej[6][8]. Kadłub o konstrukcji półskorupowej miał mieć pokrycie ze sklejki o dwóch krzywiznach, laminowanej folią aluminiową[6][8]. Kabina pilota całkowicie zakryta[6].
Płat trapezowy, dwudźwigarowy, trójdzielny, konstrukcji drewnianej, także pokryty sklejką laminowaną folią aluminiową, wyposażony w klapy; rozpiętość miała wynosić około 9 metrów[6][8]. Powierzchnia nośna miała mieć około 16 m², a obciążenie powierzchni miało wynosić 120 kg/m²[6][8].
Długość samolotu miała wynieść około 7,1 metra, a wysokość 2,4 metra[6][8]. Masa własna płatowca miała wynieść około 1450 kg, masa użyteczna 450 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1900 kg[6][8]. Usterzenie klasyczne, drewniane[6]. Podwozie dwukołowe, jednogoleniowe, chowane w locie, z amortyzacją olejowo-powietrzną firmy Avia[6][8].
Napęd stanowić miał chłodzony powietrzem 14-cylindrowy silnik w układzie podwójnej gwiazdy Gnome-Rhône 14M7 Mars o mocy maksymalnej 537 kW (730 KM) przy 3135 obr./min na wysokości 3500 metrów, mocy nominalnej 485 kW (660 KM) na wysokości 3650 metrów, mocy startowej 471 kW (640 KM) i masie 450 kg, wyposażony w reduktor i sprężarkę[6]. Obciążenie mocy wynosiło 2,9 kg/KM[6]. Silnik miał mieć osłonę typu NACA z regulowanymi klapkami[6][8]. Prędkość maksymalna miała wynieść 520 km/h, prędkość przelotowa 380 km/h, zaś prędkość minimalna 100 km/h[6][8][b]. Maszyna miała osiągać pułap około 8000 metrów z prędkością wznoszenia wynoszącą około 9 m/s[6][8]. Zasięg miał wynosić 750 km[6].
Samolot miał być uzbrojony w cztery karabiny maszynowe PWU wz. 36 kal. 7,92 mm: dwa synchronizowane w kadłubie i dwa w skrzydłach[6][8].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 475 podaje, że samolot miał mieć nazwę PWS-42 Sokół.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 476 podaje, że prędkość maksymalna miała wynosić 520–550 km/h.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 47.
- ↑ a b c d Morgała 1972 ↓, s. 455.
- ↑ Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 47–48.
- ↑ a b c Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 48.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 476.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Glass 2007 ↓, s. 163.
- ↑ Chwałczyk 1985 ↓, s. 36.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Morgała 2003 ↓, s. 349.
- ↑ Morgała 1972 ↓, s. 456.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Chwałczyk: Podlaskie skrzydła. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985. ISBN 83-03-00900-1.
- Tadeusz Chwałczyk, Andrzej Glass: Samoloty PWS. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0899-6.
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company Limited, 1971. ISBN 0-370-00085-4.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze do 1939 r. T. 2. Sandomierz: Stratus, 2007. ISBN 978-83-89450-68-5.
- Andrzej Morgała: Polskie samoloty wojskowe 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972.
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09319-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Sylwetka samolotu PWS-42 w serwisie samolotypolskie.pl. samolotypolskie.pl. [dostęp 2023-06-26]. (pol.).