Paddy DeMarco – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paddy DeMarco

Pseudonim	Billygoat
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1928 Brooklyn, Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1997 Salt Lake City
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	lekka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	104
Zwycięstwa	75
Przez nokauty	8
Porażki	26
Remisy	3

Paddy DeMarco, właśc. Pasquale DeMarco (ur. 10 lutego 1928 w Brooklynie w Nowym Jorku, zm. 13 grudnia 1997 w Salt Lake City) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.

Rozpoczął zawodową karierę bokserską w 1945. W 1948 zmierzył się z Williem Pepem, z którym przegrał na punkty po 10 rundach. W 1949 pokonał Billy’ego Grahama i przegrał z Sandym Saddlerem, którego dwukrotnie zwyciężył w 1951. W 1953 przegrał z Tonym DeMarco, a w 1954 wygrał z Ralphem Dupasem.

5 marca 1954 w Nowym Jorku DeMarco został zawodowym mistrzem świata wagi wygrywając jednomyślnie po 15 rundach z obrońcą tytułu Jimmym Carterem. W rewanżu 17 listopada tego roku w Daly City przegrał przez techniczny nokaut z Carterem i utracił tytuł.

Później walczył ze zmiennym szczęściem do 1959. Pokonali go m.in. Ralph Dupas i Denny Moyer.

• Paddy DeMarco ("Billygoat") [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2012-11-09]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych DeMarco [online], boxrec.com [dostęp 2012-11-09]  (ang.).