Pernell Whitaker – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2019-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pernell Whitaker

Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1964 Norfolk
Data i miejsce śmierci	14 lipca 2019 Virginia Beach
Obywatelstwo	amerykańskie
Kategoria wagowa	półśrednia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	45
Zwycięstwa	40
Porażki	4
Remisy	1
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Los Angeles 1984 boks (waga lekka) Mistrzostwa świata srebro Monachium 1982 waga lekka Igrzyska panamerykańskie złoto Caracas 1983 waga lekka

Pernell Whitaker, ps. „Sweat Pea” (ur. 2 stycznia 1964 w Norfolk, zm. 14 lipca 2019 w Virginia Beach^[1]) – amerykański bokser. Zdobywca złotego medalu na igrzyskach olimpijskich w 1984 roku w Los Angeles oraz złotego medalu igrzysk panamerykańskich w Caracas^[2]. Uważany za jednego z najlepszych bokserów w dziejach tego sportu.

Na zawodowym ringu zdobył pasy mistrzowskie w 4 kategoriach wagowych. Porównywany często do innego wielkiego amerykańskiego boksera – Williego Pepa – styl Whitakera polegał głównie na mistrzowskiej obronie i szybkich kontratakach.

Jego bilans z zawodowych ringów to: 40 wygranych, 4 przegrane, 1 remis (choć przegrane z Óscarem de la Hoyą i José Luisem Ramírezem, a szczególnie remis z Julio Césarem Chávezem należy uznać za kontrowersyjne).

W 2007 roku został wprowadzony do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.