Parowozownia Skierniewice – Wikipedia, wolna encyklopedia

Parowozownia Skierniewice

nr rej. 964 A z 11 maja 1994[1]
Państwo	Polska
Miejscowość	Skierniewice
Adres	Łowicka 1 96-100 Skierniewice[2]
Ukończenie budowy	1845[2]
Kolejni właściciele	Polskie Koleje Państwowe[2]
Obecny właściciel	Polskie Stowarzyszenie Miłośników Kolei[2]
Położenie na mapie Polski Parowozownia Skierniewice
Położenie na mapie województwa łódzkiego Parowozownia Skierniewice
Położenie na mapie Skierniewic Parowozownia Skierniewice
51°57′57,179″N 20°08′32,996″E/51,965883 20,142499
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Parowozownia Skierniewice – zabytkowa parowozownia zlokalizowana w Skierniewicach w województwie łódzkim.

Parowozownia została zbudowana w 1845 roku wraz z linią kolejową z Warszawy. W 1861 roku w parowozowni zamontowana została obrotnica, w kolejnych latach prowadzona była przebudowa tutejszej parowozowni. W 1879 roku lokomotywownia została rozbudowana do 24 stanowisk. Podczas pierwszej wojny światowej rozkazem generała Ludendorffa budynki zostały zniszczone w dniu 21 października 1914 roku. Po zakończeniu wojny parowozownia obsługiwała ruch towarowy na odcinku od Warszawy do Piotrkowa oraz lokalny ruch osobowy. Od 1915 roku funkcjonowała jako parowozownia II klasy. W 1939 roku została zdegradowana do parowozowni pomocniczej. Podczas drugiej wojny światowej rozbudowywano obiekt. Wzniesiono nowe budynki w stylu modernistycznym z czerwonej cegły. W Skierniewicach stacjonowały parowozy towarowe Ty1 oraz lokomotywy Pd5 wykorzystywane do lokalnego ruchu osobowego. Po wojnie w hali wachlarzowej zamontowana została stalowa konstrukcja dachu z trójkątnym świetlikiem kalenicowym zamiast dawnej drewnianej, dodatkowo dobudowano spawalnię oraz kompresorownię. Parowozownia obsługiwała pociągi zbiorowe i manewry. W 1970 roku do Skierniewic została oddelegowana lokomotywa spalinowa. Lokomotywy elektryczne stacjonowały w Skierniewicach od połowy 1987 roku. W 1989 roku zakończono stacjonowanie parowozów. Dnia 31 października 1991 roku lokomotywownia została zlikwidowana. Na terenie obiektu zgromadzono kolejowe eksponaty zabytkowe pozyskane przez Polskie Stowarzyszenie Miłośników Kolei^[3] (PSMK). W 1994 roku zespół parowozowni został wpisany do rejestru zabytków^[1], a w roku 2002 przeszedł na własność PSMK^[2]. Budynki obiektu są remontowane dzięki wsparciu m.in. Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Samorządu Województwa Łódzkiego, Urzędu Miasta Skierniewice oraz różnych przedsiębiorstw branży kolejowej^[4]. Obiekt jest udostępniony do zwiedzania tylko w wyznaczonych terminach lub na zamówienie dla grup zorganizowanych^[5].

Wachlarzowa hala parowozowni z 23 stanowiskami mieści zbiór 25 lokomotyw, 19 wagonów pasażerskich, licznych wagonów towarowych, w tym tabor wąskotorowy. W hali prezentuje się także kilka rodzajów nastawnic: mechaniczne – kluczowe, mechaniczne scentralizowane, elektryczne suwakowe oraz pulpit przekaźnikowy pochodzący z warszawskiego metra^[6].

Parowozy:

• Ty51-1,
• TKi3-137 ,
• 13 1247,
• Ty2-1407 ,
• Ok1-266 (do 1996 w Ostrołęce, następnie w Ełku, w Skierniewicach od 29 września 2014),
• OKl27-10,
• Ol49-4,
• TKp-102,
• Tkp-6042 „Śląsk”,
• TKh-2949 „Ferrum”,
• Pt47-93,
• TKt48-39,
• Ty23
• TKb 10672,
• HF 2239,
• Las 1984.

Lokomotywy spalinowe:

• Ls40-4544,
• Ls40-4572,
• Ls60-143,
• Ls60-336,
• SP30-218,
• 409D-01,
• 409Da-734,
• Köf II.

Lokomotywy elektryczne:

• akumulatorowa AEG 4184 z 1928,
• EP03-08,
• akumulatorowy zespół trakcyjny systemu Wittfelda z 1913,

Drezyny:

• wagony pasażerskie i bagażowe, głównie z przełomu XIX i XX w.,
• wagony towarowe z końca XIX w. i pierwszej połowy XX w.,
• tabor specjalny (żurawie, tendry itp.).