Pieczarka malutka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek | pieczarka malutka |
Nazwa systematyczna | |
Agaricus comtulus Fr. Epicr. syst. mycol.: 215 (Uppsala, 1838) |
Pieczarka malutka (Agaricus comtulus Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Agaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Niektóre synonimy naukowe:
- Agaricus comtulus Fr. 1838 var. comtulus
- Agaricus comtulus var. subgibbosus Fr. 1838
- Agaricus huijsmanii Courtec. 2008
- Agaricus niveolutescens Huijsman 1960
- Fungus comtulus (Fr.) Kuntze 1898
- Pratella comtula (Fr.) Gillet 1884
- Psalliota comtula (Fr.) Quél. 1872[2].
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Średnica 2–5 cm, u młodych okazów półkulisty, później łukowaty, w końcu rozpostarty. Czasami posiada tępy garb, Powierzchnia gładka, tylko brzegi wrośnięto-włókniste. Barwa u młodych okazów biała, później jasnożółta, na koniec ochrowobrązowa, środek kapelusza wyraźnie ciemniejszy[4].
Wolne, szerokie, o gładkich ostrzach, u młodych okazów jasnoróżowe, potem ciemnoróżowe, w końcu purpurowobrązowe[4].
Wysokość 3–5 cm, grubość 0,5–1 cm, cylindryczny, pusty o jedwabiście włóknistej powierzchni. Posiada nietrwały, delikatny, błoniasty i obwisły pierścień[4]. Barwa biała lub cielista[5].
Biały, po uszkodzeniu żółknący. Charakterystyczną cechą jest migdałowa woń[5].
Ciemnobrązowy. Zarodniki szerokoelipsoidalne, grubościenne, gładkie o rozmiarach 4-5 × 3–3,5 μm[6].
- Gatunki podobne
Najbardziej podobna jest równie niewielka pieczarka różowoblaszkowa (Agaricus rusiophyllus)[7]. W Polsce występuje jeszcze kilka gatunków małych pieczarek. Wśród nich jest pieczarka winnoczerwona (Agaricus semotus), ale na środku kapelusza ma różowofioletowe łuseczki, pieczarka liliowoczerwona (Agaricus porphyrizon), ale ma kapelusz purpurowy[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Gatunek szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Występuje w całej niemal Europie, w Azji, we wschodnich regionach Ameryki oraz północno-wschodniej Afryce (Maroko)[8]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[9]. W literaturze mykologiczne podano jego występowanie m.in. w Cedyni, Wielkopolskim Parku Narodowym, Ciechocinku, Obornikach Śląskich, Pienińskim Parku Narodowym, Bieszczadach Zachodnich, w Puszczy Białowieskiej[3].
Naziemny grzyb saprotroficzny. Rośnie na łąkach, pastwiskach (nigdy w lasach). Owocniki wytwarza od sierpnia do października, w niewielkich grupach[5].
Znaczenie
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
- ↑ Paul Kirk , Species Fungorum [online] [dostęp 2013-03-11] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 34, ISBN 83-89648-09-1 .
- ↑ a b c d e Pavol Škubla , Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 87, ISBN 978-83-245-9550-1 .
- ↑ a b c E. Gerhardt , Grzyby: wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, s. 70, ISBN 83-7404-513-2 .
- ↑ California Fungi. [dostęp 2013-03-11].
- ↑ Neuhoff Walther , Zwei seltene Zwerg-Egerlinge: Agaricus comtulus Fr. und A. rusiophyllus Lasch, „Zeitschrift für Pilzkunde”, 29, ZOBODAT, 1963, s. 105–107 [dostęp 2024-10-09] (niem.).
- ↑ C.П. Вассер , Флора грибов Украины. Агариковые грибы, „Наукова думка”, 48, Kijów 1980, s. 183–184 .
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, s. 60, ISBN 83-89648-38-5 .