Pieczarka płaska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pieczarka płaska
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

pieczarka

Gatunek

pieczarka płaska

Nazwa systematyczna
Agaricus placomyces Peck
Nov. sist. Niz. Rast. 13: 77 (1976)
Przekrój trzonów

Pieczarka płaska (Agaricus placomyces Peck) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1976 r. Charles Horton Peck[1]. Synonimy naukowe:

  • Agaricus placomyces var. flavescens Thiers 1960
  • Agaricus placomyces var. microsporus A.H. Sm. 1940
  • Agaricus placomyces Peck 1878 var. placomyces
  • Fungus placomyces (Peck) Kuntze 1898
  • Psalliota placomyces (Peck) Lloyd 1899[2].

Polską nazwę podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r.[3]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnicy 5–12 cm, od szaropopielatego do ciemnego, prawie czarnego na jego wierzchołku. Brzeg kapelusza bywa niekiedy całkowicie biały. Okryty jest drobnymi łuseczkami do złudzenie przypominającego łuseczki innego grzyba – jadalnej czubajki kani (Macrolepiota procera). Łuseczki niekiedy przybierają odcień brązowy[4].

Blaszki

Za młodu niekiedy przez krótki czas różowo „rozkwitające”, przeważnie jednak tylko szaroróżowe[4].

Trzon

Biały, wysmukły, bez bulwki lub z płaską, odsadzoną bulwką. Pierścień zwisający, od spodu z charakterystycznym, dookoła biegnącym kantem[4].

Miąższ

Po ugnieceniu, szczególnie w bulwce trzonu, żółknący. Zapach charakterystyczny, przypominający zapach środka dezynfekcyjnego karbolu lub atramentu[4].

Wysyp zarodników

Ciemny. Zarodniki eliptyczne[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej, Południowej, Europie, Azji i Australii[5]. W Polsce jest rzadka. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. na terenie Polski podano tylko jedno jej stanowisko (w Ojcowskim Parku Narodowym). Ma status E – gatunek wymierający[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Danii, Finlandii[3].

Naziemny grzyb saprotroficzny. Owocniki tworzy od sierpnia do października w lasach liściastych i iglastych, parkach[4].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Grzyb trujący, powoduje (chociaż nie u wszystkich ludzi) silne zaburzenia w trawieniu, połączone z mdłościami i wymiotami. Alkohol może wzmacniać działanie trujące, zależnie od stanu zatrutej osoby[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
  2. System Fungorum [online] [dostęp 2012-01-02] (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 36, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f g E. Gerhardt, Grzyby: wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie – Bauer-Weltbild Media, 2006, s. 72, ISBN 83-7404-513-2.
  5. Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-01-10].
  6. Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, s. 60, ISBN 83-89648-38-5.