Pimen (Enew) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pimen
Dejan Enew
Деян Енев
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1906
Czirpan

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1999
Sofia

Patriarcha Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego (rozłamowego)
Okres sprawowania

1996–1999

Metropolita newrokopski
Okres sprawowania

1953–1992

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Bułgarski Kościół Prawosławny (Synod alternatywny)

Śluby zakonne

1 lipca 1933

Chirotonia biskupia

21 grudnia 1947

Wybór patriarchy

1 lipca 1996

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 grudnia 1947

Miejscowość

Sofia

Miejsce

Sobór św. Aleksandra Newskiego

Konsekrator

Stefan (Szokow)

Współkonsekratorzy

Cyryl (Konstantinow), Paisjusz (Ankow), Neofit (Karaabow), Klemens (Kinow), Neofit (Paskalew), Filaret (Atanasow), Michał (Czawdarow), Józef (Łazarow), Sofroniusz (Czawdarow), Nikodem (Piperow), Borys (Razumow)

Pimen imię świeckie: Dejan Nedelczew Enew, bułg. Деян Неделчев Енев (ur. 22 czerwca 1906 w Czirpanie, zm. 10 kwietnia 1999 w Sofii) – duchowny Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, metropolita newrokopski, pierwszy zwierzchnik rozłamowego Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1920–1926 kształcił się w seminarium duchownym w Płowdiwie, a następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. św. Klemensa Ochrydzkiego w Sofii. Studia ukończył w 1930.

W latach 1930–1934 pełnił funkcję sekretarza metropolity starozagorskiego. 1 lipca 1933 wstąpił do stanu zakonnego w klasztorze św. Dymitra w Starej Zagorze. Wtedy też przyjął z rąk metropolity starozagorskiego Pawła imię zakonne Pimen. Następnego dnia otrzymał godność hierodiakona, zaś w 1934 hieromnicha. W latach 1937–1938 pracował jako sekretarz w monastyrze rylskim.

14 stycznia 1938 decyzją Świętego Synodu otrzymał godność archimandryty i został wybrany igumenem klasztoru baczkowskiego. Funkcję tę sprawował do 1947. 1 maja 1947 objął stanowisko kierownika wydziału ekonomicznego Świętego Synodu. 21 grudnia 1947 w cerkwi Św. Aleksandra Newskiego został wyświęcony na biskupa, zaś w styczniu 1948 rozpoczął pracę biskupa pomocniczego w diecezji stołecznej. 4 stycznia 1953 intronizowany do godności metropolity newrokopskiego (z siedzibą w Błagojewgradzie). Funkcję tę sprawował do maja 1992.

18 maja 1992 należał do grupy sześciu metropolitów (spośród ogólnej liczby trzynastu), którzy wypowiedzieli posłuszeństwo patriarsze Maksymowi, rozpoczynając schizmę w kościele bułgarskim. 1 lipca 1996 w cerkwi św. Paraskewy w Sofii został ogłoszony pierwszym patriarchą synodu alternatywnego.

Autor dzieł o tematyce pastoralnej i hagiograficznej.

Zmarł 10 kwietnia 1999 r. w Sofii. Został pochowany obok „Soboru Wprowadzenia do Matki Bożej” w Błagojewgradzie.

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • 1981: Света Богородица - живот и прослава
  • Неофит Рилски
  • За Библията

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Борис Цацов, Архиереите на Българската православна църква, Sofia 2003.
  • Joaquim Carvalho, Religion and power in Europe: conflict and convergence, Edizioni Plus, 2007.
  • Richard Crampton, A Concise History of Bulgaria, Cambridge University Press 2005, s. 219.
  • Chronologia schizmy w Kościele bułgarskim
  • Biogram Pimena. hramsvnikolaigerman.dir.bg. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].