Pożądanie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pożądanie – silne pragnienie czegoś lub fizyczny pociąg do kogoś (np. pożądać snu, spokoju, osoby)[1].

Pożądanie jest emocją związaną z działaniem układu dopaminergicznego[2] (zob. mezolimbiczny szlak dopaminergiczny). Najbardziej wnikliwe naukowe badania neurochemii tej emocji dotyczyły narkomanii i związanych z nią zaburzeń wydzielania dopaminy (zob. też układ nagrody). Podobne do głodu narkotycznego objawy pożądania występują również w przypadkach innych uzależnień, np. od hazardu[3].

Pojawienie się pożądania mogą wywoływać bodźce lub przedmioty pozornie obojętne, które nabierają znaczenia w procesie warunkowania (np. w mózgach narkomanów, którym pokazywano zdjęcia przyborów, których używali w czasie zażywania kokainy, obserwowano zmiany podobne do wywoływanych przez ten narkotyk). Specjaliści przytaczają liczne przykłady sytuacji, w których „układ upodobania” przekształca się w uzależnienie (np. upodobanie do papierosów w uzależnienie od nikotyny)[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hasła: pożądać, pożądany Doroszewski: Słownik poprawnej polszczyzny. Warszawa: PWN, 1981, s. 561.
  2. G.C. Harris, G. Aston-Jones. Arousal and reward: a dichotomy in orexin function. „Trends in Neurosciences”. 29 (10), s. 571–577, 2006. DOI: 10.1016/j.tins.2006.08.002. [dostęp 2015-12-20]. 
  3. a b Daniel Goleman: Emocje destrukcyjne. Jak możemy je przezwyciężyć?. Dom wydawniczy Rebis, 2003-01-01, s. 300–301.