Podniecenie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Podniecenie – stan emocjonalny, połączony z fizjologiczną reakcją wzrostu ciśnienia krwi na skutek produkcji adrenaliny w organizmie.

Podniecenie seksualne w znaczeniu ogólnym jest to funkcja pobudliwości seksualnej (gotowości do reakcji seksualnej) i sytuacji zewnętrznej. Liczba, jakość i intensywność podnieceń seksualnych, związanych z określoną sytuacją zewnętrzną są warunkowane procesami uczenia się. Podniecenie może zależeć od kontekstu interpersonalnego, jeśli jest ukierunkowane na konkretnego partnera i jest wówczas synonimiczne z pożądaniem seksualnym.

W kontekście intrapersonalnym psychika odgrywa rolę sytuacji zewnętrznej, a stymulator stanowią wspomnienia i fantazje. Rozbudowa tego typu reaktywności seksualnej jest jednym z patomechanizmów parafilii.

Bodźce wyzwalające podniecenie mogą być natury wewnętrznej (powstające w wyniku nagromadzenia napięć seksualnych) lub zewnętrznej. Im większa jest siła libido, tym silniejsze emocje wytwarza jego redukcja.

Zobacz hasło podniecenie w Wikisłowniku

• potrzeba seksualna

• Kazimierz Imieliński: Seksiatria. T. 1: Psychofizjologia seksualna. Warszawa: PWN, 1990. ISBN 83-01-08341-7. Brak numerów stron w książce