Przęsocin – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Kościół Wniebowzięcia NMP w Przęsocinie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość | 90 m n.p.m. |
Liczba ludności (2006) | 346 |
Strefa numeracyjna | 91 |
Kod pocztowy | 72-010[2] |
Tablice rejestracyjne | ZPL |
SIMC | 0781115 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu polickiego | |
Położenie na mapie gminy Police | |
53°30′51″N 14°33′50″E/53,514167 14,563889[1] |
Przęsocin (do 1945 niem. Neuendorf) – wieś w Polsce położona na Płaskowzgórzu Przęsocińskim w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim w gminie Police przy granicy miasta Szczecin. Miejscowość jest usytuowana na Wzgórzach Warszewskich na skraju Puszczy Wkrzańskiej. W okolicy wsi płynie Przęsocińska Struga i Grzybnica.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Przynależność polityczno-administracyjna
[edytuj | edytuj kod]- 1815–1866: Związek Niemiecki, Królestwo Prus, prowincja Pomorze
- 1866–1871: Związek Północnoniemiecki, Królestwo Prus, prowincja Pomorze
- 1871–1918: Cesarstwo Niemieckie, Królestwo Prus, prowincja Pomorze
- 1919–1933: Rzesza Niemiecka (Republika Weimarska), kraj związkowy Prusy, prowincja Pomorze
- 1933–1945: III Rzesza, prowincja Pomorze
- 1945–1952: Rzeczpospolita Polska (Polska Ludowa), województwo szczecińskie
- 1952–1975: Polska Rzeczpospolita Ludowa, województwo szczecińskie
- 1975 - 1989: Polska Rzeczpospolita Ludowa, województwo szczecińskie
- 1989 - 1998: Rzeczpospolita Polska, województwo szczecińskie
- 1999 Rzeczpospolita Polska, województwo zachodniopomorskie, powiat policki, gmina Police
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]W miejscu rozebranego drewnianego kościoła wzmiankowanego po raz pierwszy w 1286 roku, w roku 1493 wybudowano zachowany do dziś późnogotycki granitowy kościół rzymskokatolicki pw. NMP[3].
Przyroda, ochrona środowiska
[edytuj | edytuj kod]Wieś jest otoczona lasami Puszczy Wkrzańskiej i terenami rolniczymi.
Występuje tu typowa dla regionu roślinność leśna i segetalna, np. buk zwyczajny, sosna zwyczajna, żarnowiec miotlasty, babka zwyczajna i babka lancetowata. W okolicy znajdują się obszary źródliskowe Przęsocińskiej Strugi, Grzybnicy, Przemszy i Kiernika. Wzdłuż ulic Centralnej i Kościelnej rosną stare lipy. Wśród fauny - m.in. bocian biały.
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Przez okolice Przęsocina prowadzi czerwony pieszy Szlak "Ścieżkami Dzików" a ulica Kościelna stanowi odcinek szlaku "Przez Las Arkoński i Wzgórza Warszewskie".
Komunikacja
[edytuj | edytuj kod]Drogi
[edytuj | edytuj kod]Ulica Szczecińska łącząca Police (ul. Asfaltowa) z osiedlem Bukowo w Szczecinie (Szosa Polska) stanowi główną arterię komunikacyjną wsi. Zachodnia część zabudowy jest skupiona wzdłuż czterech bocznych ulic - Centralnej, Kościelnej, Szkolnej i Wiejskiej.
Bezpieczeństwo na drodze
[edytuj | edytuj kod]Na ul. Szczecińskiej znajdują się dwa zakręty i przejścia dla pieszych. Drogę przecinają dwa piesze szlaki PTTK.
SPPK Police
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość ma połączenia komunikacyjne świadczone przez Szczecińsko-Polickie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne. Kursują tu autobusy miejskich linii:
- 101 do osiedla Jasienica w Policach przez Police - Mścięcino i Rynek Starego Miasta w Policach
- 101 do Placu Rodła w Szczecinie przez osiedle Bukowo w Szczecinie
- 107 do Nowe Miasto w Policach przez Police - Mścięcino i Stare Miasto w Policach
- 107 do Placu Rodła w Szczecinie przez osiedle Bukowo w Szczecinie
- 524 (nocna) do przystanku Pomorzany Dobrzyńska w Szczecinie przez osiedle Bukowo w Szczecinie i Plac Rodła w Szczecinie
- 524 (nocna) do przystanku Police Zajezdnia przez Rynek Starego Miasta w Policach
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 111269
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1061 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Piotr Skurzyński , Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 111, ISBN 978-83-7495-133-3 .