Równe (województwo podkarpackie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Równe

wieś
Centrum miejscowości z lotu ptaka
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	krośnieński
Gmina	Dukla
Liczba ludności (2023)	1826[2]
Strefa numeracyjna	13
Kod pocztowy	38-451[3]
Tablice rejestracyjne	RKR
SIMC	0349961[4]
Położenie na mapie Polski Równe
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Równe
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego Równe
Położenie na mapie gminy Dukla Równe
49°35′42″N 21°42′58″E/49,595000 21,716111[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Równe – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla^[4]. Leży w dolinie rzeki Jasiołki.

Na przełomie XVI i XVII wieku wieś Równie położona była w ziemi sanockiej województwa ruskiego^[5]. Wieś klucza jaśliskiego biskupów przemyskich^[6].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.

W Równem znaleziono ślady osadnictwa z epoki brązu (1300-800 lat p.n.e.), które świadczą o starym rodowodzie tej miejscowości.

Równe założone zostało jako wieś królewska przez króla Kazimierza Wielkiego na prawie magdeburskim w 1352 roku. Zasadźcą był sanoczanin Dytmar. W 1386 roku biskup przemyski Eryk z Winsen wydał w Krośnie dokument o założeniu wsi. Na jego mocy oddał Michałowi sołtysowi z Równego gaje położone nad rzeką „Jesso” za 22 grzywien polskich i pozwolił na założenie wsi Byskopeswalt. Maria Andegaweńska nadała biskupstwu 2 kwietnia 1384 roku pięć włości: Równe, Brzozów, Cergową, Domaradz w ziemi sanockiej oraz Radymno w przemyskiej. Otrzymał je biskup Eryk z Winsen. Równe zniszczone zostało w 1624 roku przez Tatarów i w 1657 roku przez Węgrów Jerzego II Rakoczego. W 1848 roku w wyniku uwłaszczenia chłopów wieś Równe stała się własnością mieszkających w niej rolników (Uwłaszczenie chłopów na ziemiach polskich)

Pod koniec XIX wieku wykryto tu złoża ropy naftowej (obecnie w zdecydowanej większości wyeksploatowane). W 1860 roku dzierżawcą wsi była Maria z Chłędowskich Pomezańska, siostra Adama Tomasza Chłędowskiego i Walentego Chłędowskiego. Od 1867 roku wieś należała do powiatu krośnieńskiego, a przedtem do sanockiego.

W czasie I i II wojny światowej toczyły się tu zacięte walki: m.in. w czasie bitwy o Przełęcz Dukielską.

W 1943 roku oddział por. Franciszka Kochana Obłońskiego OP-15 AK napadł na kopalnie Równe i w 1944 roku w ramach akcji Burza rozbił na Górze Rogowskiej niemieckie tabory. W odwecie Niemcy rozstrzelali 10 zakładników.

• Kościół neogotycki z 1905 roku wg projektu Sławomira Odrzywolskiego, częściowo barokowy wystrój wnętrza (prawy boczny ołtarz z 1730 roku) nie zachowany - przeniesiony do jednego z kościółków bieszczadzkich. Na terenie kościoła znajduje się obszar sieci Natura 2000 o nazwie Kościół w Równem.

• 
  Kościół Parafialny
• 
  Nawa Główna kościoła parafialnego
• 
  Polichromia wewnątrz kościoła

• Pomnik mieszkańców zamordowanych przez Niemców w lipcu 1944 roku na cmentarzu parafialnym w Równem.

• Józef Długosz, żołnierz AK, działacz organizacji Wolność i Niezawisłość
• Stanisław Uliasz, filolog, rektor Uniwersytetu Rzeszowskiego

• Równe (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 823 .

• J. Michalak, Dukla i okolice, Krosno 1996, s. 66-67