Rezystancja uziemienia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Rezystancja uziemienia – rezystancja statyczna występująca między uziemieniem a ziemią odniesienia podczas przepływu prądu przemiennego o częstotliwości technicznej. Rezystancja uziemienia zależna jest od rezystancji rozprzestrzenienia i rezystancji uziomu z przewodami uziemiającymi.

Urządzenie piorunochronne spełni swój cel ochrony odgromowej, jeżeli zostanie zapewnione niskoimpedancyjne połączenie na drodze przepływ prądu piorunowego do ziemi. W obiektach zagrożonych pożarem lub wybuchem, wartości zmierzonej rezystancji uziemienia zostały znormalizowane. Polska Norma PN-86/E-05003 w części poświęconej ochronie odgromowej obostrzonej i specjalnej podaje wartości, które nie powinny zostać przekroczone w zmierzonych uziemieniach dla konkretnych przypadków rodzajów gruntu.

* obiekt zagrożony pożarem oraz kominy,
() obiekty zagrożone wybuchem

Pomiar rezystancji uziemienia wykonuje się prądem przemiennym w celu uniknięcia powstania polaryzacji. Zjawisko to może spowodować wytworzenie się ogniwa galwanicznego w miejscu styku uziomu z wilgotnym gruntem. Rezystancję uziemienia można zmierzyć dwoma sposobami: metodą techniczną i kompensacyjną^[1].

W metodzie technicznej pomiaru rezystancji uziemienia występuje obwód prądowy. W układzie pomiarowym tworzy go obwód wtórny transformatora^{[potrzebny przypis]}, amperomierz, badany uziom X, ziemia i prądowy uziom pomocniczy P. Obwód napięciowy tworzy woltomierz o dużej rezystancji, napięciowa sonda pomiarowa S i ziemia. Metoda techniczna nadaje się do pomiaru rezystancji uziemienia w niskich granicach wartości, rzędu 0,01 – 1 Ω^{[potrzebny przypis]}.

Do pomiaru rezystancji uziemienia metodą kompensacyjną stosuje się mostek Behrendta^[2].

• Polska Norma PN-86E-05003, definicje, str. 3
• Franciszek Przezdziecki, Andrzej Opolski: Elektrotechnika i elektronika. Warszawa: PWN, 1986. ISBN 83-01-06470-6.
• Jerzy Laskowski, Nowy Poradnik Elektroenergetyka przemysłowego, wydawnictwo Centralny Ośrodek Szkolenia i Wydawnictw SEP, Warszawa 2008, ISBN 83-89008-84-X, str. 315-324.