Robert Biedroń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Robert Biedroń
Ilustracja
Robert Biedroń (2024)
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1976
Rymanów

Współprzewodniczący Nowej Lewicy
Okres

od 9 października 2021

Przynależność polityczna

Nowa Lewica

Prezes Wiosny
Okres

od 3 lutego 2019
do 11 czerwca 2021

Przynależność polityczna

Wiosna

Poprzednik

Monika Gotlibowska[1]

Prezydent Słupska
Okres

od 6 grudnia 2014
do 21 listopada 2018

Poprzednik

Maciej Kobyliński

Następca

Krystyna Danilecka-Wojewódzka

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Robert Biedroń (ur. 13 kwietnia 1976 w Rymanowie) – polski polityk, samorządowiec, ekspert organizacji praw człowieka[2], działacz na rzecz praw osób LGBTQ+ i publicysta.

Inicjator i w latach 2001–2009 prezes Kampanii Przeciw Homofobii. Poseł na Sejm VII kadencji (2011–2014), pierwszy otwarcie deklarujący się gej w polskim parlamencie. W latach 2014–2018 prezydent Słupska. Od 2016 członek grupy doradczej do spraw równouprawnienia płci, przymusowych wysiedleń i ochrony przy Organizacji Narodów Zjednoczonych[3].

Założyciel i w latach 2019–2021 prezes partii Wiosna, jeden z liderów porozumienia Lewica (2019) i szef sztabu Lewicy w kampanii przed wyborami parlamentarnymi w 2019. Od 2019 deputowany do Parlamentu Europejskiego IX i X kadencji. Przewodniczący komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia w Parlamencie Europejskim (jedyny Polak na stanowisku przewodniczącego komisji PE IX kadencji). Od 2021 współprzewodniczący Nowej Lewicy (która powstała z połączenia Wiosny i SLD). Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Krzysztof Nowak i Robert Biedroń na Paradzie Równości pod Sejmem RP w Warszawie, 2003

Urodził się 13 kwietnia 1976 w Rymanowie[4], a wychował w Krośnie[5][6]. Jest synem Zdzisława (1954–2008) i Heleny. Ma dwóch młodszych braci i młodszą siostrę[6]. Jego matka należała do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, a ojciec do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[5]. Wychował się w rodzinie dotkniętej przemocą domową i chorobą alkoholową[a][7][8].

Jego rodzice zapisali go do technikum hotelarskiego w Ustrzykach Dolnych, ponieważ uczono tam trzech języków obcych (francuskiego, rosyjskiego i angielskiego), a Robert Biedroń wykazywał zainteresowanie językami obcymi. W 1991 wyjechał do Ustrzyk Dolnych i zamieszkał w internacie. W czasie swojego pobytu w tej miejscowości uświadomił sobie, że jest gejem. Jak wspominał, w szkole twierdzono, że orientacja homoseksualna jest zboczeniem, zaburzeniem i grzechem, na skutek czego przeżywał kryzys psychiczny i miał myśli samobójcze[5][6][9].

W 1995, w czasie pobytu w Berlinie, zapoznał się z działalnością organizacji LGBT Manometer. Wtedy postanowił zająć się działalnością społeczną na rzecz mniejszości LGBTQ[6]. Technikum ukończył w następnym roku. Następnie rozpoczął studia politologiczne na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie[10][11]. W czasie studiów był związany z olsztyńską grupą Stowarzyszenia Grup Lambda[5]. W 1998 zapisał się do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, przystąpił również do jej organizacji młodzieżowej. Po przekształceniach partyjnych został działaczem Sojuszu Lewicy Demokratycznej[12][13]. W 2003 uzyskał tytuł zawodowy magistra nauk politycznych[4].

Podjął również studia doktorskie na Wydziale Nauk Politycznych Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, których nie ukończył[4][9][10][11]. Został absolwentem Szkoły Liderów Politycznych i Społecznych oraz Szkoły Praw Człowieka przy Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W czasie swojego pobytu w Ustrzykach Dolnych zdobył uprawnienia przewodnika górskiego[9][10][11]. Deklaruje znajomość języków angielskiego, francuskiego, rosyjskiego i włoskiego[14] oraz esperanto[15].

Działalność społeczna i publicystyczna

Robert Biedroń na Paradzie Równości w Warszawie, 2009

Przez wiele lat współpracował jako konsultant kilkunastu organizacji praw człowieka w Polsce i za granicą. Po ukończeniu studiów wyjechał na rok do Londynu, gdzie działał w organizacji OutRage!, działającej na rzecz praw osób LGBT[5].

1 maja 2001 wraz z Piotrem Ikonowiczem wziął udział w pierwszej w Polsce paradzie równości. Byli to jedyni aktywni politycy uczestniczący w tej paradzie[16]. 11 września 2001 założył ogólnopolską organizację pozarządową o nazwie Kampania Przeciw Homofobii (KPH) i przez osiem lat pełnił funkcję jej prezesa[17][9]. 9 lutego 2009 ogłosił swoją rezygnację ze stanowiska prezesa KPH, pozostając członkiem jej zarządu[17][9][18].

W 2007 wydał książkę popularnonaukową Tęczowy elementarz, poruszającą kwestie związane z LGBT. Wystąpił do Ministerstwa Edukacji Narodowej, by jego książkę zakwalifikować jako lekturę uzupełniającą w szkołach średnich, wzbudzając tą inicjatywą krytykę ze strony niektórych polityków[19].

Od 2009 był prezesem Instytutu Podkarpackiego, zrzeszenia powołanego dla rozwoju lokalnych organizacji pozarządowych[9]. Współpracował jako konsultant różnych organizacji praw człowieka z Polski i zagranicy. Był fundatorem fundacji Instytut Myśli Demokratycznej. W ramach pracy w Instytucie Myśli Demokratycznej przewodzi programowi Scenariusze dla Polski – platformie, tworzącej diagnozę opisującą trendy rozwojowe Polski w kolejnych dwudziestu latach oraz rekomendacje polityk wykorzystujących potencjał i odpowiadających na wyzwania do roku 2040. Był pomysłodawcą programu Sieci Progresywnych – struktury zrzeszającej burmistrzów, wójtów i prezydentów miast pozwalającej na wymianę doświadczeń i wypracowywanie progresywnej polityki lokalnej, opartej o partycypację mieszkańców, transparentność i otwartą wspólnotę samorządową. W latach 2017–2018 prowadził otwarte debaty z obywatelami i obywatelkami na temat ich wizji Polski[20].

Był członkiem rady programowej Zielonego Instytutu, przewodniczącym rady Fundacji Trans-Fuzja, członkiem rady nadzorczej Fundacji Replika i członkiem rady Fundacji Równość. Był także ekspertem unijnym w sprawach antydyskryminacyjnych i członkiem Rady Programowo-Konsultacyjnej przy pełnomocniku rządu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn oraz doradcą wicepremier Izabeli Jarugi-Nowackiej[9][21][22][23].

W latach 2008–2016 był członkiem Rady Doradczej Praw Człowieka przy Open Society Foundation. W 2015 roku został członkiem Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych Rady Europy. W 2016 roku został również członkiem grupy doradczej dotyczącej równouprawnienia płci, przymusowych wysiedleń i ochrony powołanej przez Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych[24].

Zajmuje się działalnością publicystyczną, jego teksty ukazują się m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Trybunie”, „Polityce”, „Rzeczpospolitej”[10], „NaTemat”[25] i europejskim „Politico”[26]. Prowadził też własne wydawnictwo AdPublik[9]. Autor książki Włącz Demokrację – książki dla dzieci zachęcającej do zainteresowania demokracją i wspólnotą polityczną[27]. Autor książki Pod Prąd, prezentującej jego życiorys i wizję uprawiania nowoczesnej i dojrzałej polityki[28]. Autor książki Nowy Rozdział, przedstawiającej jego wizję polityki w Polsce[29].

Działalność polityczna do 2014

Biedroń na korytarzu sejmowym, 2014
Andrzej Rozenek, Anna Grodzka i Robert Biedroń w czasie akcji Deti-404 wyrażającej wsparcie dla młodzieży LGBT w Rosji, 2013

W wyborach samorządowych w 2002 kandydował z listy SLD-UP do Rady Miasta Stołecznego Warszawy. Startował w okręgu nr 3 obejmującej dzielnicę Mokotów. Otrzymał w tych wyborach 451 głosów, nie uzyskując mandatu[30].

W 2005 był kandydatem do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach parlamentarnych. Bez powodzenia startował wówczas z 4. miejsca listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu nr 19 w Warszawie. Otrzymał 1686 głosów (0,22% głosów ważnych w okręgu)[31]. W tym samym roku wystąpił z SLD[18], pozostając od tego czasu osobą bezpartyjną[32].

W 2011 zamierzał wystartować w wyborach parlamentarnych z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej, jednak zrezygnował w sierpniu tegoż roku, motywując to propozycją słabego miejsca na liście wyborczej mimo odmiennych wcześniejszych deklaracji. W tym samym miesiącu ogłoszono, że Robert Biedroń otworzy listę wyborczą powstałego krótko wcześniej Ruchu Palikota w okręgu wyborczym nr 26 w Gdyni[33]. Otrzymał 16 919 głosów, co stanowiło 3,73% wszystkich głosów ważnych i 39,11% głosów oddanych na listę ugrupowania w Gdyni, uzyskując mandat poselski[34]. Został tym samym pierwszą osobą wybraną do polskiego parlamentu, otwarcie deklarującą orientację homoseksualną[35]. W Sejmie był wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz członkiem sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych[36][37], a także delegatem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy (2013–2014)[38].

W październiku 2013, w wyniku przekształcenia Ruchu Palikota, został posłem partii Twój Ruch[4]. Jako poseł zgłosił ponad 100 interpelacji, dotyczących m.in. spraw osób LGBT, praw człowieka, równości kobiet i mężczyzn, polityki zagranicznej, a także ochrony zwierząt[5]. Był wiceprzewodniczącym Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, jak też dwóch parlamentarnych zespołów, a także członkiem Komisji Spraw Zagranicznych[4]. W trakcie kadencji miał blisko 140 wystąpień, wziął udział w 83% głosowań. Reprezentował Sejm w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy i to się pokrywało z pracą w Sejmie[4][14]. W 2014 został nagrodzony przez tygodnik „Polityka” na podstawie rankingu przeprowadzonego wśród polskich dziennikarzy parlamentarnych jako jeden z 10 najlepszych posłów, podkreślając pracowitość, kulturę i duży wkład w prace komisji sprawiedliwości[39]. Jego mandat wygasł 8 grudnia 2014 w związku z wybraniem na funkcję prezydenta miasta Słupska[4].

Prezydentura Słupska

Robert Biedroń w 2018

Na początku września 2014 Robert Biedroń wyraził chęć kandydowania na prezydenta Słupska, gdy urzędujący wówczas prezydent Maciej Kobyliński ogłosił rezygnację z ubiegania się o kolejną kadencję[40]. W trakcie kampanii zarzucano mu, że nie miał żadnych powiązań z miastem (przeprowadził się do niego w październiku 2014). Polityk określał ten stan jako swoją zaletę, wcześniej zarzucał dotychczasowemu prezydentowi m.in. nepotyzm i kumoterstwo[41][42]. Wystartował ostatecznie jako kandydat niezależny z ramienia Komitetu Wyborczego Wyborców Roberta Biedronia „Nareszcie Zmiana”. Dwóch przedstawicieli tego komitetu uzyskało mandaty radnych[43]. Jako największe problemy Słupska wskazywał zadłużenie, niskie nakłady na inwestycje, wydatki na oświatę i organizacje pozarządowe oraz małe pozyskiwanie środków unijnych. Deklarował zwiększenie rezerw budżetowych miasta i inwestycje w zieloną technologię, a także dokończenie budowy aquaparku Trzy Fale[41] oraz odpartyjnienie miasta[44]. Kandydował z hasłem wyborczym „Nareszcie zmiana”, zapowiadając zamiar sprawowania urzędu przez dwie kadencje[45][42]. W I turze zagłosowało na niego 5972 osoby, co stanowiło 20,34% wszystkich głosów ważnych. Przeszedł do II tury z posłem PO Zbigniewem Konwińskim, który zdobył 29,09% głosów. W drugiej turze zdobył 15 308 głosów (57,08%), wygrywając tym samym wybory[46].

Po objęciu stanowiska na swoich zastępców powołał Krystynę Danilecką-Wojewódzką (pierwszą kobietę na tym stanowisku), długoletnią dyrektorkę liceum ogólnokształcącego i radną[47], a także radnego sejmiku pomorskiego z Platformy Obywatelskiej Marka Biernackiego[48].

Robert Biedroń w 2018 w Bielsku-Białej

W związku ze znacznym zadłużeniem miasta, zapowiedział politykę oszczędzania. Przez 4 lata kadencji (do 2018) dług został znacząco zmniejszony[49]. W inwestycjach zadeklarował położenie nacisku na te dotyczące mobilności mieszkańców i podnoszące komfort mieszkańcom[50]. Nie udało się zrealizować największej zapowiadanej inwestycji związanej z budową ulicy Legionów Polskich[51], a także zapowiedzi obniżenia cen biletów komunikacji miejskiej, wprowadzenia programu rowerów miejskich, rozbudowania systemu ścieżek rowerowych, czy też wprowadzenia Karty Słupszczanina[52]. Za jego kadencji dokonano natomiast rewitalizacji miasta – miały miejsce budowa bulwarów nad Słupią, przebudowa rynku starego miasta, a także przebudowa historycznych i zaniedbanych przez lata ulic. Odnowiono istniejące i stworzono nowe tereny zielone. Wymieniono też oświetlenie uliczne na oświetlenie LED. Wykonano termomodernizację budynków użyteczności publicznej. Rozpoczęto budowę m.in. nowej siedziby Teatru Nowego[53]. Postawiono też na integrację i aktywizację mieszkańców. Zbudowano nowy dom sąsiedzki, a także przebudowano dom Ottona Freundlicha i stworzono tam centrum start-upów. W ramach wsparcia dla seniorów uruchomiono program usługi telemedycyny oraz zbudowano Centrum Współpracy Międzypokoleniowej i Streetworkingu. Chodniki przystosowano do poruszania się osobom z niepełnosprawnościami, rodzicom z dziećmi i seniorom. Wyremontowane zostały też zabytkowe kamienice, ponadto zbudowano nowe place zabaw i ogrody społeczne[54].

Uzyskał rozgłos, gdy jako prezydent zrezygnował z samochodu służbowego (na rzecz roweru lub komunikacji miejskiej) i odebrał urzędnikom miejskim dodatki na benzynę[55]. Na jego wniosek rada miasta obniżyła jego pensję z ponad 12 do 10 tysięcy złotych[56]. W kwietniu 2018 posiadał najniższą pensję wśród prezydentów miast w Polsce[57]. Obniżył też pensje członkom zarządów spółek komunalnych oraz ograniczył liczbę członków organów tych przedsiębiorstw[55]. Zlikwidował agencję Ziemia Słupska i Agencję Promocji Regionu, a także stanowisko rzecznika prasowego[55][58][59], jako organ doradczy powołał działającą społecznie Radę Prezydencką[60].

W ramach polityki mieszkaniowej zainicjował program inwentaryzacji lokali, dzięki któremu latach 2015–2017 wyremontowano ok. 460 mieszkań, w tym około 200 pustostanów[61]. Jednocześnie w 2015 podpisał zarządzenie przewidujące wzrost czynszów za najem lokali komunalnych[62]. W 2016 wprowadził także abolicję dla osób zalegających z płatnościami czynszowymi[63].

W czasie kadencji Roberta Biedronia bezrobocie w Słupsku zmniejszyło się z 11%[64] do ok. 4%[65].

Wprowadził również bezpośredni kontakt z mieszkańcami, m.in. poprzez wprowadzenie „Czerwonej Kanapy” – kanapy wystawionej na ulice miasta, aby każdy z mieszkańców mógł porozmawiać z urzędnikami[66]. Wprowadził również rady konsultacji z mieszkańcami: Radę Zrównoważonego Rozwoju i Zielonej Modernizacji Miasta, Radę Kobiet, oraz Radę Seniorów. Oznajmił, że w trakcie trwania swojej kadencji stworzono 220 nowych miejsc w żłobkach i przedszkolach[67]. Przeznaczył również 500 tysięcy złotych na miejski program dofinansowania do metody in vitro[68]. Jako prezydent Słupska postawił także na ekologiczną politykę. Zrezygnował z wody butelkowej w ratuszu i urzędach na rzecz wody z kranu[69]. Robert Biedroń postawił również na miasto przyjazne zwierzętom. Nie wpuścił do miasta cyrku z dzikimi zwierzętami[70], a także zainicjował budowę nowoczesnego schroniska[71]. Poszerzył program sterylizacji zwierząt. Prowadzi kampanie zwiększające świadomość praw zwierząt. Słupsk otrzymał również tytuł gminy przyjaznej pszczołom[72].

W wyborach samorządowych w 2018 nie ubiegał się o reelekcję, udzielając poparcia swojej dotychczasowej zastępczyni Krystynie Danileckiej-Wojewódzkiej. Skutecznie ubiegał się natomiast o mandat radnego z własnego komitetu[73], jednak zrezygnował z niego po niecałym tygodniu[74].

Wiosna

Robert Biedroń na konwencji Wiosny, 2019

W czerwcu 2018 została zarejestrowana współpracująca z nim partia Kocham Polskę[75]. We wrześniu 2018 zainicjował cykl 40 spotkań pt. „Burza Mózgów”, w ramach których podjął dyskusje z mieszkańcami polskich miast na temat preferowanych przez nich reform politycznych. Zapowiedział, że wypracowane podczas spotkań postulaty będą stanowić element programu jego nowego projektu politycznego[76].

Oficjalna prezentacja partii o nazwie Wiosna nastąpiła 3 lutego 2019 w warszawskiej Hali Torwar[76]. Wystąpił z postulatami liberalnymi, socjalnymi, ekologicznymi. Postulował m.in. ograniczenie roli Kościoła katolickiego w polityce Polski oraz większy rozdział państwa od Kościoła. Proponował także liberalizację prawa do wykonywania aborcji oraz legalizację małżeństw jednopłciowych. Obiecywał rozszerzenie programu 500+, emeryturę obywatelską, podwyższenie płacy minimalnej, więcej miejsc w żłobkach i przedszkolach, bezpłatny internet oraz skrócenie czasu oczekiwania do lekarza specjalisty do miesiąca[77].

W styczniu 2019 zapowiedział, że zamierza kandydować w wyborach do Parlamentu Europejskiego, ale jeśli wygra, nie przyjmie mandatu bądź się go zrzeknie. Twierdził, że jego kandydatura ma na celu jedynie zwiększyć szanse na osiągnięcie przez jego partię zadowalającego wyniku, a on sam zamierza kandydować do parlamentu w tym samym roku[78].

Wiosna zdobyła w wyborach do Parlamentu Europejskiego 6,15% wszystkich głosów i wprowadziła trzech posłów (uzyskała mandaty jako jedyny komitet poza PiS i KE), z których jeden otrzymał Robert Biedroń, otrzymując 96 388 głosów[79]. Kilka dni później partia zadeklarowała samodzielny udział w wyborach do Sejmu i Senatu w tym samym roku[80].

Lewica

Włodzimierz Czarzasty, Robert Biedroń i Adrian Zandberg – liderzy porozumienia Lewica w 2019

Wybory parlamentarne w 2019

Ostatecznie przed wyborami parlamentarnymi w 2019 Wiosna zawarła porozumienie z Sojuszem Lewicy Demokratycznej i Lewicą Razem, tworząc koalicję Lewica, która wystartowała w wyborach pod nazwą SLD[81][82][83]. Z list SLD Wiosna wprowadziła do Sejmu 19 posłów i jedną senatorkę, współtworząc Koalicyjny Klub Parlamentarny Lewicy[84]. Zwrot partii Wiosna z udziałem Roberta Biedronia ku lewicy doprowadził do odejścia niektórych działaczy[85]. Wiosna rozwiązała się 11 czerwca 2021, a jej działacze, w związku z łączeniem się tej partii z SLD, zgłosili akces do Nowej Lewicy[86].

Działalność w Parlamencie Europejskim

Robert Biedroń podczas sprawowania mandatu europosła w 2021

W Parlamencie Europejskim Robert Biedroń został posłem w grupie Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów. Został szefem delegacji Wiosny (do marca 2021), a następnie szefem delegacji Nowej Lewicy. Został przewodniczącym Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia Parlamentu Europejskiego i jako jedyny Polak w tej kadencji Parlamentu Europejskiego pełni takową funkcję. Wcześniej przewodniczył Delegacji ds. stosunków z Białorusią oraz był członkiem Komisji Budżetowej oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Oprócz obowiązków jako przewodniczący Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia został członkiem Konferencji Przewodniczących Delegacji i Konferencji Przewodniczących Komisji. Został także zastępcą w Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Budżetowej, Komisji ds. Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, jak i w Delegacji ds. stosunków z Kanadą[87].

Za swoje zasługi i osiągnięcia, Robert Biedroń został odznaczony nagrodą MEP Award w kategorii Różnorodność, integracja i wpływ społeczny „za wkład i osiągnięcia w promowaniu różnorodności i integracji w całej Europie” (2023).

27 kwietnia 2024 podczas konwencji Lewicy ogłoszono jego start w wyborach do Parlamentu Europejskiego z pozycji pierwszej w okręgu wyborczym nr 4. (Warszawa i sąsiednie powiaty)[88]. W wyborach tych otrzymał 65 869 głosów i ponownie uzyskał mandat[89][90]. Zasiadł w Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Rozwoju oraz Podkomisji Praw Człowieka[91].

Wybory prezydenckie w 2020

 Osobne artykuły: Wybory prezydenckie w Polsce w 2020 roku (pierwsze) i Wybory prezydenckie w Polsce w 2020 roku (drugie).

W styczniu 2020 jego kandydatura uzyskała poparcie Sojuszu Lewicy Demokratycznej[92], Lewicy Razem[93] i Wiosny[94], które wspólnie wystawiły go w wyborach prezydenckich w tym samym roku. Poparcia udzieliła mu także Polska Partia Socjalistyczna[95]. Na początku marca 2020 Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jego kandydaturę[96], jednak zaplanowane na maj głosowanie ostatecznie się nie odbyło. W czerwcu 2020 PKW zarejestrowała jego kandydaturę na powtórzone wybory w tymże miesiącu[97]. W przeprowadzonej 28 czerwca 2020 pierwszej turze głosowania zajął szóste miejsce, zdobywając 432 129 głosów, co stanowiło 2,22% głosów ważnych i nie pozwoliło na kandydowanie w II turze[98], w której poparł Rafała Trzaskowskiego[99].

Nowa Lewica

Robert Biedroń (ostatni od prawej) w trakcie ogłaszania paktu senackiego (2023)

Po rozwiązaniu Wiosny jej środowisko stało się frakcją Nowej Lewicy, w której na kongresie 9 października 2021 z ramienia frakcji Wiosna Robert Biedroń objął funkcję przewodniczącego (wraz z Włodzimierz Czarzastym z frakcji SLD)[100].

Poglądy polityczne

Adrian Zandberg i Robert Biedroń podczas obchodów rocznicy wybuchu powstania warszawskiego, 2019

Podawał w wątpliwość tradycyjny podział sceny politycznej na prawicę i lewicę. Popiera skandynawski model działania państwa. Krytykował model neoliberalny za zwiększanie nierówności[101] i przyczynienie się do wybuchu kryzysu finansowego w 2008, a następnie fali poparcia dla populizmu i ugrupowań radykalnych. Zadeklarował się jako zwolennik udziału państwa w gospodarce pod warunkiem poprawy zarządzania w urzędach i spółkach skarbu państwa. Popiera konkursy na stanowiska, w przypadku organów kolegialnych z zachowaniem kwot dla płci. Zwolennik większego uczestnictwa kobiet w życiu publicznym. Popiera decentralizację i zwiększenie roli samorządu terytorialnego[102].

Opowiada się za rozdziałem Kościoła od państwa[103]. Popiera solidarną i aktywną politykę migracyjną[104]. Postuluje zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii w miksie energetycznym[105].

Wyniki wyborcze

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2002 KKW Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy Rada miasta Warszawy IV kadencji nr 3 451 (0,60%)N[30]
2005 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm V kadencji nr 19 1686 (0,22%)N[31]
2011 Ruch Palikota Sejm VII kadencji nr 26 16 919 (3,99%)T[34]
2014 KWW Roberta Biedronia „Nareszcie Zmiana” Prezydent miasta Słupska – 5972 (20,34%) N[106]
15 308 (57,08%)T[46]
2018 KWW Krystyny Danileckiej-Wojewódzkiej i Roberta Biedronia Rada miasta Słupska nr 1 2781 (25,51%)T[107]
2019 Wiosna Roberta Biedronia Parlament Europejski IX kadencji nr 4 96 388 (6,96%)T[108]
2020 KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Roberta Biedronia Prezydent RP – 432 129 (2,22%)N[109]
2024 KKW Lewica Parlament Europejski X kadencji nr 4 65 869 (5,05%)T[110]


Publikacje

Robert Biedroń na spotkaniu autorskim w Bydgoszczy, 2017

Książki

Rozdziały i artykuły

  • Różowe piekło nazizmu, [w:] „Pro Memoria”, nr 19, Państwowe Muzeum Auschwitz Birkenau, 2003[111].
  • Nieerotyczny dotyk. O hipokryzji i homofobii kościoła katolickiego w Polsce, [w:] Homofobia po polsku!, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2004.
  • Polityka, Edukacja, Internet, Służba zdrowia, Kościół katolicki, Sport, [w:] Sytuacja społeczna osób biseksualnych i homoseksualnych w Polsce. Raport za lata 2005 i 2006, Kampania Przeciw Homofobii, Lambda Warszawa, Warszawa 2007, s. 37–88.

Redakcje

  • Pracownia Monitoringu i Rzecznictwa Prawnoczłowieczego (red.), Kampania Przeciw Homofobii, Warszawa 2008.

Komiks

  • Od Krosna do Brukseli, komiks autobiograficzny, wraz z Nikitą Grekowiczem, 2021.

Życie prywatne

Jest otwarcie wyoutowanym gejem. W 2002 roku związał się z Krzysztofem Śmiszkiem[112]. Zadeklarował się jako ateista[113] i zgromadził kolekcję figurek przedstawiających Maryję z Nazaretu[114]. Hobbystycznie zajmuje się czytaniem książek i bieganiem[112].

W 2000 roku został oskarżony przez swoją matkę Helenę Biedroń o znęcanie się nad nią i jego młodszym bratem. Sprawa trafiła do prokuratury i do sądu. Prokuratura skierowała do sądu akt oskarżenia przeciwko Robertowi Biedroniowi, zarzucając mu przestępstwo znęcania się oraz przestępstwo lekkiego uszkodzenia ciała. Helena Biedroń wycofała jednak oskarżenie, wskutek czego sprawa została umorzona przez prokuraturę[a].

Wyróżnienia

Odznaczenia

Nagrody

  • Tęczowy Laur (2000)
  • Tytuł „Człowieka Tęczy” (2004)[115]
  • Wyróżnienie w rankingu 10 najlepszych posłów tygodnika „Polityka” przeprowadzonego wśród polskich dziennikarzy parlamentarnych za pracowitość, kulturę i wkład w prace komisji sprawiedliwości (2014)[39]
  • Nagroda Radia Tok FM im. Anny Laszuk (2015)[116]
  • Nagroda Różnorodności Kongresu Kobiet (2016)[117]
  • 8. miejsce w rankingu najlepszych prezydentów miast według tygodnika „Newsweek” (2016)[118]
  • 13. miejsce w rankingu najlepszych prezydentów miast według tygodnika „Newsweek” (2017)[119]
  • Nagroda Specjalna Korony Równości przyznana przez Kampanię Przeciw Homofobii (2021)[120]
  • Alan Turing LGTBIQ+ Awards Premio Especial przyznana przez festiwal Culture Business Pride za walkę na rzecz LGBT, ich praw i widoczności (2022)[121][122][123][124]
  • The Parliement MEP Award w kategorii Różnorodność, integracja i wpływ społeczny „za wkład i osiągnięcia w promowaniu różnorodności i integracji w całej Europie” (2023)[125]
  • Nominacja do nagrody Tolerantia Award 2022 + 2023 przyznawanej przez koalicję organizacji, w skład której wchodzą niemiecka MANEO, polskie Lambda Warszawa oraz Kampania Przeciw Homofobii, francuska SOS Homophobie, irlandzka The Rainbow Project oraz szwajcarski Pink Cross (2024)[126]

Odniesienia w kulturze

Robert Biedroń jest głównym bohaterem książki „Gesta Biedronis”[127]. Stanowi ona stylizowane głównie na gestach zbiór copypast będących napisaną z lewicowej perspektywy karykaturą Biedronia i inne postaci polskiej polityki[128].

Uwagi

  1. ↑ a b W 2000 roku Helena Biedroń oskarżyła swojego syna Roberta Biedronia o znęcanie się nad jego młodszym bratem i nią samą. Prokuratura postawiła wówczas Robertowi Biedroniowi zarzuty z art. 157 i art. 207 kodeksu karnego dotyczące spowodowania uszczerbku na zdrowiu i znęcania się nad matką oraz bratem. W trakcie procesu doszło do porozumienia. Sprawę warunkowo umorzono. Wydarzenia te stały się przedmiotem debaty publicznej po serii publikacji medialnych w kwietniu 2019. W odpowiedzi na te publikacje, Helena i Robert Biedroń we wspólnie wydanym oświadczeniu stwierdzili: „Nigdy nie doszło do żadnych aktów przemocy między nami. (...) Jedynym sprawcą przemocy w naszym domu był nasz mąż i ojciec. (...) Przeszłość naszego domu rodzinnego była dla nas koszmarem. Te okropne doświadczenia i wspomnienia, które kosztowały nas i całą naszą rodzinę lata cierpień, chcielibyśmy zostawić za sobą. (...) To był dla nas dramatyczny czas, nasz dom często przypominał piekło, z powodu przemocowego ojca, który nadużywał alkoholu i regularnie znęcał się nad nami psychicznie i fizycznie”. Autorzy oświadczenia dodali, że cała rodzina wielokrotnie zmuszana była do ukrywania zachowań ojca rodziny Zdzisława Biedronia przed innymi ludźmi, a „w skrajnych przypadkach także przed organami ścigania”, jak wyjaśniali: „Robiliśmy to ze strachu. Tak było i w przypadku, o którym mowa, kiedy zostaliśmy przez niego zmuszeni do złożenia nieprawdziwych zeznań. Mogą to zrozumieć pewnie tylko osoby, które doświadczyły przemocy w rodzinie”. Helena i Robert Biedroniowie zaapelowali także do dziennikarzy, polityków i innych osób o uszanowanie ich prywatności. Zob.:
    19 lat temu prokuratura postawiła zarzuty Robertowi Biedroniowi. onet.pl, 2019-04-18. [dostęp 2019-04-21].
    Biedroń: Nigdy nie doszło do aktów przemocy między mną a matką. gazetaprawna.pl, 2019-04-18. [dostęp 2019-04-24].
    Helena i Robert Biedroń w „Faktach po Faktach”. Cała rozmowa. tvn24.pl, 2019-04-18. [dostęp 2019-04-24].

Przypisy

  1. ↑ Jako prezes Kocham Polskę.
  2. ↑ Robert Biedroń: Matka dostawała listy, że powinna mnie utopić. vogue.pl, 2018-02-08. [dostęp 2020-03-14].
  3. ↑ Michał Cichy: Robert Biedroń w naszym mieście. beskidy.news, 2018-05-22. [dostęp 2020-03-14].
  4. ↑ a b c d e f g Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2016-08-05].
  5. ↑ a b c d e f Ewa Siedlecka: Żelazny facet. Kim jest Robert Biedroń?. wyborcza.pl, 2014-12-06. [dostęp 2016-08-05].
  6. ↑ a b c d Jak on to zrobił?. replika-online.pl, 2015-01-28. [dostęp 2016-08-05].
  7. ↑ Robert Biedroń o przemocy w rodzinie: Ojciec bił mnie, rodzeństwo i matkę. Alkohol był na porządku dziennym. gala.pl, 2017-03-23. [dostęp 2020-03-14].
  8. ↑ Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 2020-05-17].
  9. ↑ a b c d e f g h Michał Jachym: W Bieszczadach można się zakochać. naszepołoniny.pl. [dostęp 2016-08-05].
  10. ↑ a b c d O mnie. robertbiedron.pl. [dostęp 2016-08-05].
  11. ↑ a b c Paweł Kuś: Pytamy kandydatów na prezydenta: Robert Biedroń. pozytywniaktywni.pl, 2014-11-11. [dostęp 2016-08-05].
  12. ↑ Odważny gej z SLD. zw.com.pl, 2002-09-12. [dostęp 2016-08-05].
  13. ↑ Robert Biedroń: Pół życia straciłem na SLD. se.pl, 2011-08-27. [dostęp 2016-08-07].
  14. ↑ a b Michał Gostkiewicz: ‘Bezbożnik’. Robert Biedroń dla Gazeta.pl o religii, miłości i rządach w Słupsku. 2015-06-03. [dostęp 2016-08-05].
  15. ↑ Post na profilu oficjalnym. twitter.com, 15 lipca 2020. [dostęp 2021-12-04].
  16. ↑ Historia Parady Równości. paradarownosci.eu, 2013-05-07. [dostęp 2016-08-07].
  17. ↑ a b Robert Biedroń nie będzie już prezesem KPH – Kampania Przeciw Homofobii. kph.org, 2009-02-09. [dostęp 2016-08-05].
  18. ↑ a b Agata Nowakowska, Dominika Wielowieyska: Oszukani otwierają usta. wyborcza.pl, 2011-08-28. [dostęp 2016-08-07].
  19. ↑ Anna Monkos: Elementarz o gejach i lesbijkach lekturą szkolną?. dziennik.pl, 2007-11-26. [dostęp 2016-08-10].
  20. ↑ Scenariusze dla Polski. Inauguracja. przestrzeniedialogu.org, 2017-09-22. [dostęp 2020-03-14].
  21. ↑ a b Zagajewski i Biedroń odznaczeni przez Francuzów. tvn24.pl, 2016-07-20. [dostęp 2016-07-20].
  22. ↑ Zespół Zielonego Instytutu. zielonapolityka.pl. [dostęp 2016-08-07].
  23. ↑ Fundacja Replika (KRS: 0000276199, NIP: 5252396017, Regon: 140939674). 2015-09-16.
  24. ↑ Advisory Group of Gender, Forced Displacement and Protection. unhcr.org. [dostęp 2018-08-10]. (ang.).
  25. ↑ Robert Biedroń. natemat.pl. [dostęp 2018-08-27].
  26. ↑ To fight populists, go local. politico.eu, 2018-07-23. [dostęp 2018-08-27]. (ang.).
  27. ↑ Robert Biedroń: Trzeba szczepić w młodych ludziach wartości demokratyczne, inwestować w nich. newsweek.pl, 2018-04-22. [dostęp 2020-03-14].
  28. ↑ Kamil Sikora: Robert Biedroń w nowej książce opowiada o trudnym dzieciństwie. Ta tragiczna historia może mu pomóc politycznie. natemat.pl, 2016-10-29. [dostęp 2020-03-14].
  29. ↑ Robert Biedroń w szczerej rozmowie o sporcie, polityce i bliskości [online], Viva.pl [dostęp 2022-02-09] (pol.).
  30. ↑ a b Dane o kandydatach na radnych rady miasta w okręgu: Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. pkw.gov.pl. [dostęp 2016-08-05].
  31. ↑ a b Wyniki głosowania: Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej. pkw.gov.pl. [dostęp 2016-08-05].
  32. ↑ Archiwum TVP Kraków: Robert Biedroń (Ruch Palikota). tvp.pl, 2012-02-19. [dostęp 2016-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-25)].
  33. ↑ Biedroń u Palikota. Chce rozbijać beton. newsweek.pl, 2011-08-18. [dostęp 2016-08-06].
  34. ↑ a b Biedroń Robert: Wyniki głosowania w okręgu sejmowym nr 26 w podziale na obwody. pkw.gov.pl. [dostęp 2016-08-06].
  35. ↑ Ewa Siedlecka: Pierwszy gej RP: Jestem dumny z nas wszystkich. wyborcza.pl, 2011-10-10. [dostęp 2016-08-10].
  36. ↑ Komisja Spraw Zagranicznych (SZA). sejm.gov.pl. [dostęp 2019-11-15].
  37. ↑ Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka (SPC). sejm.gov.pl. [dostęp 2019-11-15].
  38. ↑ Congress Database – Council of Europe. congressdatabase.coe.int. [dostęp 2018-08-27]. (ang.).
  39. ↑ a b Janina Paradowska, Anna Dąbrowska: Biedroń, Kamiński, Olejniczak... Kogo jeszcze wyróżniliśmy za dobre posłowanie?. polityka.pl, 2014-09-11. [dostęp 2014-09-14].
  40. ↑ Zbigniew Marecki: Maciej Kobyliński: Nie będę już kandydował na prezydenta miasta. gp24.pl, 2014-08-13. [dostęp 2016-08-06].
  41. ↑ a b Ewelina Potocka, Robert Biedroń kandyduje na stanowisko prezydenta Słupska [online], onet.pl, 8 września 2014 [dostęp 2016-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-11].
  42. ↑ a b Robert Biedroń przeprowadził się do Słupska, żeby zostać prezydentem. polskieradio.pl, 2014-10-20. [dostęp 2016-08-06].
  43. ↑ Zbigniew Marecki: Poseł Robert Biedroń będzie kandydował na prezydenta Słupska. gp24.pl, 2014-08-21. [dostęp 2016-08-06].
  44. ↑ Biedroń porządzi Słupskiem. „Będę skromnym prezydentem, zamienię limuzynę na rower”. tvn24.pl, 2014-12-01. [dostęp 2016-08-06].
  45. ↑ W 2020 głosują na Biedronia. Jest ich już blisko 35 tysięcy. newsweek.pl, 2015-05-28. [dostęp 2016-08-05].
  46. ↑ a b Wybory Burmistrza – II tura: Słupsk. pkw.gov.pl. [dostęp 2016-08-06].
  47. ↑ Krystyna Danilecka Wojewódzka – pierwsza kobieta wiceprezydent w historii Słupska. radiogdansk.pl, 2014-12-10. [dostęp 2016-08-10].
  48. ↑ Biedroń wyciąga rękę do PO? Marek Biernacki wiceprezydentem Słupska. tvn24.pl, 2015-01-07. [dostęp 2016-08-10].
  49. ↑ Robert Biedroń o budżecie Słupska. demagog.org.pl, 2020-03-14. [dostęp 2020-03-14].
  50. ↑ Robert Biedroń: tak chcę zatrzymać słupszczan w mieście!. fakt.pl, 2017-12-15. [dostęp 2019-11-15].
  51. ↑ Paweł Kalisz: Kłopoty gwiazdy. Zdjęcie „efektu Biedronia” na ulicach Słupska podbiło sieć, teraz doszła inwestycyjna wpadka. natemat.pl, 2018-07-18. [dostęp 2020-03-15].
  52. ↑ Adam Nowiński: Biedroń chce zmieniać Polskę tak jak Słupsk. Sprawdziliśmy, co udało mu się zrealizować. natemat.pl, 2019-02-14. [dostęp 2020-03-15].
  53. ↑ Inwestycje w Słupsku. inwestycje.slupsk.eu. [dostęp 2018-08-27].
  54. ↑ Raport Słupski – czyli roczne sprawozdanie prezydenta!. slupsk.pl, 2015-12-07. [dostęp 2018-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-14)].
  55. ↑ a b c Marcin Napierała: Urzędnicy Biedronia będą pedałować. miasto.koszalin.pl, 2015-03-11. [dostęp 2016-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-28)].
  56. ↑ Przemysław Woś: Jak Biedroń poradził sobie z budżetem? „Nie zadłużałem miasta”. Radni PiS oponują: „A gdzie inwestorzy”?. radiogdansk.pl, 2016-06-29. [dostęp 2016-08-10].
  57. ↑ Robert Biedroń zdradził, ile zarabia jako prezydent Słupska. „Najmniej ze wszystkich prezydentów miast”. wprost.pl, 2018-04-20. [dostęp 2018-08-27].
  58. ↑ Tomasz Staśkiewicz: Robert Biedroń zwolnił rzecznika, a na promocję Słupska wydaje 0 zł. I tak przyciąga inwestorów. innpoland.pl, 2016-07-18. [dostęp 2016-08-10].
  59. ↑ Robert Biedroń „wietrzy” słupski ratusz. „Straciłem zaufanie do urzędników”. radiogdansk.pl, 2015-01-12. [dostęp 2016-08-10].
  60. ↑ Zbigniew Marecki: 26 osób za darmo będzie doradzać prezydentowi Robertowi Biedroniowi. gp24.pl, 2015-03-11. [dostęp 2016-08-10].
  61. ↑ Robert Biedroń: tak chcę zatrzymać słupszczan w mieście!. fakt.pl, 2017-12-15. [dostęp 2020-03-14].
  62. ↑ Ewelina Potocka: Słupsk: prezydent Biedroń podniesie czynsze za mieszkania komunalne. onet.pl, 2015-01-24. [dostęp 2016-08-10].
  63. ↑ Abolicja czynszowa w Słupsku. Od dziś można składać wnioski. portalsamorzadowy.pl, 2016-02-02. [dostęp 2016-08-10].
  64. ↑ Sprawozdanie z działalności Powiatowego Urzędu Pracy w Słupsku w 2014 roku. pup.slupsk.ibip.pl. [dostęp 2020-03-14].
  65. ↑ Wojciech Frelichowski: Bezrobocie w czerwcu: w Słupsku poniżej 4 procent. dziennikbaltycki.pl, 2018-07-24. [dostęp 2019-11-15].
  66. ↑ Czerwona kanapa stanęła w centrum Słupska. Urzędnicy rozmawiają tu z mieszkańcami. radiogdansk.pl, 2019-05-19. [dostęp 2020-03-14].
  67. ↑ Robert Biedroń: Polityka musi się zmienić. wirtualnychelm.pl, 2018-10-18. [dostęp 2020-03-14].
  68. ↑ Słupsk wyda do 500 tys. zł na dofinansowanie procedur in vitro. rynekzdrowia.pl, 2018-07-02. [dostęp 2020-03-14].
  69. ↑ Biedroń kazał urzędnikom pić kranówkę!. fakt.pl, 2016-04-04. [dostęp 2019-11-15].
  70. ↑ Aleksander Radomski: Robert Biedroń nie chce cyrków, cyrki bojkotują teraz Słupsk. gp24.pl, 2016-03-10. [dostęp 2019-11-15].
  71. ↑ W Słupsku zbudują nowe schronisko dla zwierząt. gp24.pl, 2018-02-26. [dostęp 2019-11-15].
  72. ↑ Słupsk – Miasto Przyjazne Pszczołom!. slupsk.pl, 2018-04-23. [dostęp 2020-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-22)].
  73. ↑ Słupsk. Danilecka-Wojewódzka prezydentem, Robert Biedroń radnym. wprost.pl, 2018-10-23. [dostęp 2018-10-24].
  74. ↑ Biedroń niespodziewanie zakończył karierę radnego. wyborcza.pl, 2018-11-28. [dostęp 2018-11-28].
  75. ↑ Andrzej Stankiewicz: Skrywana partia Biedronia. onet.pl, 2018-12-07. [dostęp 2019-02-02].
  76. ↑ a b Robert Biedroń: Jesteśmy w stanie się policzyć i zmienić oblicze tego kraju. parlamentarny.pl, 2018-11-29. [dostęp 2018-12-02].
  77. ↑ Ryszard Łuczyn, Wojciech Szacki, Idzie Wiosna, „Polityka”, 6 (3197), 6 lutego 2019, s. 16–18.
  78. ↑ Biedroń: „Wystartuję do europarlamentu i nie przyjmę mandatu”. tvn24.pl, 2019-01-31. [dostęp 2019-10-28].
  79. ↑ Sprawdź, jak rozłożyły się głosy wyborców w poszczególnych okręgach. polsatnews.pl, 2019-05-27. [dostęp 2019-10-28].
  80. ↑ Kamil Dziubka: Biedroń: do jesiennych wyborów idziemy sami. onet.pl, 2019-05-28. [dostęp 2019-10-28].
  81. ↑ Agnieszka Kublik: Liderzy lewicy uzgodnili, że pójdą do wyborów jako koalicja. „Mamy dwucyfrowe poparcie”. wyborcza.pl, 2019-07-19. [dostęp 2020-03-14].
  82. ↑ Biedroń zmienia strategię na wybory. „Zapraszam SLD, Zielonych, Razem, Unię Pracy...”. dziennik.pl, 2019-06-08. [dostęp 2019-10-29].
  83. ↑ SLD, Wiosna i Razem wystartują jako KW Lewica. Bazą organizacyjną startu struktury SLD. gazetaprawna.pl, 2019-08-05. [dostęp 2019-10-29].
  84. ↑ Polityk Wiosny: „O odejściu Sylwii Spurek dowiedziałem się z Twittera. Koledzy i koleżanki też”. tokfm.pl, 2019-10-28. [dostęp 2019-10-29].
  85. ↑ „To nie jest Wiosna, do której wstępowałam”. Sylwia Spurek odchodzi z partii Roberta Biedronia. gazeta.pl, 2019-10-28. [dostęp 2019-10-29].
  86. ↑ Partia Wiosna została rozwiązana. wnp.pl, 2021-06-11. [dostęp 2021-06-26].
  87. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-11-15].
  88. ↑ Lewica zaprezentowała "jedynki" na listach w wyborach do PE | Polska Agencja Prasowa SA [online], pap.pl [dostęp 2024-05-04] (pol.).
  89. ↑ Europosłowie z Lewicy. Kto zdobył mandat? [online], TVN24, 10 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-10] (pol.).
  90. ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2024 [online], wybory.gov.pl [dostęp 2024-06-10] (pol.).
  91. ↑ Strona główna | Robert BIEDROŃ | Posłowie do PE | Parlament Europejski, www.europarl.europa.eu, 13 kwietnia 1976 [dostęp 2024-07-20] (pol.).
  92. ↑ SLD popiera Roberta Biedronia w wyborach prezydenckich. sld.org.pl. [dostęp 2020-01-19].
  93. ↑ Razem z Robertem!. partiarazem.pl, 2020-01-06. [dostęp 2020-01-19].
  94. ↑ oprac. Karolina Kołodziejczyk: Wybory prezydenckie 2020. Robert Biedroń z rekomendacją Wiosny. wp.pl, 2020-01-11. [dostęp 2020-01-19].
  95. ↑ Bartosz Godziński: Robert Biedroń dostał wsparcie PPS w kampanii prezydenckiej. natemat.pl, 2020-02-01. [dostęp 2020-03-15].
  96. ↑ Wybory prezydenckie. PKW zarejestrowała kolejnych czterech kandydatów, odmówiła siedmiu. polsatnews.pl, 31 marca 2020. [dostęp 2021-04-13].
  97. ↑ Obwieszczenie PKW z dnia 12 czerwca 2020 r. o kandydatach na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach zarządzonych na dzień 28 czerwca 2020 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2021-04-13].
  98. ↑ Wyniki pierwszego głosowania. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-06-30].
  99. ↑ Biedroń poparł Trzaskowskiego. „Potrzebujemy prezydenta, który będzie rzecznikiem Lewicy”. dorzeczy.pl, 2020-06-29. [dostęp 2020-06-30].
  100. ↑ Włodzimierz Czarzasty i Robert Biedroń zostali wybrani współprzewodniczącymi Nowej Lewicy. onet.pl, 2021-10-09. [dostęp 2021-10-09].
  101. ↑ Model państwa skandynawskiego to recepta Roberta Biedronia na współpracę gospodarczą państwa. parlamentarny.pl, 2016-05-23. [dostęp 2018-08-27].
  102. ↑ Co Robert Biedroń myśli o powrocie do Warszawy: wstydzę się widząc sceny na Wiejskiej. Robert Biedroń wywiad. Czy będzie startował w wyborach prezydenckich. [dostęp 2018-08-27].
  103. ↑ Biedroń: Polacy są w dużej mierze antyklerykalni i czują, że Kościół jest zbyt pazerny na wpływy. wprost.pl, 2018-12-30. [dostęp 2019-02-02].
  104. ↑ Czy należy przyjąć uchodźców? „Przecież my tu wszyscy skądś przyjechaliśmy”. tvn24.pl. [dostęp 2020-03-15].
  105. ↑ Iwona Görke: Oni będą zakładali Ruch Biedronia na Warmii i Mazurach. wyborcza.pl, 2019-01-28. [dostęp 2019-02-02].
  106. ↑ Wybory Burmistrza – I tura: Słupsk. pkw.gov.pl. [dostęp 2016-08-06].
  107. ↑ Wyniki głosowania w wyborach samorządowych 2018. pkw.gov.pl. [dostęp 2018-11-01].
  108. ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-05-28].
  109. ↑ Serwis PKW – Wybory 2020. [dostęp 2020-07-01].
  110. ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2024 [online], wybory.gov.pl [dostęp 2024-06-10] (pol.).
  111. ↑ Robert Biedroń, Różowe piekło nazizmu, Państwowe Muzeum Auschwitz Birkenau, 2003. [dostęp 2020-03-15].
  112. ↑ a b Olga Figaszewska: Robert Biedroń: „Ja już mam męża, tylko państwo tego nie widzi”. viva.pl, 2018-04-13. [dostęp 2019-11-15].
  113. ↑ Biedroń: jestem ateistą, ale krzyż jest dla mnie ważny. wprost.pl, 2013-01-15. [dostęp 2016-10-06].
  114. ↑ Pasje i hobby Polityków. s. interia.pl. [dostęp 2020-06-22].
  115. ↑ Finał Wyborów Człowieka Tęczy. neww.org.pl, 2004-09-21. [dostęp 2012-04-20].
  116. ↑ Robert Biedroń laureatem Nagrody Radia TOK FM!. tokfm.pl, 2015-03-31. [dostęp 2015-03-31].
  117. ↑ Robert Biedroń i Barbara Nowacka laureatami VIII Kongresu Kobiet. polskatimes.pl, 2016-05-14. [dostęp 2016-05-15].
  118. ↑ Oto najlepsi prezydenci miast w Polsce. businessinsider.com.pl, 2017-06-19. [dostęp 2018-08-27].
  119. ↑ Najlepsi prezydenci miast. newsweek.pl, 2018-06-26. [dostęp 2018-08-27].
  120. ↑ Korony Równości 2021 rozdane – wiemy, kto wygrał. kph.org.pl, 9 września 2021. [dostęp 2022-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  121. ↑ Robert Biedroń laureatem Nagrody Alan Turing LGTBIQ+. klub-lewica.org.pl, 17 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  122. ↑ Reivindicativos premiados en la nueva edición de los alan turing lgtbiq+ awards. arnculturepride.org, 2022. [dostęp 2022-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  123. ↑ Alan Turing Awards 2022. arnculturepride.org, 2022. [dostęp 2022-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  124. ↑ Alan Turing LGTBIQ+ Awards 2022. lagenda.org, 16 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  125. ↑ The MEP Awards winners 2023. mepawards.eu, 27 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  126. ↑ Robert Biedroń nominowany do nagrody Tolerantia Award 2022 + 2023. lewica.org.pl, 7 lutego 2024. [dostęp 2024-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  127. ↑ Stronnictwo Popularów, Gesta Biedronis, Kraków/Warszawa: Imperium Ducha, 2020, s. 144, ISBN 978-83-954181-2-9.
  128. ↑ Jacek Robak: Kilka uwag na marginesie „Gesta Biedronis”. malyformat.com, 2020-09-30. [dostęp 2021-07-15].

Linki zewnętrzne

Administratorzy Słupska
Burmistrzowie Słupska
Prezydenci Słupska w PRL
Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Słupsku
Prezydenci Słupska w PRL
Prezydenci Słupska w III RP

  1. ↑ a b c d p.o
  2. ↑ w 1951 p.o.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Biedroń&oldid=75176067”