Rzymska wojna domowa (312–324) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rzymska wojna domowa w latach 312-324 – seria konfliktów zbrojnych wewnątrz cesarstwa rzymskiego zapoczątkowana kryzysem systemu tetrarchii ustanowionego przez Dioklecjana pod koniec III wieku n.e. W wyniku wojen Konstantyn został najpierw władcą Zachodu, a po pokonaniu w 324 roku Licyniusza całego cesarstwa.

• 312 n.e.
  • oblężenie Suzy (Segusio) Konstantyn-Maksencjusz (wojska Konstantyna zdobywają miasto)
  • bitwa pod Weroną Konstantyn-Maksencjusz (zwycięstwo Konstantyna)
  • bitwa pod Augusta Taurinorum (Turyn) Konstantyn-Maksencjusz (zwycięstwo wojsk Konstantyna)
  • bitwa pod Boryksją (Brescią) Konstantyn-Maksencjusz (zwycięstwo wojsk Konstantyna)
  • bitwa przy moście Mulwijskim Konstantyn-Maksencjusz

• 313 n.e.
  • bitwa pod Adrianopolem Licyniusz-Maksymin Daja (zwycięstwo Licyniusza)

• 314 n.e.
  • bitwa pod Kybalis Licyniusz-Konstantyn (zwycięstwo Konstantyna)
• 316 n.e.
  • bitwa na równinie Mardii Licyniusz-Konstantyn
• 324 n.e.
  • bitwa morska w Hellesponcie Licyniusz-Konstantyn
• 324 n.e.
  • bitwa pod Adrianopolem Licyniusz-Konstantyn (klęska Licyniusza pod Adrianopolem nad rzeką Ebros)
• 324 n.e.
  • Oblężenie Bizancjum (Konstantyn zdobywa miasto)
• 324 n.e.
  • bitwa pod Chryzopolis Licyniusz-Konstantyn