SCB-125 – Wikipedia, wolna encyklopedia
SCB-125 – program marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych przeprowadzony pomiędzy 1954 a 1959 rokiem mający na celu ulepszenie lotniskowców typu Essex poprzez dodanie skośnego pokładu lotniczego oraz innych ulepszeń poprawiających loty i żeglugę.
Główne rodzaje zmian
[edytuj | edytuj kod]- Skośny pokład lotniczy
- tzw. „Hurricane” bow
- System OLS (ang. Optical landing system)
- Aerofiniszer Mark 7
- Przeniesienie głównej kontroli lotu na rufę
- Klimatyzacja
Historia programu
[edytuj | edytuj kod]Program SCB-125 po raz pierwszy został zastosowany na ostatnich trzech lotniskowcach typu Essex, które przeszły modernizację SCВ-27С będąc jeszcze podczas ich oryginalnych napraw. Docelowo każdy okręt zmodernizowany programem SCВ-27 miał przejść modernizację SCВ-125 – z wyjątkiem lotniskowca USS „Lake Champlain”.
Proces przebudowy trwał od około sześciu do dziewięciu miesięcy (maksymalnie 2 lat). Okręty zmodernizowane do standardu SCB-27A, które zostały wyposażone w parę katapult hydraulicznych typu H 8, nie zostały zaktualizowane do katapult startowych typu C 11 – tak jak to miało miejsce na siostrzanych SCB-27C, ze względu na ograniczoną przestrzeń.
USS „Oriskany” – prototyp konwersji SCB-27A, był ostatnim z klasy Essex, który przeszedł modernizację programem SCB-125. Poprzez zastosowanie aluminiowego poszycia pokładu, aerofiniszera Mk 7-1 oraz katapult startowych C 11-1 – będących w standardzie modyfikacji SCB-125, USS „Oriskany” jako jedyny został zmodernizowany do modyfikacji SCB-125A[1].
Zmodernizowane okręty
[edytuj | edytuj kod]Oznaczenie | Nazwa | Przed modernizacją | Program | Początek prac | Ponowne wejście do służby | Po modernizacji |
---|---|---|---|---|---|---|
CVA-38 | „Shangri-La” | SCB-27C/SCB-125 | październik 1952 | styczeń 1955 | ||
CV-16[2] | „Lexington” | SCB-27C/SCB-125 | wrzesień 1953 | sierpień 1955 | ||
CVA-31 | „Bon Homme Richard” | SCB-27C/SCB-125 | maj 1953 | wrzesień 1955 | ||
CVA-20 | „Bennington” | SCB-125 | styczeń 1954 | kwiecień 1955 | ||
CVA-10 | „Yorktown” | SCB-125 | marzec 1955 | październik 1955 | ||
CVA-18 | „Wasp” | SCB-125 | marzec 1955 | grudzień 1955 | ||
CVA-15 | „Randolph” | SCB-125 | sierpień 1955 | luty 1956 | ||
CVA-9 | „Essex” | SCB-125 | sierpień 1955 | styczeń 1956 | ||
CVA-12 | „Hornet” | SCB-125 | styczeń 1956 | sierpień 1956 | ||
CVA-19 | „Hancock” | SCB-125 | kwiecień 1956 | listopad 1956 | ||
CVA-33 | „Kearsarge” | SCB-125 | lipiec 1956 | styczeń 1957 | ||
CVA-14 | „Ticonderoga” | SCB-125 | sierpień 1956 | kwiecień 1957 | ||
CVA-11 | „Intrepid” | SCB-125 | wrzesień 1956 | maj 1957 | ||
CVA-34 | „Oriskany” | SCB-125A | styczeń 1957 | maj 1959 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Norman Friedman: U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute, 1983. ISBN 0-87021-739-9.
- ↑ USS „Lexington” był redesygnowany na CVA przed ukończeniem programu SCB-27C/125
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Norman Friedman: U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute, 1983. ISBN 0-87021-739-9.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- SCB-125 modernization of Essex/Ticonderoga class aircraft carriers, (CVA/CVS 9-12, 14-16, 18-20, 31, 33-34 & 38). [dostęp 2016-06-07]. (ang.).