USS Lake Champlain (CV-39) – Wikipedia, wolna encyklopedia

USS Lake Champlain (CV-39)
Ilustracja
USS Lake Champlain (CV-39)
Historia
Położenie stępki

15 marca 1943

Wodowanie

2 listopada 1944

 US Navy
Wejście do służby

po raz pierwszy: 3 czerwca 1945

Wycofanie ze służby

po raz ostatni: 2 maja 1966

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

po zbudowaniu: standardowa:
27 100 długich ton

Długość

po zbudowaniu: pełna: 271 m

Szerokość

po zbudowaniu: na linii wodnej: 28 m

Zanurzenie

po zbudowaniu: lekkie: 8,71 m

Napęd
projektowany:
8 kotłów
4 turbiny parowe Westinghouse
4 śruby
150 000 shp
Prędkość

33 węzły

Uzbrojenie
po zbudowaniu: 12 × 127 mm/38
24 × Bofors 40 mm
46 × Oerlikon 20 mm
Wyposażenie lotnicze
90–100 samolotów
Załoga

3448 ludzi

USS Lake Champlain (CV-39) – amerykański lotniskowiec typu Essex (podtyp długi kadłub). Jego nazwa pochodziła od drugiej bitwy na jeziorze Champlain.

Stępkę okrętu położono 15 marca 1943 w stoczni Norfolk Navy Yard w Portsmouth. Zwodowano go 2 listopada 1944, matką chrzestną była żona senatora Austina. Jednostka weszła do służby w US Navy 3 czerwca 1945.

Został zmodernizowany w ramach programu SCB-27, ale nie przeszedł modernizacji SCB-125, na skutek czego był ostatnim lotniskowcem amerykańskim pozostającym w służbie bez skośnego pokładu lotniczego.

Nie brał udziału w II wojnie światowej, natomiast uczestniczył w operacji Magic Carpet. Walczył w wojnie koreańskiej. Brał udział w projektach Gemini i Mercury oraz w blokadzie Kuby podczas kryzysu kubańskiego.

2 maja 1966 został wycofany ze służby, a w 1972 sprzedany na złom.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]