Sejm nadzwyczajny 1670 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sejm nadzwyczajny 1670 – został zwołany 23 grudnia 1669 roku do Warszawy.

Sejmiki przedsejmowe w województwach odbyły się 23 stycznia 1670 roku.

Marszałkiem sejmu obrano Jana Kazimierza Kierdeja, marszałka grodzieńskiego. Obrady sejmu trwały od 5 marca do 26 marca 1670 roku.

Sejm został zerwany przez Benedykta Zabokrzyckiego. 4 lipca 1672 roku wydano uniwersał na sejmiki relacyjne^[1].

Na sejmie zgłoszono sprawę zabezpieczenia uchodźców z terenów Ukrainy. Odbyło się starcie zwolenników króla z ugrupowaniem, popierającym w elekcji kandydaturę francuskiego księcia ​Charles’a-Paris d’Orleans-Longueville, do których należał hetman Jan Sobieski. Zamierzano przeprowadzić sąd sejmowy nad hetmanem, ale z powodu wystąpienia wojska w jego obronie, odstąpiono od ukarania hetmana^[2].

 Zobacz też kategorię: Posłowie na sejm nadzwyczajny 1670.