Sejm zwyczajny 1670 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sejm 1670 – sejm zwyczajny I Rzeczypospolitej został zwołany 27 i 30 czerwca 1670 roku do Warszawy.
23 lipca 1670 roku wydano suplement do instrukcji. Sejmiki przedsejmowe w województwach odbyły się 29 lipca 1671 roku, a główne 19 sierpnia 1670 roku.
Marszałkiem sejmu obrano Stanisława Lubomirskiego, podstolego koronnego, starostę spiskiego. Obrady sejmu trwały od 9 września do 31 października 1670 roku[1].
Na sejmie stronnictwo królewskie zmusiło prymasa Mikołaja Prażmowskiego zwolennika francuskiego, do przeprosin króla. Innych zwolenników dworu francuskiego, w tym hetmana Jana Sobieskiego nie tknięto. Uchwalono ustawy dotyczące wolnej elekcji, senatorów rezydentów, paktów konwenta. 19 października dokonano koronacji Eleonorę Habsburżankę na królową[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Zobacz też kategorię: Posłowie na sejm zwyczajny 1670.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa. Władysław Konopczyński. Chronologia Sejmów Polskich (s. 156) [dostęp 2021-07-15]
- ↑ www.dziejesejmu.pl Sejm zwyczajny w Warszawie. 9 września do 31 października 1670 r.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Volumina Legum – Konstytucje sejmu ordynaryjnego sześćniedzielnego, w Warszawie R.P. 1670 dnia 9 września odprawiającego się (s. 27–45)
- Volumina Legum – Konstytucje Wielkiego Księstwa Litewskiego (s. 45–57)