Sewofluran – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sewofluran
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C4H3F7O

Masa molowa

200,06 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

28523-86-6

PubChem

5206

DrugBank

APRD00219

Podobne związki
Podobne związki

desfluran, izofluran, halotan

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N01 AB 08

Sewofluran (1,1,1,3,3,3-heksafluoro-2-(fluorometoksy)propan) – organiczny związek chemiczny, fluorowany eter metylopropylowy. Wziewny środek znieczulający ogólnie. Działanie anestetyczne występuje szybko i zależy od stężenia wdychanego środka, posiada słabe działanie analgetyczne. Wpływ na napięcie mięśni prążkowanych jest niewielki, ale nasila działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających.

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Wchłanianie par sewofluranu przez pęcherzyki płucne jest zdecydowanie szybsze od halotanu czy izofluranu. Indukcja znieczulenia następuje w ciągu 1–2 min. Eliminacja leku zachodzi w bardzo krótkim czasie również drogą oddechową.

Wskazania

[edytuj | edytuj kod]

Lek szczególnie przydatny w znieczuleniu do zabiegów krótkotrwałych i wymagających szybkiego wprowadzenia do znieczulenia i szybkiego wybudzenia się po zabiegu. Ma przyjemną woń, nie drażni dróg oddechowych. Może być stosowany do indukcji i do podtrzymywania znieczulenia.

Dawkowanie

[edytuj | edytuj kod]

Głębokość znieczulenia można zapewnić stężeniami 0,5–3% obj. w mieszaninie gazów oddechowych.

Działania niepożądane

[edytuj | edytuj kod]

Przy większych stężeniach ma hamujący wpływ na układ krążenia (przede wszystkim obniżenie ciśnienia tętniczego). W zależności od dawki wywołuje depresję ośrodka oddechowego. Może powodować zwiększony metabolizm mięśni szkieletowych. W obecności pochłaniacza dwutlenku węgla może dochodzić do powstawania substancji toksycznych (m.in. tlenku węgla)[1]. Z tego względu zalecana jest wyjątkowa ostrożność podczas używania leku do długotrwałych znieczuleń. Lek zwiększa wrażliwość mięśnia sercowego na arytmogenne działanie egzogennej adrenaliny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Z.X. Fang, E.I. Eger, M.J. Laster, B.S. Chortkoff i inni. Carbon monoxide production from degradation of desflurane, enflurane, isoflurane, halothane, and sevoflurane by soda lime and Baralyme.. „Anesth Analg”. 80 (6), s. 1187–1193, Jun 1995. PMID: 7762850.