Stanisław Lanckoroński (zm. 1489) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Zadora | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | Felicja Lis |
Żona | Anna Kurozwęcka |
Dzieci |
Stanisław Lanckoroński z Brzezia, Lanckorony i Wodzisławia zwany Marszałkowic herbu Zadora (1412–1489) – marszałek nadworny koronny w latach 1479-1489, kuchmistrz koronny w 1475 roku[1], dyplomata.
Był synem Mikołaja i Felicji Lis.
W 1468 powołany w skład delegacji polskiej do króla Czech Jerzego z Podiebradów, w celu nakłonienia go do przeznaczenia tronu czeskiego Władysławowi Jagiellończykowi. Brał czynny udział w zmaganiach militarnych Władysława Jagiellończyka z Maciejem Korwinem o Śląsk i Morawy. W 1475 jako kuchmistrz wielki koronny odprowadził królewnę Jadwigę Jagiellonkę do Bawarii, gdzie poślubiła Jerzego Bogatego. W 1478 wraz z Janem Długoszem odbył poselstwo do Budy i Wyszehradu, gdzie doprowadził do rozejmu z Korwinem.
Był jednym z najbogatszych możnowładców małopolskich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 160.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Feliks Kiryk: Stanisław Lanckoroński. [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XVI. 1971, s. 450–451.