Mikołaj Lanckoroński z Brzezia (zm. 1462) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Zadora | |
Rodzina | |
---|---|
Data śmierci | 1462 |
Ojciec | |
Dzieci |
Mikołaj Lanckoroński herbu Zadora (zm. 1462) – husyta, którego ród wywodził się z małopolskiego Brzezia, marszałek wielki koronny.
Syn Zbigniewa z Brzezia, marszałka koronnego. Ojciec Stanisława Lanckorońskiego, marszałka nadwornego koronnego. W latach 1435–1436 podstoli krakowski. Starosta korczyński i wiślicki. Od 1440 pełnił urząd marszałka wielkiego koronnego. Był zausznikiem króla Władysława Jagiełły, w 1428 brał udział w wyprawie na Nowogród Wielki. Po śmierci króla związał się z obozem husyckim Spytka z Melsztyna; w Nowym Korczynie podpisał akt konfederacji pod wodzą Spytka. W 1440 został marszałkiem Królestwa Polskiego.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Herbarz Polski Adama Bonieckiego. T. XIII, s. 331.
- Polski Słownik Biograficzny. T. XVI, s. 446.