Staroraki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Staroraki
Merostomata
Dana, 1852
Ilustracja
Skrzypłocz
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

staroraki

Staroraki (Merostomata) – gromada szczękoczułkowców obejmująca 4 gatunki żyjące współcześnie i około 500 gatunków kopalnych. Zalicza się do nich stawonogi z 6–7 parami odnóży na głowotułowiu, blaszkowatymi odnóżami na odwłoku, na których znajdują się wyrostki skrzelowe, a wreszcie szpiczasto zakończonym telsonem. Głowotułów pokryty grubym jednolitym oskórkiem i zazwyczaj zrośnięty na dużym obszarze z odwłokiem.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się 2 rzędy staroraków:

  • wielkoraki (Eurypterida) – dorastające do 3 metrów długości z wyglądu przypominające dzisiejsze skorpiony
  • ostrogony (Xiphosura) – zamieszkujące wody u północno-wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej, Zatokę Meksykańską i północno-wschodnie wybrzeża Azji; ich środowiskiem życia są płytkie wody przybrzeżne.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]