Sultan I ibn Sajf – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sultan I ibn Sajf – władca Omanu z dynastii Ja’aribi. Panował w latach 1649–1688.

Około 1650 dokończył dzieła wypędzania Portugalczyków z kraju, które rozpoczął jeszcze Nasir ibn Murszid. Znacznej wielkości flotę omańską wykorzystał Sultan I ibn Sajyf do atakowania statków Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia Historyczna Świata, tom IX Azja -cz. 2, Kraków 2002, s. 233.

p
d
e

Ahmad ibn Sa’id (1749–1783)
Sa’id ibn Ahmad (1783–1784)
Hamid ibn Sa’id (1784–1792)
Sultan ibn Ahmad (1792–1804)
Salim ibn Sultan (1804–1806)
Sa’id ibn Sultan (1806–1856)
Suwajni ibn Sa’id (1856–1866)
Salim ibn Suwajni (1866–1868)
Azzan ibn Kaks (1868–1871)
Turki ibn Sa’id (1871–1888)
Fajsal ibn Turki (1888–1913)
Tajmur ibn Fajsal (1913–1932)
Sa’id ibn Tajmur (1932–1970)
Kabus ibn Sa’id (1970–2020)
Hajsam ibn Tarik Al Sa’id (od 2020)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sultan_I_ibn_Sajf&oldid=74318664”