Tāʾ – Wikipedia, wolna encyklopedia
Informacje podstawowe | |
Postać izolowana | ت |
---|---|
Postać początkowa | ـت |
Postać środkowa | ـتـ |
Postać końcowa | تـ |
Podstawowy alfabet | |
Wartość liczbowa | 400 |
Pochodzenie | |
Oparty na grafemie | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Tāʾ (ت) – trzecia litera alfabetu arabskiego. Używana jest do oznaczenia dźwięku [t], tj. spółgłoski zwartej dziąsłowej bezdźwięcznej[1]. Pochodzi od fenickiej litery Taw.
W języku polskim litera Tāʾ jest transkrybowana za pomocą litery T[2].
W arabskim systemie liczbowym literze Tāʾ odpowiada cyfra 400.
Postacie litery
[edytuj | edytuj kod]Postać: | izolowana | końcowa | środkowa | początkowa |
---|---|---|---|---|
Wygląd: | ت | ـت | ـتـ | تـ |
Kodowanie
[edytuj | edytuj kod]Znak | ت | |
---|---|---|
Nazwa w Unikodzie | Arabic Letter Tah | |
Kodowanie | dziesiętnie | szesnastkowo |
Unicode | 1578 | U+062A |
UTF-8 | 216 170 | d8 aa |
Odwołania znakowe SGML | ت | ت |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Simon Ager: Arabic. omniglot.com. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
- ↑ Magdalena Lewicka , System arabskiej notacji i transliteracji, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, s. 25 .