Tāʾ – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tāʾ
Ilustracja
Informacje podstawowe
Postać izolowana

ت

Postać początkowa

ـت‬

Postać środkowa

ـتـ

Postać końcowa

تـ

Podstawowy alfabet

arabski

Wartość liczbowa

400

Pochodzenie
Oparty na grafemie

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Tāʾ (ت) – trzecia litera alfabetu arabskiego. Używana jest do oznaczenia dźwięku [t], tj. spółgłoski zwartej dziąsłowej bezdźwięcznej[1]. Pochodzi od fenickiej litery Taw.

W języku polskim litera Tāʾ jest transkrybowana za pomocą litery T[2].

W arabskim systemie liczbowym literze Tāʾ odpowiada cyfra 400.

Postacie litery

[edytuj | edytuj kod]
Postać: izolowana końcowa środkowa początkowa
Wygląd:
ت ـت ـتـ تـ

Kodowanie

[edytuj | edytuj kod]
Znakت
Nazwa w UnikodzieArabic Letter Tah
Kodowaniedziesiętnieszesnastkowo
Unicode1578U+062A
UTF-8216 170d8 aa
Odwołania znakowe SGMLتت

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Simon Ager: Arabic. omniglot.com. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
  2. Magdalena Lewicka, System arabskiej notacji i transliteracji, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, s. 25.