T92 HMC – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu | |
Trakcja | |
Załoga | 8 |
Historia | |
Egzemplarze | 4 prototypy |
Dane techniczne | |
Silnik | 8-cylindrowy, gaźnikowy silnik rzędowy Ford GAF 470 KM |
Pancerz | 13 – 25 mm |
Długość | (bez armaty) 8512 mm |
Szerokość | 3344 mm |
Wysokość | 3058 |
Masa | 62425 kg |
Osiągi | |
Prędkość | 24 km/h (po drodze) |
Zasięg pojazdu | 80-110 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) | 1,20 m |
Rowy (szer.) | 135 cm |
Ściany (wys.) | 115 cm |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
haubica M1 240 mm | |
Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone |
T92 Howitzer Motor Carriage (HMC) – amerykańska haubica samobieżna opracowana w okresie II wojny światowej.
Pojazd powstał na nieco zmodyfikowanym podwoziu czołgu M26 Pershing, na którym zamontowano haubicę kalibru 240 mm M1. W marcu 1945 zamówiono krótką serię produkcyjną i pierwszy model testowy został zbudowany w lipcu tego roku. Równolegle prowadzono prace projektowe nad działem samobieżnym T93 Gun Motor Carriage (GMC) uzbrojonym w dłuższą, 8-calową (kaliber 203 mm) armatę.
Pierwotnie planowano, że T92 i T93 zostaną użyte w czasie inwazji na Japonię (operacja Downfall). Po wcześniejszej niż się spodziewano kapitulacji Japonii żaden z tych pojazdów nie wszedł jednak do produkcji seryjnej i nigdy nie zostały one użyte bojowo.