Teodor Skuminowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Teodor Skuminowicz herbu Mikulicz^[1] (ur. ?, zm. 24 września 1668) – polski duchowny rzymskokatolicki, sufragan białoruski diecezji wileńskiej.

Urodził się i wychował w rodzinie prawosławnej. W późniejszych latach konwertował na katolicyzm.

12 sierpnia 1652 mianowany biskupem pomocniczym wileńskim oraz biskupem in partibus infidelium gratianopolitańskim. 29 września 1652 w Rzymie przyjął sakrę biskupią z rąk kard. Marcantonio Franciottiego. Współkonsekratorami byli arcybiskup benewentyński Giovan Battista Foppa CO oraz emerytowany biskup Borgo San Donnino Ranuccio Scotti Douglas. Sakra odbyła się w Wiecznym Mieście, gdyż bp Skuminowicz musiał uzyskać dyspensę papieską, która była wymagana do zostania biskupem przez osoby urodzone ze schizmatyckich rodziców i wychowanych w innej konfesji.

Pochowany w katedrze Św. Stanisława i Św. Władysława w Wilnie^[2].

• Teodor Skuminowicz [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-05-05]  (ang.).
• GCatholic
• Krzysztof R.K.R. Prokop Krzysztof R.K.R., Polonika w rzymskim „Protocollo consecrationum episcoporum et alia 1565-1662" z Archiwum Watykańskiego (Sakry biskupów polskich w Wiecznym Mieście w 2. pol. XVI oraz 1. i 2. tercji XVII w.), ISSN 0029-8514 . Brak numerów stron w książce