Włośnia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włośnia zapletki kieliszkowatej

Włośnia (łac. capillitium) – nitkowate, płonne strzępki grzybni, które wraz z zarodnikami wypełniają wnętrze owocników typu zamkniętego (tzw. owocników angiokarpicznych) u niektórych grzybów owocnikowych (dawniej zwanych wnętrzniakami)[1]. Występuje też u śluzowców. Włośnię mają np. purchawki. Po otwarciu się owocnika, sprężysta włośnia ułatwia rozsiewanie się zarodników[2].

Oprócz włośni właściwej u niektórych gatunków grzybów występuje nibywłośnia[1]. Zbudowana jest ze strzępek cienkościennych, hialinowych i septowanych, podczas gdy włośnię prawdziwą u purchawek budują strzępki grubościenne, nieseptowane i wybarwione na brązowo[3].

Morfologia włośni to ważna cecha gatunkowa, umożliwiająca oznaczenie niektórych gatunków grzybów. Przy mikroskopowej analizie włośni bierze się pod uwagę:

  • czy jest to włośnia prawdziwa, czy nibywłośnia,
  • budowę strzępek włośni, czy są one pojedyncze, połączone z sobą lub rozgałęzione,
  • szerokość strzępek i grubość ich ścianek, wybarwienie
  • czy na wewnętrznych ścianach strzępek włośni występują jamki,
  • elastyczność włośni, czy jest elastyczna, czy łamliwa. W tym celu umieszcza się włośnię pod szkiełkiem nakrywkowym. Jeśli po jego potrąceniu rozpada się na drobne fragmenty jest łamliwa[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Wanda Rudnicka-Jezierska, Grzyby (Mycota). Tom XXIII. Podstawczaki (Basidiomycetes): purchawkowe (Lycoperdales), tęgoskórowe (Sclerodematales), pałeczkowe (Tulostomatales), gniazdnicowe (Nidulariales), sromotnikowe (Phallales), osiakowe (Podaxales), Kraków 1991, ISBN 83-85444-01-7.
  2. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
  3. Mycobank. ''Paracapillitium'' [online] [dostęp 2016-01-15].