Wałerij Borzow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wałerij Borzow

Валерій Борзов

Wałerij Borzow (2018)
Pełne imię i nazwisko	Wałerij Pyłypowycz Borzow
Data i miejsce urodzenia	20 października 1949 Sambor
Wzrost	183 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 lekkoatletyka (bieg na 100 m) złoto Monachium 1972 lekkoatletyka (bieg na 200 m) srebro Monachium 1972 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) brąz Montreal 1976 lekkoatletyka (bieg na 100 m) brąz Montreal 1976 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) Mistrzostwa Europy złoto Ateny 1969 bieg na 100 m złoto Helsinki 1971 bieg na 100 m złoto Helsinki 1971 bieg na 200 m złoto Rzym 1974 bieg na 100 m srebro Ateny 1969 sztafeta 4 × 100 m Halowe mistrzostwa Europy złoto Wiedeń 1970 bieg na 60 m złoto Sofia 1971 bieg na 60 m złoto Grenoble 1972 bieg na 50 m złoto Göteborg 1974 bieg na 60 m złoto Katowice 1975 bieg na 60 m złoto Monachium 1976 bieg na 60 m złoto San Sebastián 1977 bieg na 60 m srebro Belgrad 1969 bieg na 50 m srebro Belgrad 1969 sztafeta 4 × 2 okrążenia
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wałerij Pyłypowycz Borzow (ukr. Валерій Пилипович Борзов; ur. 20 października 1949 w Samborze) – ukraiński lekkoatleta startujący w barwach ZSRR, sprinter, mistrz olimpijski i mistrz Europy.

Borzow największe sukcesy odnosił na Igrzyskach Olimpijskich w 1972, gdzie zdobył indywidualnie dwa złote medale na 100 m i 200 m oraz srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m. Tym samym przełamał dominacje Amerykanów na najkrótszych dystansach. Cztery lata później na Igrzyskach w Montrealu zdobył dwa brązowe medale w biegu na 100 m i sztafecie 4 × 100 m.

Borzow odnosił również sukcesy na mistrzostwach Europy. Czterokrotnie zdobywał tytuł mistrza Europy (1969 – 100 m, 1971 – 100 m i 200 m oraz 1974 – 100 m), a raz wicemistrza (1969 – sztafeta 4 × 100 m).

Siedmiokrotnie zdobywał mistrzostwo Europy w hali (6 razy w biegu na 60 m i raz na 50 m): w 1970, 1971, 1972 (50 m), 1974, 1975, 1976 i 1977. W 1969 zdobył również srebrny medal Europejskich Igrzysk Halowych w biegu na 50 m.

W latach 1991–1998 Borzow był przewodniczącym Ukraińskiego Komitetu Olimpijskiego, a od 1994 jest członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego^[1]. Wydał książkę 10 sekund – całe życie, w której opisuje swoje przeżycia z okresu startowego.

W latach 1996–2012 był przewodniczącym federacji lekkoatletycznej Ukrainy^[2].

Został odznaczony m.in. Orderem Lenina, Orderem Przyjaźni Narodów i Orderem „Znak Honoru”.

źródło^[3]:

• 100 m – 10,07 s. (1972)
• 200 m – 20,00 s. (1972)

• Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-15)]. (ang.).