Ediakar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ediakar
635–538,8 mln lat temu
Mapa
Układ kontynentów w ediakarze (Pannocja)
Średnia objętość w atmosferze
Tlenu

ok. 8% obj.[a]

Dwutlenku węgla

ok. 4500 ppm[b]

Tabela stratygraficzna
poprzedni okres
kriogen
następny okres
kambr
  1. 40% obecnej. Zobacz też: Zawartość tlenu w atmosferze w fanerozoiku
  2. 16 × poziom przed rewolucją przemysłową. Zobacz też: Zawartość dwutlenku węgla w atmosferze w fanerozoiku

Ediakar (ang. Ediacaran) – ostatni okres neoproterozoiku; trwał od ok. 635 do 541,0 mln lat temu. Ediakar jest młodszy od kriogenu, a starszy od kambru. Został on wprowadzony do tabeli stratygraficznej w 2004 roku, zastępując w niej wend (zwany także eokambr).

Nazwa okresu pochodzi od zespołów skamieniałości tkankowych nazwanych fauną ediakarańską, znalezionych pierwszy raz na wzgórzach Ediacara w Australii. Ediakar jest jak dotąd (2014 r.) jedynym okresem eonu proterozoicznego, którego dolną granicę wyznacza nie absolutna chronologia, ale zapis kopalny – warstwa węglanowa, wskazująca nagłą zmianę klimatu pod koniec ostatniego zlodowacenia w kriogenie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]